Μεταξύ σοβαρού και αστείου

Σπύρος Παπαγιάννης

     Πληροφορίες πολιτικών κύκλων αναφέρουν ότι εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο να  προταθεί ο κύριος Σόϊμπλε για το νόμπελ οικονομίας, τόσο γιατί διέσωσε μέχρι στιγμής τουλάχιστον την Ελληνική οικονομία, αλλά και γιατί κέρδισε ήδη από την καλή του πράξη κάπου 45 δις ευρώ για την πατρίδα του. Φαίνεται λοιπόν πως η θεία πρόνοια ανταμοίβει τους καλούς χριστιανούς, εφόσον φυσικά κουνήσουν και αυτοί λίγο το χεράκι τους, κατά την

αρχαιοελληνική συμβουλή «Συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Βέβαια γεννάται το ερώτημα  τι συγκεκριμένα έκανε με την χείρα του ο κύριος Σόϊμπλε, ή αν την κούνησε ρητορικά μόνο κατά την διάρκεια των πολλαπλών συνεντεύξεών και δηλώσεών του. Όπως και νάναι όμως η συμβουλή πιάνει τόπο και  την ακολουθούν κατά κόρον οι Έλληνες, που αποτελούν ούτως ή άλλως τους πνευματικούς της γεννήτορες  και γι’ αυτό ρίχνουν απανωτά φάσκελα στους λαοπρόβλητους ηγέτες τους, ελπίζοντας ότι θα συγκινηθεί  το θείον πνεύμα βλέποντας τις κινήσεις τόσων χειρών να κωπηλατούν στον αέρα  και θα επέμβει, την τελευταία έστω στιγμή, που θα φαίνονται όλα χαμένα.

Η υποβολή επιπροσθέτως της υποψηφιότητος του κ. Σόϊμπλε επίσημα, ή έμμεσα έστω  από προσωπικότητες της  Ελλάδος για την βράβευσή του, θα δημιουργήσει  πολύ θερμό κλίμα μεταξύ των δύο χωρών και θα κατασιγάσει τις αντιδράσεις των Γερμανών φορολογούμενων για το σήριαλ της οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, που κάποιοι ήδη άρχισαν να καταλαβαίνουν πως η Ελληνική οικονομία δεν θα θεραπευθεί ποτέ, γιατί κάποιοι δεν θέλουν και δεν την αφήνουν να θεραπευθεί, για να την γιατρεύουν συνέχεια και να αντλούν έτσι την τόσο επικερδή θεϊκή ανταμοιβή για την δίχως τέλος, ή μέχρι του οριστικού της τέλους, σωτηρία της. Μερικοί μάλιστα συσχετίζουν την περίπτωση της ελληνικής διάσωσης με ένα αντίστοιχο κινηματογραφικό σκέτς του Σαρλώ, που για να’ χει δουλειά σαν τζαμτζής έσπαζε τις βιτρίνες των καταστημάτων. Βέβαια κανείς τους δεν ανακάλυψε την Αμερική, καθώς είναι γνωστό πως και στον πόλεμο αυτό ακριβώς γίνεται, καταστρέφονται  δηλαδή οι υποδομές των κρατών για να βρει δουλειά ο διάβολος και στην  Ελλάδα, μας το’ χει πεί  ήδη από την αρχή η γάτα ο ΓΑΠ, πως έχουμε οικονομικό πόλεμο. Μόνο που δεν καταλάβαμε τότε πως  με την λέξη πόλεμο εννοούσε την μεθοδευμένη καταστροφή όχι τόσο των υλικών δομών, παρά  την υποτίμηση της αγοραίας αξίας και αυτών ακόμη, όσο  των άϋλων συνταγματικών και νομικών θεσμών  και των χρηματικών αποταμιεύσεων των καταθετών, των ασφαλιστικών ταμείων και των δημοσίων, κοινωνικών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Για κάθε ένα ευρώ που αντλείται βιαίως από την οικονομία για την εδώ και τώρα, κατά το προσφιλές και αθάνατο σύνθημα του Πασοκ αποπληρωμή των δανειστών, καίγεται ένα ακόμη ευρώ λόγω υφέσεως. Βλέπουμε λοιπόν πως στην περίπτωσή μας δεν καίγονται βιβλία, μα τα χρήματα με τα οποία θα αγοράζονταν μεταξύ των άλλων και βιβλία, θα πληρώνονταν δίδακτρα και φροντιστήρια. Τελικά ίσως το δούμε και αυτό, μετά  τον θάνατο της παιδείας να πεθάνει και η παραπαιδεία, όπως με τον θάνατο του καρκινοπαθούς  πεθαίνει και ο καρκίνος. Άλλοι πιο επιφυλακτικοί ισχυρίζονται πως η παραπαιδεία θα επιζήσει της παιδείας, όπως και η παραοικονομία της οικονομίας,  άσχετα αν κανείς δεν θα  ΄χει παράδες και κανείς δεν θα γεννάει στο μέλλον παιδιά για να καταλήξουν παραπαίδια, της παραπεταμένης φτωχοκόρης της Ευρώπης, της  μικροκαμωμένης Ελλαδίτσας, που δεν λέει να μεγαλώσει και να βάλει μυαλό, παρά τα παθήματά της που δεν της γίνονται μαθήματα και  σαν την σταχτοπούτα την βασανίζει η γερμανίδα μητριά της που παντρεύτηκε από δεύτερο χέρι τον πλέϊ μπόϋ  πατέρα της, αφού τον δελέασε με τις μίζες της.

Αυτή λοιπόν η μέγαιρα την προσβάλλει συνεχώς από την ζήλεια της που είναι από τζάκι  αθάνατο της ιστορίας  και έχει τόσο ήλιο, πετρέλαια, αέριο, χρυσό, ουράνιο και τόσα άλλα ορυκτά, άσχετα αν δεν το ξέρει ακόμα, που της το κρατούσαν τόσα χρόνια μυστικό, ενώ τα δικά της παιδιά τα προκομμένα  γερμανόπουλα, παρά τα εργοστάσιά της  μαμάς τους δεν έχουν  τίποτε άλλο  τα καημένα. Δεν είναι πράγματι αδικία  θα αναρωτηθεί κανείς, να δίνει ο θεός την  προίκα του σε κείνους που δεν έχουν  προκοπή και τον ήλιο του σε εκείνους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα;

      Από καρκίνο της οικονομίας λοιπόν πάσχει η Ελλάς που ποτέ δεν πεθαίνει, μα και ποτέ δεν υγιαίνει, φιλάσθενη από την φύση της, που δεν μπορεί να βρεί πολιτικό να την διοικήσει χωρίς να την απατήσει και να την κλέψει, κερατωμένη από την κούνια της, που τι να της φταίει άραγε και όσους εμπιστεύεται της βγαίνουν κάλπικοι, κι ας τους περνάει από την κάλπη κι’ ας τους ψειρίζει με τόσες και τόσες ερωτήσεις για το αν την αγαπούν κι’ ας τους βάζει κάθε φορά να της  υπογράψουν προγαμιαία συμβόλαια . Και έπειτα καρδιά μπαχτσέ έχει και ένα καλό λόγο να της πείς της πήρες τα μυαλά, τόσο εύπιστη και καλοπροαίρετη την έκανε ο καλός καιρός και ο ήλιος ο μπόλικος.

Ευτυχώς  όμως που καταργήθηκε ο θρησκευτικός γάμος και άπαξ και χώρισε με κείνον τον καραβανά που την καταπίεζε, μπορεί και αλλάζει συζύγους κάθε τρία χρόνια, τελευταία βέβαια ακόμη συχνότερα και μερικούς μάλιστα χωρίς να τους δεί καν, που με το τσαντόρ τους φέρνουν κουκουλωμένους σαν μουσουλμάνες από την πίσω πόρτα οι προξενητές  στο προεδρικό μέγαρο την ώρα των συσκέψεων για να διαλέξει εκείνη την στιγμή, γουρούνι στο σακί. Ευτυχώς όμως που οι γαμπροί σαν αποκαλύπτονται,είναι πάντα αξιοσέβαστοι τραπεζίτες, γιατί θα μπορούσε να ήταν και πραγματικά γουρούνια, μπάτσοι δολοφόνοι.

      Η Ελλάς λοιπόν ποτέ δεν πεθαίνει, χωρίς να είναι σίγουρο αν δεν πεθαίνει γιατί το αναβάλλει  απλώς, όπως και τόσα άλλα πράγματα  ή γιατί δεν την υποχρέωσαν ποτέ να πεθάνει στα σίγουρα και να της δώσουν και μια χαριστική βολή στο κεφάλι, εκτός κι’ αν  ενώ πεθαίνει μπορεί μυστικά και ανασταίνεται. Σ’ αυτό το ερώτημα νιώθουν τον πειρασμό να  προσπαθήσουν να δώσουν  απάντηση οι  αλχημιστές Γερμανοί, που μετέτρεψαν την έλλειψη  χρήματος των άλλων σε πηγή χρήματος για τους ίδιους, έστω κι’ αν δεν κόβουν χρήμα,  ίδια όπως ένα  αίρ κοντίσιον βγάζει από την ζέστη  του άλλου δροσιά, ή από το κρύο του άλλου ζέστη. .

Οι Γερμανοί λοιπόν που ήταν πάντα πρωτοπόροι στην έρευνα, στις εφευρέσεις, ειρηνικές και πολεμικές και στα αντισυμβατικά  επί ανθρώπων πειράματα, αυτοί που πρώτοι συνειδητοποίησαν  πως και ο πόλεμος είναι ένα είδος πολιτικής, επόμενον δεν ήταν να δουν και την ειρήνη ως ένα είδος πολέμου και την κοινωνία ως ένα είδος πειραματόζωου. Και το ενιαίο νόμισμα του ευρώ σαν ένας μεγάλος ιστός αράχνης, που όποιος μη ανταγωνιστικός πέσει μέσα του τον τρώει ζωντανό, χωρίς να μπαίνει καν στον κόπο να τον σκοτώσει προηγουμένως;

Βέβαια ας μην τους αδικούμε, αξιοποίησαν οι άνθρωποι και την αποθησαυρισμένη είναι η αλήθεια  για χρόνια εμπειρία του ΔΝΤ, που ως διεθνείς επαΐοντες δεν έχουν εθνική ταυτότητα για να τους προσάψει κανείς κάποιο είδος μομφής; Λέγεται ακόμη πως προσπαθούν να σταυρώσουν την Ελλάδα για να τιμωρήσουν εκείνους ιδίως που πήγαιναν μια ζωή με τον σταυρό στο χέρι κι’ ας ήταν τόσο τόσοι  οι μπαγαπόντηδες και οι διαπλεκόμενοι γύρω τους, που τα παιρναν χωρίς να κοκκινίζουν σαν τους κομμουνιστές οι ανερυθρίαστοι. Τι να την κάνει όμως κανείς αυτήν την τιμιότητα που δεν βγάζει γλώσσα και δεν αντιδρά και δίνει καμουφλάζ στην πονηριά να κρύβεται μέσα της, μα  και άλλοθι να συνεχίζει να ροκανίζει τα θεμέλια του κράτους  στο όνομα του νέου, αποεθνοποιημένου και πολυπολιτισμικού παγκόσμιου κράτους, που αναμένουν όλοι από μέρα σε μέρα την δημιουργία του;

Πως ο Έλληνας να προασπισθεί ένα κράτος που νιώθει πως είναι στα τελευταία του και όπου να’ ναι θα αντικατασταθεί από ένα μεγαλύτερο, σύγχρονο, τελευταία λέξη της τεχνολογίας; Γι’ αυτό και θα τιμωρηθούν κοντά στα ξερά και τα χλωρά των Ελλήνων, που ας μην μπερδεύονταν με τα πίτυρα, να μην τους τρώγαν σήμερα οι κότες. Βέβαια όσοι θυμούνται το ευαγγέλιο θα διαπιστώσουν πως και ο Χριστός  κακοποιούς είχε για παρέα του στον σταυρό, ένας μάλιστα από αυτούς πήγε και στον παράδεισο. Όσοι έχουν πίστη λοιπόν στον Κύριο και στο ότι δεν θα αφήσει τον αγαπημένο του λαό αβοήθητο, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να καταπιούν οποιοδήποτε μνημόνιο αδιάβαστο, ή αμάσητο και να περιμένουν σε τρείς κιόλας ημέρες μετά την καταστροφή της οικονομίας την ανάστασή της. Τότε θα καταπιούν όλοι την γλώσσα τους και ο αγνώμων όχλος που του φταίει ο Γερμανός δήθεν γιατρός που περνά την οικονομία από αμμοβολή για να την αποκαθάρει από τα σκουλήκια της. Και θα δούνε  τότε όλοι οι άπιστοι Θωμάδες, τι βραβείο Νόμπελ θα πάρει τότε ο κύριος Σόϊμπλε, που το γεγονός πως είναι από σόϊ μπλέ τον κάνει να φαντάζει σαν γαλαζοαίματος σε μερικούς, μα και σαν νεοδημοκράτης ελληναράς  σε άλλους. Εμένα πάντως μου δίνει  την αίσθηση πως είναι μετεμψύχωση του Μέττερνιχ, ο καλόψυχος.

      Λέμε ότι η χώρα πτωχοποιείται. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε πως ο πλούτος είναι και θέμα ιδεολογικής αποτίμησης των αξιών των πραγμάτων από τον νού μας και αν σταματήσουμε να αναζητούμε κάποια πράγματα, πέφτει αμέσως η ζήτησή τους και συνεπακόλουθα η αξία τους. Εκεί λοιπόν που είχε φθάσει η αξία της γής, των καταστημάτων και των ενοικίων, δεν θα βρισκόταν κάποτε ο πονηρός που θα τα υποτιμούσε πρώτα φορολογώντας τα, πριν  τα αγοράσει μετά μισοτιμής; Και μετά τι αν γίνεσαι λίγο φτωχότερος, όταν οι  άλλοι γίνονται πολύ περισσότερο πτωχοί από σένα, που να μπορείς με όσα σου μειναν να τους αγοράσεις ζωντανούς ή κι’ εν ανάγκη πεθαμένους;

Και αν ήσουν προνοητικός σαν τον Ιωσήφ την εποχή των παχέων αγελάδων, δεν μπορείς τώρα την εποχή των ισχνών να γίνεις μέγας και τρανός, ιδίως αν έχεις κανένα εκατομμυριούλι ευρώ σε ξένη τράπεζα, φορολογημένο νόμιμα, για να μπορείς και να το φανερώσεις, που σε τι σου χρειάζεται μετά  η επιστροφή στην δραχμή, που δήθεν απεύχεσαι, όταν το συνεχές άνοιγμα της ψαλίδας  τιμών και μισθών πάει να ξεπεράσει την οποιαδήποτε στιγμιαία εφ’ άπαξ υποτίμηση;

Δεν ξέρω πόσα ευρώ είχατε αποταμιεύσει καλοί μου άνθρωποι, μα τώρα που κάθε ένα σας ευρώ κερδίζει από ένα ακόμη ευρώ από την ύφεση της οικονομίας των ιθαγενών εργαζόμενων ή συνταξιούχων συμπατριωτών σας, δεν καταλαβαίνετε πως πλουτίζετε καθήμενοι στον καναπέ σας και ας σας προκαλούν κάποιοι να σηκωθείτε από αυτόν; Ποιος αλήθεια είχε σκεφθεί πως θα έρχονταν η εποχή που κοιμώμενοι κάποιοι θα ξυπνούσαν κάθε μέρα πλουσιότεροι και εργαζόμενοι νυχθημερόν άλλοι κάθε μέρα πτωχότεροι, εξ’ αιτίας του μη υποτιμούμενου ευρώ, που δίνει άλλες προοπτικές στον κεφαλαιούχο και άλλες στον εργαζόμενο;

       Ένα άλλο παράδοξο  της χώρας είναι πως για είκοσι χρόνια  φεύγαν επιδοτούμενα από το κράτος τα εργοστάσια και οι βιοτεχνίες για να δοξάσουν την Ελλάδα κατακτώντας τα Βαλκάνια, μα  και να βρούν ταυτόχρονα φθηνότερα μεροκάματα, ενώ ταυτόχρονα έρχονταν από παντού λαθρομετανάστες για να βρούν αψηλές αμοιβές και ακριβό νόμισμα. Την στιγμή  δηλαδή που ο τέτζερης έβγαινε, το καπάκι έμπαινε. Αυτό το λάθος ραντεβού, που όλοι βρέθηκαν σε λάθος τόπο την λάθος ώρα πληρώνουμε τώρα, που και μείς μοιάζει να γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή, ή να καθυστερήσαμε να φύγουμε από την ζωή πριν μας προλάβει αυτή που ήδη ανέτειλε. Αυτό το λοκ άουτ της εργοδοσίας λοιπόν καλώς κρατεί, όχι μόνο στην Ελλάδα, μα και σε όλη την νότια Ευρώπη, πλην της βόρειας, που περιέργως συνορεύει γεωπολιτικά με την Ρωσία. Εκείνο όμως που φταίει που συνεχίζεται η ίδια πολιτική, είναι που δεν απεργούν  από τα κρεβάτια τους και τους καναπέδες τους οι άνεργοι, πριν αδυνατίσουν τόσο που να μην τους παίρνουν τα πόδια τους να βγούνε από τα σπίτια τους και πριν τους τα πάρουν και αυτά ακόμη, που άνεργος με σπίτι δεν μπορεί να θεωρείται πως στερείται εισοδήματος, την στιγμή που μπορεί κοιμώμενος υπό τον φιλόστοργο ελληνικό ήλιο  στο πεζοδρόμιο να το νοικιάζει..

Όσο για τους εργαζόμενους, όσοι είναι ακόμα εργαζόμενοι, αντί να απεργούν από μια ημέρα για την τιμή των όπλων κάθε μήνα, που και αυτό δεν το αντέχουν οικονομικά σήμερα και να μαζεύουν υπογραφές για δημοψηφίσματα, ή να θέλουν χρόνο προειδοποίησης για την απόλυσή τους, λες και μπορούν να βρουν στις σημερινές συνθήκες αλλού δουλειά, καλόν θα ήταν να προειδοποιήσουν την κυβερνώσα τρόϊκα, πως από την τάδε ημερομηνία παραιτούνται όλοι ταυτόχρονα από την εργασία τους. Αυτό είχαν κάνει οι Ινδοί με τον Γκάντι και έφυγαν οι Άγγλοι από την χώρα τους σε μια νύχτα.

 Εκτός αν δεν τους θέλουν ούτε αυτοί, ή οι ηγεσίες τουλάχιστον να φύγουν, γιατί έχουν αρκετά ευρουλάκια στους καναπέδες τους  για να πλουτίζουν κι’ αυτές καθήμενες.

      Μας λένε ακόμη πως από φέτος καταργείται πλήρως το δώρο Χριστουγέννων.. Φυσικά, μετά την κατάργηση του δώρου, θα καταργηθεί και η εορτή των Χριστουγέννων, γιατί εορτή, από καπιταλιστική άποψη,  χωρίς χρήματα δεν έχει νόημα. Ίσως βέβαια να αντικατασταθεί  μακροπρόθεσμα από δώρο ραμαζανίου. Όσο για το Πάσχα, καιρός ήταν να αποσυνδεθεί από την κρεοφαγία και να επικεντρωθούμε στο πένθος για το μαρτύριο του Χριστού, που μας ταιριάζει, παρά στην χαρά και τους χορούς γύρω από τον οβελία για την ανάστασή του.

     Τελευταία επανέρχεται το θεμελιώδες ερώτημα της βιολογίας, αν η κόττα έκανε το αυγό ή το αυγό την κόττα και  που προεκτείνεται υπό άλλη μορφή

στο  αν οι πολίτες διαφθείρουν τους πολιτικούς, ή οι πολιτικοί τους πολίτες,

στο αν οι άρρωστοι φταίνε για το φακελάκι ή οι γιατροί, στο αν οι φορολογούμενοι φταίνε για την φοροδιαφυγή, ή το κράτος  και οι εφοριακοί, και αν φταίνε όλοι τελικά, ποιοί φταίνε περισσότερο και αν πρέπει να πεθάνουν κάποιοι, ποιοί πρέπει να πεθάνουν πρώτα και αν έχει σημασία ποιός θα πεθάνει πρώτος ή τελευταίος.

Βέβαια οι πληροφορίες λένε πως οι Γερμανοί κατέληξαν πως φταίνε τα αυγά και γι’ αυτό θα φορολογούνται όσοι κάνουν παιδιά και όσοι έχουν κότες που κάνουν αυγά, εκτός και αν έχουν πιστοποιητικό στειρότητος από συμβολαιογράφο. Κάποιοι πάλι λένε πως το κάνουν μόνο και μόνο για να μην τους πάρουν οι πολίτες με τα αυγά και για αυτό προτιμούνε τις κότες και μας θέλουν όλους κότες. Και σαν το σκέφθηκα αυτό, μούρθε στο στόμα το γνωστό « Και το μυαλό μου είναι θολό και  πω πω πω και κο κο κο  και το δικό τους πιο λειψό», σαν του φανφάρα ποιητή,όλων εις την πολιτική.