Το έλλειμμα Ελληνικότητος

Σπύρος Παπαγιάννης

"Συγγενέψαμε έτσι  όλοι  μας με τους ξένους, οι εργάτες μας  με τους εργάτες τους και τα αφεντικά μας  με τα αφεντικά τους  και είδαμε στους Έλληνες τους εχθρούς μας και στους  βαρβάρους τα αδέλφια μας." 

Αν πρέπει  κάποιος να πιαστεί από κάπου, δεν πρέπει να πιαστεί πρώτα από την πίστη του; στον θεό του, ή τον εαυτό του και τους ακατάλυτους δεσμούς της μνήμης του με τις πνευματικές παρακαταθήκες των γονέων και των εθνικών προγόνων του;

Το έλλειμμα Ελληνικότητος της κοινωνίας μας σε

σχέση με την πολιτιστική πνευματική παράδοση του έθνους μας είναι  ως εκ τούτου υπεύθυνο για όλα τα ελλείμματα, της δημοκρατίας, της οικονομίας, του ανθρωπισμού, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αγάπης, της φιλοσοφίας ζωής, μα και της παντελούς έλλειψης συντονισμού των Ελλήνων σε έναν κοινό εθνικό στόχο, κατάλληλο για ένα μικρό λαό και που δεν θα μπορούσε να είναι  μαξιμαλιστικός και  κατακτητικός,  μα πάνω απ’ όλα πολιτιστικός, πνευματικός και ηθικός για την κατάκτηση της ευτυχίας αντί της ευμάρειας, της αυτάρκειας και της ελευθερίας αντί της εξάρτησης, και της υποτέλειας, της ομορφιάς και της αισθητικής αντί της ρύπανσης και της  κατασπατάλησης της φυσικής μας κληρονομιάς. 

Το τραγικό όμως είναι πως το έλλειμμα ελληνικότητος οφείλεται εν μέρει και στο ότι δεν είναι συμβατό με τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, του άπληστου ατομικισμού που εξελίσσεται ήδη  σε πολιτισμό των μηχανών παρά των ανθρώπων. Εκεί λοιπόν που εμείς οι Έλληνες αποτύχαμε  ως σύγχρονη κοινωνία και  πολιτισμός δεν είναι πως δεν αντιγράψαμε επιτυχώς την δύση, μα πως δεν μπορέσαμε να αναπτύξουμε και να αντιδιαστείλουμε προς την φρενίτιδά της μια άλλη κοινωνική καθημερινότητα ζωής, που θα ήταν φιλοσοφημένα ανθρωποκεντρική αντί αυτοποιημένη και άψυχη.

                      

     Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΝΟΧΕΣ                                   

  Όπως με το προπατορικό αμάρτημα όλοι οι απόγονοι του Αδάμ κατέστησαν συνυπεύθυνοι για το μήλο που έφαγε ανεύθυνα εκείνος στον παράδεισο, έτσι και η δημοκρατία, ψεύτικη ή μη, διαμοιράζει ευθύνες σε όλους μας, δικαίους και αδίκους για την πορεία του έθνους  μας και τον πολιτικό μα και  πολιτιστικό και ηθικό εκφυλισμό του. Όλοι λοιπόν άθελά μας έχουμε ένα μερίδιο συλλογικής ευθύνης, πέραν της όποιας επί μέρους προσωπικής του κάθε ενός μας, γιά την πολιτική μυωπία και την κοινωνική κατάντια και αφροσύνη του ψευτορωμαίϊκου, που  κατάντησε σαν τον θεό Κρόνο να τρώει τα παιδιά του. Και έχουμε επιπλέον και την  ευθύνη του ότι με την έλλειψη φαντασίας που μας διακρίνει, μα και της γνώσης της ιστορίας που διδάσκει, δεν μπορούμε να οραματισθούμε  τίποτε διαφορετικό  για όλους, μα μόνο για το άτομό μας, που με κάποια ανέλπιστη ξαφνική εύνοια της τύχης θα αλλάξει κοινωνική θέση και μοίρα. Έτσι η ιδανική πολιτεία του Πλάτωνος παραμένει ακόμη στα βιβλία, ξεχασμένη από όλους δικαίους και μη, χωρίς το τραγικότερο να γνωρίζουν καν οι πρώτοι την ύπαρξή της στο Μάτσου Πίτσου της  αρχαίας ελληνικής γραμματείας.

                          

ΠΟΙΑ Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ;

   Είμαστε ένοχοι  λοιπόν διότι δεν συνειδητοποιήσαμε εδώ και δύο αιώνες  από την έξοδό μας από  την εποχή της Οθωμανικής αμάθειας πως εκεί που  διακρινόμαστε από όλους τους λαούς της Ανατολής και της Δύσης, που τους αιμοδοτήσαμε όλους, μα όλους, με φυλετικό αίμα και τους προικοδοτήσαμε όλους, μα όλους, με τις βασικές έννοιες, λέξεις και αξίες του πολιτισμού, είναι πως εμείς είμαστε οι απ’ ευθείας φυλετικοί και πολιτιστικοί κληρονόμοι των πολιτιστικών κατακτήσεων του  πρώτου πολιτισμένου ανθρώπου, που όπως αποδεικνύεται από τις μαρτυρίες της Ελληνικής γής που ξεπερνούν κατά πολύ εκείνες της ιστορίας, ο  πρωτόπλαστος του πολιτισμού ήταν Έλληνας στη γλώσσα, την γραφή, το πνεύμα, το ήθος, την σκέψη, την αρετή και την αντίληψη του δικαίου.

Και δεν τολμήσαμε ακόμη και εμείς οι ίδιοι να συνειδητοποιήσουμε, πόσο μάλλον να διαλαλήσουμε, πως και  ο Χριστιανισμός είναι ένας θεωμένος Ελληνισμός και πως και ο Χριστός είχε Ελληνικό όνομα και παιδεία, μιλούσε Ελληνικά και απ’ ότι αποκαλύπτεται κρατούσε Ελληνική ρίζα στο Θεανθρώπινο αίμα Του. Είμαστε οι περισσότερον όλων ως εκ τούτου υπεύθυνοι να  διαφυλάξουμε τον παγκόσμιο ελληνογενή πολιτισμό από τους παραχαράκτες του και τους τοκογλύφους νομείς του και ένοχοι  διότι αφεθήκαμε να μαγευθούμε από τους νεοφώτιστους της Δύσης, τις ταξικές τους ψυχαναλύσεις και τον εθνομηδενισμό τους, καθώς οι άνθρωποι αυτοί, ως προϊόντα φυλετικής και γλωσσικής σύμμειξης  δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη ιστορική πολιτιστική κληρονομιά και παιδεία. Δεν τολμήσαμε έτσι να πιστεύσουμε στην εγγενή και πνευματική μας αριστοκρατικότητα και επηρεασμένοι από την φτώχεια μας αντί να δούμε αυτήν υπό το πνεύμα του Λυκούργου, των Σπαρτιατών και των Χριστιανών Αγίων, προσκυνήσαμε τις αξίες του Μίδα, του Κροίσου, των εμπόρων του χρυσού και των δούλων της απληστίας.

Γίναμε έτσι οι νεοφώτιστοι των νεοφώτιστων της δύσης και τους ακολουθήσαμε τυφλά, αν και με έκδηλη χρονοκαθυστέρηση, που αύξανε όμως απ’ τον φανατισμό μας, διαιρούμενοι σε φυλές πλουσίων και πτωχών, εκμεταλλευτών και εργαζομένων, προσδίδοντας φυλετικά  σχεδόν χαρακτηριστικά στην πρόσκαιρη ταξική μας οικογένεια. Συγγενέψαμε έτσι  όλοι  μας με τους ξένους, οι εργάτες μας  με τους εργάτες τους και τα αφεντικά μας  με τα αφεντικά τους  και είδαμε στους Έλληνες τους εχθρούς μας και στους  βαρβάρους τα αδέλφια μας. 

Μαγευθήκαμε  λοιπόν  από τον κομμουνισμό των πτωχών αρχικά και από  τον ψευδοφιλελεύθερο κομμουνισμό των πλουσίων σήμερα και βιαζόμαστε για άλλη μια φορά να απαλλαγούμε από το βάρος της εθνικής κληρονομιάς και συνειδητότητος. Αδελφοί μας είναι  οι Πακιστανοί, κατά τη ρήση των διεθνιστών εργατοπατέρων μας και  φίλοι και συνεργάτες μας  οι οικονομικοί μας τύραννοι κατά την αντίστοιχη ρήση των νεοφιλελεύθερων γκουρού του οικονομικού κατεστημένου μας, που μας εξωθούν στην αυτοκτονία και στην μετανάστευση χάριν του εκσυγχρονισμού της χώρας και του εθνικού αποχρωματισμού της.

                          ΠΟΣΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ;               

     Είμαστε ένοχοι λοιπόν που δεν συνειδητοποιήσαμε πως από το αρχαίο πεντελικό μάρμαρο πήρε χρώμα η σάρκα μας και πως από το μάτι του Φειδία πήρε αισθητική το μάτι μας.

Είμαστε ένοχοι  που δεν ξεκαθαρίσαμε μέσα μας και στους άλλους, πως ο Έλληνας που δεν φθάνει στην αρετή και στην αγιοσύνη είναι περισσότερο ένοχος από τους άλλους ανθρώπους, που δεν είναι τόσο κοντά  σαν αυτόν προς το χώμα και την γλώσσα των αθανάτων  της ιστορίας, της διανόησης και της αγιότητας..

Γι’ αυτό και μετρά στη περίπτωσή μας το αίμα της φυλής, όχι για να μας δώσει περισσότερα δικαιώματα από άλλους, μα περισσότερες ευθύνες και γι’ αυτό ταυτόχρονα είναι επιτακτικότερο στον  Έλληνα  να δώσει περιεχόμενο διά της  Ελληνικής του  παιδείας την  εγγενή φυλετική του ανωτερότητα..

Αν ο Έλληνας λοιπόν οφείλει να ξεπερνά με το πνεύμα του το αίμα του, δεν είναι λόγος αυτός για να περιφρονήσουμε το αίμα του, ή για να θεωρήσουμε πως ή άψυχη  παιδεία της σήμερον και η απλή ελληνοφωνία των ελαχίστων τετριμμένων λέξεων  της καθομιλουμένης αρκούν για να του προσδώσουν Ελληνικότητα.

Αν τον Έλληνα  τον κάνει Έλληνα η Ελληνική παιδεία, δεν μπορεί  να νοηθεί ως παιδεία ο αποσυνδεδεμένος από την  Ελληνική ιστορία και γραμματεία μηρυκασμός Ελληνικών λέξεων, όταν κανείς δεν εμβαθύνει στην ετυμολογία, την ιστορία και την σοφία τους, καθώς κάθε μια απ’ αυτές είναι ένα επτασφράγιστο μυστικό της εν τω βάθει ουσίας του κόσμου.

Και αν τον Έλληνα τον κάνουν Έλληνα τα Ελληνικά και όχι η Ελληνική ψυχή, που δεν αποδεικνύεται με λόγια, μα με έργα, Ελληνικά δεν είναι σίγουρα τα  στενογραφημένα γκρήκλις κι’ ούτε τα σπασμένα σαν τα σπασμένα αρχαία μάρμαρα, Ελληνικά των λαθρομεταναστών. Καλή είναι η δημοκρατία και η πολυδιαφημισμένη ισότης των ανθρώπων, εν μέσω της τραγικής  οικονομικής ανισότητος  που βιώνουν σήμερα, δεν μπορεί  όμως η θεμελιώδης αυτή ισότης  να αποτελέσει δικαιολογία για την πνευματική οπισθοδρόμηση εκείνων που παρέλαβαν μια πνευματική σκυτάλη που ήδη βρίσκονταν πολύ ψηλά.. Όταν ο οποιοσδήποτε εφευρέτης έχει πνευματικά δικαιώματα πάνω στην εφεύρεσή του, δεν δυνατόν να μην έχουν λόγο οι Έλληνες πρωτοδημιουργοί του πολιτισμού για την  πορεία του και  να μην έχουν επιπρόσθετα πνευματικά  δικαιώματα πάνω στην γή των προγόνων τους, που αποτελεί πέρα από πανάρχαια κοίτη της Ελληνικής φυλής,  φυσικό μουσείο του Ελληνικού πολιτισμού.

                    ΤΙ ΘΑ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ;

    Είμαστε ένοχοι λοιπόν που μετά δύο αιώνες εθνικής ανεξαρτησίας σπουδάζουν ακόμα τα παιδιά μας στο εξωτερικό, όπου  χάνουν την Ελληνικότητά τους και  γυρνούν πίσω σαν πνευματικοί γενίτσαροι και επιδειξίες της μη ελληνικότητάς τους..

Είμαστε ένοχοι  που αφήσαμε από το εξωτερικό να μας έρχονται  χωρίς σταματημό οι  «πεφωτισμένοι» πανεπιστημιακοί μας διδάσκαλοι και οι πολιτικοί μας εθνάρχες.

Είμαστε ένοχοι γιατί μπήκαμε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που είχε την έδρα της στις Βρυξέλλες και δεν απαιτήσαμε, ως θα έπρατταν οι Τούρκοι στη θέση μας, να μεταφερθεί μετά την ένταξή μας στην χώρα της γένεσης του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Είμαστε ένοχοι που  δεχθήκαμε να γίνονται Ολυμπιακοί αθλητικοί αγώνες  μακράν της Ολυμπίας. και να εκφυλισθούν γιά άλλη μια φορά, ως επί Ρώμης,  σε θέαμα θηριώδους  αθλητικού ανταγωνισμού αθλητών που θυσιάζουν την υγεία τους στο βωμό της δόξας και του κέρδους.

Είμαστε ένοχοι που πήραμε χρήματα για να ξεπατώσουμε τα αμπέλια μας και τις ελιές μας, να ξεχαρβαλώσουμε τις βάρκες μας και να κουβαλήσουμε στο εξωτερικό τα εργοστάσιά μας.

Είμαστε ένοχοι που παρατήσαμε το εθνικό μας νόμισμα και την οικονομική μας ανεξαρτησία, μόνο και μόνο για να βγάζουμε τα λεφτά μας στο εξωτερικό, έτοιμοι ανά πάσα στιγμή  σαν έρθει η ώρα των ευθυνών και του εθνικού προσκλητήριου να την κοπανήσουμε.

Είμαστε ένοχοι που περάσαμε  ως έθνος δύο εθνικές καταστροφές, την μικρασιατική και την κυπριακή, χωρίς να κάνουμε την εθνική αυτοκριτική μας και να αποκτήσουμε από το χυμένο φυλετικό αίμα μας περισσότερη εθνική αυτογνωσία, για το πόσο χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο και το πώς θα περιορίσουμε μελλοντικά την προθυμία  κάποιων από την φύτρα μας,  να υπερβούν από  ίδιον συμφέρον ή από ψευτοϊδεατισμό και μωρία την εθνική τους συνείδηση και την απορρέουσα απ’ αυτήν ευθύνη.

Είμαστε ένοχοι διότι αφήσαμε να εκτρέφεται στην γη των φιλοσόφων η μωρία, που κάνει κάποιον να νομίζει πως η προδοσία είναι εξυπνάδα και πως αξίζει για λίγα ή πολλά αργύρια να αυτοκτονήσει ψυχικά, σκοτώνοντας  την πηγάζουσα από την εθνική  ψυχή, ψυχή του.

Είμαστε ένοχοι διότι δεν συνειδητοποιήσαμε, ούτε και  οι πιο σοφοί και οι πιο  πατριώτες από εμάς ακόμη, πως από την ιερά συνείδηση της ιστορικής μας ευθύνης,  και συνέχειας και από την  εθνοκοινωνική  μας αλληλεπίδραση διαμορφώνεται  η ψυχολογία και η προσωπικότητα όλων μας.

Είμαστε ένοχοι διότι βαυκαλιζόμαστε πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, ενώ την πληγώνουμε καθημερινά  και την πεθαίνουμε με την αδιαφορία μας, τον κυνισμό μας και το στενά εννοούμενο προσωρινό, ατομικό μας κέρδος.

Είμαστε ένοχοι διότι αποκρύπτουμε από τον εαυτό μας πως η εθνική άρνηση δεν υποδηλώνει αυταπάρνηση, μα παραίτηση από  την  ηρωϊκή παράδοση των γονιδίων μας και την πνευματική αποστολή  του γένους μας..

ΑΠΟ ΠΡΩΤΟΠΑΛΙΚΑΡΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ

Δούλοι γίναμε της ασχήμιας

    Είμαστε ένοχοι ακόμη  που εξορίσαμε την ομορφιά και την αισθητική των προγόνων μας από την ζωή μας, που ασχημύναμε τις πόλεις μας και τις ψυχές μας και υποτάξαμε την λογική μας στην χρηστικότητα, την  πρακτικότητα και την αναγκαιότητα, μη δίνοντας καμιά ευκαιρία  στο όνειρο και την φαντασία να μεταμορφώσουν την πραγματικότητα.

Είμαστε ένοχοι διότι παραγνωρίσαμε την ανάγκη  να διατηρήσουμε το κάλλος της φύσης, μα και να το αντιγράψουμε στα κτίσματά μας, έτσι που το κάλλος να δίνει συνεκτική ουσία και περιεχόμενο στην καθημερινότητα της ζωής μας, που να μην ανταλλάσσουμε την  πατρίδα μας με καμμία άλλη.

Είμαστε ένοχοι διότι δεν καταλάβαμε πως οι πρόγονοί μας ήταν υπηρέτες πάνω απ’ όλα της πανταχού παρούσης ομορφιάς της φύσης, των τεχνών και των μουσών, του λόγου, του πνεύματος και  της ψυχής και πως η ομορφιά της ψυχής λέγεται αρετή και η ομορφιά της ζωής θέλει όμορφη ψυχή να την κατοικήσει και η γενναιότητα θέλει όμορφο θάνατο για να ξεψυχήσει..

Είμαστε ένοχοι γιατί ζούμε από τον τουρισμό επιδεικνύοντας τα έργα της φύσης και των προγόνων μας, μα όχι τα δικά μας.

Είμαστε ένοχοι που βγάλαμε τα λουλούδια από την ζωή μας και  αφήσαμε  τα τσιμέντα και τα αντικείμενα να μας φυλακίσουν οπτικά και να μας στεγνώσουν συναισθηματικά.

         ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ      

    Είμαστε ένοχοι που δεν καταλάβαμε, παρά την  εξυπνάδα μας, πως πλαθόμαστε άθελά μας από το περιβάλλον μας, την φύση, τα κτίσματα, τα λόγια και τα έργα των συνανθρώπων μας και πως χρειαζόμαστε να περιβαλλόμαστε από ανθρώπους όσο το δυνατόν ανώτερους ηθικά και πνευματικά, που να ανεβάζουν διαρκώς το επίπεδό μας και να είναι  καλύτεροι, όσο και να τους ζηλεύουμε γι’ αυτό, από εμάς, που να παίρνουμε από αυτούς πνεύμα και ψυχή, παρά να τους δίνουμε.

Είμαστε ένοχοι διότι αφήσαμε αντίθετα την δημοκρατία μας  και τον εκφυλισμό της κομματικοποίησής της  να  εξοστρακίσει διά παντός  από τη πολιτική την  σπανίζουσα ούτως ή άλλως αρετή των αρίστων και να προωθήσει στην  εξουσία της πατρίδας μας αντί την πνευματική αριστοκρατία της,  την τυχάρπαστη πλουτοπεινασμένη συντεχνία των καθ’ επάγγελμα  πολιτικών μεσαζόντων, των από οικογενειακά πελατειακά γραφεία κυρίως  προερχομένων.

Είμαστε ένοχοι που επιτρέψαμε έτσι στην δημοκρατία μας να ρίξει τα πολιτιστικό και ηθικό μας επίπεδο, ίδια όπως το έριξε η απότομη αστικοποίηση και η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και  να επιλέγουμε  με ταπεινά και ποταπά κριτήρια τους πολιτικά ανωτέρους μας.

Είμαστε ένοχοι που επιτρέψαμε να είναι κρυφή η ψήφος των εκλογέων και φανερή η ψήφος των εκλεγμένων,  που να μην είναι υπόλογοι οι δεύτεροι στους πρώτους, μα στους κομματικούς φεουδάρχες τους που τους χρήζουν υποψήφιους ιππότες του λαού, με μόνο κριτήριο, όχι τις ικανότητές τους, μα την προσωπική υποταγή τους σε αυτούς και το πολιτικό κατεστημένο ευρύτερα. 

Είμαστε ένοχοι ως εκ τούτου που τους δώσαμε την αφορμή ψηφίζοντας, ασχέτως τι και ποιούς ψηφίζαμε, να ισχυρίζονται πως μαζί τους φάγαμε την πατρίδα μας.

Είμαστε ένοχοι που στηλιτεύουμε  τους πολίτες  που δεν υπακούν  στους νόμους, όταν οι πολιτικοί  είναι πρώτοι όλων υπεράνω των νόμων, έστω και αν τους κόβουν και  τους ράβουν στα μέτρα τους. 

Είμαστε ένοχοι που πτωχεύσαμε οικονομικά και εθνικά σήμερα, που έχουμε πιο πολλούς πλούσιους και περισσότερους επιστήμονες από όσους είχαμε ποτέ στην ιστορία μας. Είμαστε ένοχοι διότι φροντίσαμε να μην υπάρχουν δουλειές, ούτε ιδιωτικές, μα ούτε και κρατικές για  ελεύθερους Έλληνες στην χώρα των Ελλήνων, ιδίως για επιστήμονες, γιατρούς, αρχιτέκτονες, ποιητές, φιλοσόφους, καλλιτέχνες, και εφευρέτες,  μα  και για υπηρέτες ακόμα, τώρα που οι υπηρέτες παγκόσμια αφθονούν.

Είμαστε ένοχοι που το κράτος μας δεν θέλει άλλα παιδιά και τρώει και εξορίζει τα ήδη υπάρχοντα, φοβούμενο σαν τον Ηρώδη την μεταμόρφωση κάποιου απ’ αυτά σε έναν νέο ήρωα, ή Έλληνα Μεσσία.

Είμαστε ένοχοι διότι δεν μπορούμε  να δούμε στον άλλο άνθρωπο πέρα από την ιδιότητα του καταναλωτή, ή του επιχειρηματικού, επαγγελματικού ή πολιτικού  ανταγωνιστή, εκείνη του εν δυνάμει δημιουργού, αρωγού και σωτήρα, του σοφού, του εφευρέτη, του γιατρού και του κοινωνού εν κατακλείδι του σώματος και του αίματος του Θεανθρώπου. Είμαστε ένοχοι που για να’ χουμε περισσότερα λεφτά δεν αφήσαμε άλλους Έλληνες να γεννηθούνε και  βαλθήκαμε αυτούς που καλώς ή κακώς βρέθηκαν στα πόδια μας να τους στείλουμε στης ξενιτειάς τον αγύριστο.

   ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΟΧΟΙ ΓΙΑΤΙ ΖΗΛΕΨΑΜΕ ΤΗ ΛΑΜΨΗ  ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

     Είμαστε ένοχοι που ζηλέψαμε και μιμηθήκαμε τους ξένους και γίναμε υποχείριά τους, χωρίς να καταλάβουμε πως αυτοί αντίθετα δεν περιμένανε σε μας να βρούν τους μαθητές τους, μα τους διδασκάλους τους και τους  απογόνους του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.

Είμαστε ένοχοι που παραμείναμε Έλληνες, χωρίς να μυηθούμε στα μυστικά της Ελληνικότητας.

Είμαστε ένοχοι γιατί ακόμα και σήμερα πιστεύουμε πως η εθνική πτώχεια μας οφείλεται στους πολλούς  φτωχούς Έλληνες που ζητούν ψωμί, παιδεία και ελευθερία και δεν αφήνουν τους πορφυρογέννητους να  γίνουν Ευρωπαίοι.

Είμαστε ένοχοι γιατί ακόμα και σήμερα που μείναμε διεθνώς τόσο λίγοι, πιστεύουμε πως είμαστε πολλοί για αυτόν τον τόπο και γι’ αυτό το κράτος, που πρέπει να γίνει μια μινιατούρα και καρικατούρα συνάμα εκείνων της δύσης.

Είμαστε ένοχοι για πολλά, μα πάνω από όλα γιατί μάθαμε να μη σκεπτόμαστε, να μη διδασκόμαστε από τα λάθη μας και από την ιστορία, που μας δείχνει πως πάντα ο πλούτος φέρνει παρακμή και τον θάνατο των αυτοκρατοριών. Αν η δύση σήμερα παρακμάζει λόγω του πλούτου που της έφαγε την ψυχή, ας μην επιμείνουμε άλλο να παίζουμε την αθώα γατούλα της, που χωρίς να ξέρει για τα εγκλήματά της οικοκυράς  της, τρίβεται πάνω της περιμένοντας την τροφή της, τα χάδια  και τους επαίνους της. Είναι καιρός την ώρα του προδιαγραφόμενου  εθνικού μας θανάτου, μα και της συνολικής πτώσης του δυτικού πολιτισμού, να ενηλικιωθούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, που λόγω της μακραίωνος ιστορίας του έθνους μας είναι τόσο βαρειές, που φαίνονται σε μερικούς  πραγματικά ασήκωτες.

  ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΟΧΟΙ ΔΙΟΤΙ ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΜΕ  ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ

   Είμαστε ένοχοι εν πολλοίς που δεν συνειδητοποιήσαμε πόσο πολύ  χρειαζόμαστε άλλους  Έλληνες για να επιτελέσουμε το ιστορικό μας χρέος, να διαφυλάξουμε δηλαδή και να συντηρήσουμε την ορθοδοξία και την καθαρότητα  του Ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού στην αναγκαστική φυλετική και πνευματική του συγκατοίκηση με τόσους πολλούς ξένους, πλανημένους και πειρασμούς,  με τόσους σκλάβους που τους ΄πείσαν πως είναι ελεύθεροι, με τόσους απαίδευτους, αδαείς και αφελείς που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα, με τόσα βιβλία που επικάλυψαν το ευαγγέλιο, με τόσα μαντάτα και θορύβους που δεν μας αφήνουν να ακούσουμε τον γείτονα, μα και τον εαυτό μας ενδόμυχα.

Είμαστε ένοχοι διότι η οικονομία μας  και η πολιτεία  μας δεν αυγατίζει, μα σκεδάζει τους Έλληνες, δεν υπηρετεί το ελληνικά ιδεώδη, μα κηρύσσει σε κάθε ευκαιρία  την πνευματική της ουδετερότητα, παθητικότητα και ανυπαρξία.

Είμαστε ένοχοι διότι καταντήσαμε ξένοι μεταξύ μας, πολύ προτού οι ξένοι απόκληροι εισβάλλουν στην καθημερινότητα της  ζωής μας  και οι ξένοι επικυρίαρχοι προδιαγράψουν το μέλλον της πατρίδας μας και του κόσμου όλου.

Είμαστε ένοχοι διότι αποδειχθήκαμε ένας λαός χύμα, παρά την χανόμενη στα βάθη των αιώνων  καταγραμμένη ιστορία μας και χωρίς αυτογνωσία, πνευματικούς δεσμούς και αντιστάσεις αφεθήκαμε να βάζουν την ζωή μας κάθε τόσο κάποιοι σε καλούπια.

  ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΟΧΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΘΟΥΜΕ

   Είμαστε ένοχοι διότι αφήσαμε τον Ελληνισμό να παλεύει με το χρήμα χωρίς την φιλοσοφία του Διογένη, χωρίς ιδανικά, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς  επίγνωση της  εθνικής ιστορίας και  προσφοράς του, και χωρίς τον ενθουσιασμό της  πραγματικής ελευθερίας.  Είμαστε ένοχοι γιατί αφήσαμε τόσους πολλούς ντόπιους και ξένους να εκδικηθούν τον Ελληνισμό για τον θεό που  τους κουβάλησε από τον ουρανό  στην γή και βάλθηκαν στο όνομα του αντιρατσισμού και του πολυπολιτισμού  να  τον  συμμείξουν  με τους άλλους λαούς και τον θεό του με τους θεούς τους.

Είμαστε ένοχοι καταληκτικά που αυτοταπεινονόμαστε εκεί που δεν το δικαιούμαστε, στην διακήρυξη δηλαδή της πνευματικής ανωτερότητας του Ελληνισμού και της Ελληνικής ορθοδοξίας του.