Σφίγγει η καρδιά της Μέρκελ

Σπύρος Παπαγιάννης

    Πάνω στο πολύ σφίξιμο της ζώνης των Ελλήνων συνέβη το θαύμα το ανήκουστο και καθ’ ομολογίαν της ίδιας της παθούσης, της μητέρας πασών των Ευρωπαίων, της  μαμα- Μέρκελ,  ένα σφίξιμο στο βάθος του στήθους της την έκανε να νιώσει πως έχει καρδιά και συμπόνια και μ’ άλλα λόγια πως είναι άνθρωπος και όχι εξωγήϊνη ή υποχθόνια, σαν τους τόσους  πολλούς  αλλόκοτους που ζούνε ανάμεσά μας.

Κι’ είχε το θάρρος να το πεί και να το διαλαλήσει χωρίς να φοβηθεί πως θα ξεθαρρέψουν οι τεμπέληδες οι Έλληνες και θα της ζητήσουν

ψωμί, παιδεία και ελευθερία, αντί Ευρώ. Βρε  πως περάσαν οι καιροί σκέφτομαι κι’  οι ψωμοζήτες Έλληνες από δραχμοφονιάδες γίναν  ευρωλιγούρηδες και του Ευρώ πασάδες.  Και δεν ήταν μόνο αυτή η υπόγεια ψυχική δόνηση που ένιωσε η μακαριωτάτη, που με συγκλόνισε, μα και τα λόγια με τα οποία  συνόδευσε την ψυχική της αυτή εξομολόγηση,, που νόμιζες πως βγήκαν από το στόμα του αλήστου μνήμης Ρήγα Φεραίου, καλώντας μας  λίγο πολύ σε ξεσηκωμό, όχι βέβαια κατά  του μνημονίου και της Ευρωζώνης, μα των ανδρεικέλων της, των πολυμιζαρισμένων γερμανοτσολιάδων που διοικούν τον τόπο και κλέβουν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους ιδιοκτήτες νοικοκυραίους και τους αναπήρους για να πληρώσουν  τα σπασμένα της μετατροπής της ψωροκώσταινας σε παρατρεχάμενη του 4^ου Ράϊχ.    

Και τι μας είπε η αθεόφοβη, που δεν φοβάται μην και ξυπνήσουμε και την πάρουμε με τις πέτρες. Πως σπαράζει σαν την Λαγκάρντ βλέποντας τους Έλληνες να ψάχνουν στα σκουπίδια, που γίνονται όλο και πιο σκουπίδια, καθώς δεν πετιέται τίποτε πια χρήσιμο  και δεν πιάνουν από το λαιμό αυτούς που έχουν τα ευρώ με την σέσουλα και τα βγάζουν από τις τράπεζες με τις ευλογίες του νόμου, χωρίς καν ένα στοιχειώδη έλεγχο κάποια φορολογικής ενημερότητος, ή  του  δηλωθέντος εισοδήματός τους και τα πάνε στις δικές της τράπεζες για να τα ασφαλίσουν.  Και ζητάνε και ψηφίζουν Ευρώ πάση θυσία και δεν ιδρώνει το αυτί τους που ανεβαίνει συνέχεια η ανεργία και τα σπρέντ και το κόστος του δανεισμού και τα κέρδη ταυτόχρονα της ιδίας, ενώ αντίθετα κατεβαίνουν οι μισθοί και οι συντάξεις και ξεπουλιέται  στο πιτς φυτίλι  του «εδώ και τώρα» η Ελλάδα, που τα βγάζει όλα στο σφυρί, τηρώντας πιστά την πολιτική παράδοση της αστραπιαίας κοινωνικής μεταβολής, που τόσο δοξάστηκε την εποχή που ο  μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου έβγαζε τον σοσιαλισμό από το κουτί της Πανδώρας.

Με άλλα λόγια πήρε το μέρος των πτωχών μας ενάντια στους πλούσιους, και των ευρωσκεπτικιστών ενάντια στους ευρωλάτρες  και ζήτησε δικαιότερη φορολογία, περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, περισσότερο πατριωτισμό και λιγότερη παγκοσμιοποίηση. Μ’ άλλα λόγια μας πάτησε στον κάλο, πως δεν μας φταίει σε τίποτε αυτή που γίναμε δούλοι κάποιων απατεώνων, που πουλάνε τη  πατρίδα τους και τα εργατικά, συνταξιοδοτικά και συνταγματικά πολιτικά δικαιώματα των συμπολιτών τους  για να παραμείνει η χώρα με το ζόρι στο ευρώ που ουσιαστικά την ξέρασε, όσο για να μπορούν  αέναα  αυτοί να βγάζουν στο εξωτερικό τα μαύρα κέρδη της παραοικονομίας και της τοκογλυφίας τους. Ε ρε κάρφωμα από συνέταιρο και συνάδελφο κρατικοτοκογλύφο σε ώτα μη ακουόντων βεβαίως και μη συλλαμβανόντων την ουσία των όσων ακούνε και δι’ αυτό μη διατρεχόντων τον κίνδυνο να αφυπνισθούνε.

    

Τι  άλλο μας είπε λοιπόν η κυρά Μέρκελ σύντροφοι του Ευρώ, παρά πως είμαστε αξιολύπητοι, μα και άξιοι της μοίρας μας που έχουμε τους φοροφυγάδες να μας φορολογούν, τους φανφαρολογάδες να ηθικολογούν,

τους λαγόκαρδους να  κάνουν τα παλικάρια,

τους συνταγματολόγους να παραβιάζουν το σύνταγμα,

τους  λαοπρόβλητους  να κατηγορούν τον λαό,

τους ανεπάγγελτους να  ομιλούν για παραγωγικότητα,

τους ανυπότακτους  για πατριωτισμό,

τους  τζαμπόμαγκες   να διοικούν τις ένοπλες δυνάμεις, μα να παρακαλούν να πάρει ο άνεμος την σημαία,

να αγοράζουν άρματα μάχης, μα  χωρίς βλήματα, μια που βλήματα είναι οι ψηφοφόροι τους,

να περιμένουν πόλεμο, μα να κόβουν τους μισθούς  των μαχίμων,

να περιμένουν πυρκαγιές, μα  να μην παίρνουν πυροσβέστες, να μην ανοίγουν  αντιπυρικές ζώνες,

να μην αστυνομεύουν τα δάση,

να θέλουν να δείξουν πως κυνηγούν την φοροδιαφυγή των πολυεθνικών, των οφ σόρ εταιρειών και των νονών της νύχτας  και να  στέλνουν την εφορία με τα ματ και την γιουροβίζιον στα νησιώτικα ταβερνάκια για να διαλαλήσουν σ’ όλη την οικουμένη πως στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας χρειάζεται πάνω απ’ όλα απόδειξη  η κρατική γελοιότητα.  Κι όπως στέκονται  κάγκελο όλοι οι λεβέντες του κοινοβουλίου μας, που δεν τους πιάνουν τα κάγκελα της φυλακής, μπροστά στην αφεντιά της, την καγκελάριο, να μοιάζει με στέκι  του εμπορευόμενου έρωτα ο ναός της δημοκρατίας μας. Αυτά είπε η κυρά Μέρκελ που στην καρδιά της πια κτυπά  η καρδιά της Ελλάδας και μας είπε ακόμη με τον τρόπο της πως αν δεν ήμασταν τόσο άχρηστοι, που να μην έχουμε ούτε έναν  μη άχρηστο μέσα στους τόσους άχρηστους που μας εκπροσωπούν, τότε δεν θα μας είχε φουσκώσει στην διπλή τιμή  τα όπλα της, και θα μας  προστάτευε κι’ από τους Τούρκους, από την στιγμή που μπήκαμε στην Ευρωζώνη και θα μας είχε επιστρέψει τα αρχαία και τα αναγκαστικά δάνεια που μας πήραν οι πρόγονοί της  στον πόλεμο και θα μας είχε σεβαστεί γενικά  περισσότερο ..

Αριστερή  εκ παιδείας η κυρά Μέρκελ, μα και διατηρούσα κάποια μίνιμουμ πατριωτισμού σαν Γερμανίδα,  μας συνιστά έμμεσα να νερώσουμε λίγο τον νεοφιλελευθερισμό μας και να ελέγξουμε λίγο την μετανάστευση των κεφαλαίων μας και τους πλούσιους καπάτσους συμπατριώτες  μας, που όσο και αν σέβεται την γερμανοφιλία και συνεργασία τους δεν μπορεί να μην πεί και του στραβού το δίκαιο, στραβομάρα μας.