Επί Ξυρού Ακμής

του  Βασίλη Φωτάκη

Ενώ η κοινωνία και η αγορά στενάζει, οδεύουμε προς ψήφιση του «τρίτου μνημονίου». Ενός μνημονίου, που από τη μία αν δεν ψηφισθεί θα μείνει η χώρα χωρίς χρηματοδότηση με ό,τι συνεπάγεται αυτό, από την άλλη όμως η ψήφισή του επιτείνει την ασφυξία που βιώνει ο Ελληνικός λαός.
Για άλλη μια φορά δηλαδή, καταφεύγουμε στο σύγχρονης έμπνευσης ακολουθούμενο όρο άσκησης εξουσίας : την διλημματική πολιτική ως Δαμόκλειος Σπάθη.
Το τι έφταιξε και ποιοί έφταιξαν, αποτελούν πολυγραφότατα ερωτηματικά πολλών, και σκοπός δεν είναι η αναφορά και μόνο κάποιων

απλών διαπιστώσεων. Χωρίς λοιπόν να κομίζω γλαύκας εις Αθήνας, θα παραθέσω συνοπτικά στοιχεία δεικτών της Ελληνικής οικονομίας, όπως διαμορφώθηκαν από το 2008, χρονιά που εισήλθε η οικονομία σε ύφεση.

Το 2013 λοιπόν η χώρα θα βρίσκεται για έκτο χρόνο σε ποσοστό ύφεσης 4,5 % ενώ και το 2014 θα συνεχιστεί η υφεσιακή πορεία της και ενώ έχει ήδη απολέσει σε απόλυτους αριθμούς περίπου 47 δις του ΑΕΠ της.
Έως εδώ, οι μελέτες των «ειδικών» δείχνουν ότι από το 2015 θα αρχίσει η σταδιακή ανάκτηση ρυθμών ανάπτυξης. Η ανεργία παράλληλα εκτιμάται σε ποσοστό 22,8 % ώστε να αρχίσει σταδιακά η αποκλιμάκωση τα επόμενα χρόνια.
Ενώ για πρώτη φορά, ύστερα από 45 χρόνια παρατηρείται η οικονομία να βρίσκεται σε οριακό αποπληθωρισμό.

Η δημοσιονομική προσαρμογή μπορεί να προχωρά και ήδη δείκτες της οικονομίας να έχουν βελτιωθεί, παρόλο αυτά το δημόσιο χρέος εξακολουθεί να αποτελεί το μεγάλο βραχνά αυτής, την αχίλλειο πτέρνα. Μέχρι το 2016 αναμένεται να φθάσει στο δυσθεώρητο ύψος του 189% του ΑΕΠ.

Στο νέο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής προσαρμογής 2013-2016 που κατατέθηκε προς ψήφιση στη βουλή και δοκιμάζει τη συνοχή και αντοχή της κυβέρνησης αλλά και της κοινωνίας ,τα μέτρα φτάνουν τα 18,9 δις ευρώ. Στόχος ,η μείωση του ελλείμματος από 7% φέτος, στο 3,2% του ΑΕΠ το 2016. Ο δε νέος προϋπολογισμός περιέχει δυσβάσταχτα μέτρα για συνταξιούχους, μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες, ιδιοκτήτες ακινήτων και επιχειρήσεις ύψους 10,9 δις.

Η πρωτοφανής αυτή δημοσιονομική προσαρμογή που επιχειρείται, παρόλο τις θυσίες που θα προηγηθούν, θα καταγράφει το 2016 χρέος, που θα έχει φθάσει στα επίπεδα του 189% του ΑΕΠ όπως προανέφερα ή στα 363,4 δις. Αν δεν ληφθούν δε αυτά τα μέτρα, θα φθάσουμε στο τρομακτικό ποσοστό δημόσιου χρέους 220,4% του ΑΕΠ ή 411,9 δις.

Τα νούμερα όπως διαπιστώνεται, είναι εφιαλτικά, και ο Ελληνικός λαός βλέπει συνέχεια να μπαίνει στην κλίνη του Προκρούστη, ενώ τα στοιχεία που παρέθεσα και περιλαμβάνονται στο «τρίτο μνημόνιο» ως το κουτί της Πανδώρας.

Φυσικά, λείπει παντελώς το συστατικό που θα οδηγήσει την οικονομία να ανακάμψει από την ύφεση και που θα αποδειχτεί το κέρας της Αμάλθειας. Αυτό δεν είναι άλλο από τις επενδύσεις και το ζητούμενο της ανάπτυξης καθώς και το πώς θα υπάρξει αυτή.
Τα στοιχεία επίσης δείχνουν ότι δύσκολα τα μέτρα θα επιτρέψουν το 2020 το χρέος να είναι στο 120% του ΑΕΠ, ώστε να καθίσταται βιώσιμο.

Άρα, η ανάγκη μιας νέας αναδιάρθρωσης του χρέους φαντάζει επιτακτική. Η επαναγορά χρέους και η μείωση των επιτοκίων είναι μια λύση. Θα πρότεινα δε παράλληλα και εφόσον λείπει από το κατατεθέν Μεσοπρόθεσμο να συνδεθεί η ανάπτυξη με την εξόφληση του χρέους.
Μέχρι να αποδώσει δηλαδή το πρόγραμμα και να υπάρξει η πολυπόθητη ανάπτυξη να παγώσει κάθε καταβολή πληρωμής υποχρεώσεων της χώρας προς τρίτους, ώστε να είναι δίκαιο και για τους δανειστές μας και έτσι να μην καταστούμε Κράτος μπαταχτσήδων αλλά και για τον Λαό, που καλείται να υποφέρει τα πάνδεινα, ειδικά το 2013 με τον εμπροσθοβαρή προϋπολογισμό που κατατέθηκε και καλείται τα 8,99 δις αυτού να προέλθουν από περικοπές δαπανών σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και την υγεία.

Αποτέλεσμα αυτού, η απρόσκοπτη από την μία χρηματοδότηση της χώρας και από την άλλη η χώρα να καταφέρει να επανέλθει δια της αναπτυξιακής οδού στις αγορές με αύξηση του εγχώριου εθνικού της προϊόντος, διορθώνοντας στρεβλώσεις χρόνων αλλά και λανθασμένων νοοτροπιών.