Τα πολυδανεισμένα νοικοκυριά της Ευρώπης, ταΐζουν το θηρίο.

Από τον Γιάννη Βουτσαδάκη

Με έντονες πιέσεις για να ληφθούν γρήγορες αποφάσεις, αλλά και μεγάλων αντιπαραθέσεων για το ποιός θα βγει τελικά με το κεφάλι ψηλά, η Ευρώπη κατάφερε να περιορίσει, για την ώρα, την φωτιά από την Ισπανική τραπεζική κρίση, αλλά όχι και να σβήσει την εστία, που από στιγμή σε στιγμή θα αναζωπυρωθεί.

Λίγες μόλις μέρες μετά την κατηγορηματική δήλωση του πρωθυπουργού της Μαριάνο Ραχόϊ ότι δεν θα χρειαστεί να  υπάρξει διεθνής

διάσωση για της Ισπανικές τράπεζες, η Ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεση της να ζητήσει οικονομική βοήθεια από την Ευρώπη για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Σύμφωνα με το Reuters, κατά την διάρκεια της έκτακτης τηλεδιάσκεψης που έγινε με τους 17 υπουργούς οικονομικών της Ευρωζώνης, η Ισπανία δέχτηκε μεγάλες πιέσεις να για υποβάλει το αίτημα διάσωσης εκείνη την στιγμή. Πρόθεση των Ευρωπαίων ηγετών ήταν η ενίσχυση των Ισπανικών τραπεζών να διευθετηθεί άμεσα και πριν τις  Ελληνικές εκλογές στις 17 Ιουνίου. Όμως οι Ισπανοί αξιωματούχοι αρνήθηκαν, ανακοινώνοντας μόνο, ότι θα χρειαστούν τελικά την βοήθεια της Ευρώπης. Η υποβολή του αιτήματος και το ακριβές ποσόν του πακέτου διάσωσης θα καθοριστεί μετά την ολοκλήρωση των λογιστικών ελέγχων. Κάτι που τοποθετείται μεταξύ 18 και 21 Ιουνίου. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες εκτίμησαν και συμφώνησαν ότι ένα ποσό περί τα 100 δις ευρώ είναι ρεαλιστικό και αρκετό για να καλύψει της όποιες ανάγκες τελικά προκύψουν για κεφάλαια και της όποιες αμφιβολίες υπάρχουν σήμερα στις αγορές. Οι λεπτομέρειες από ποιον Ευρωπαϊκό μηχανισμό θα έρθουν τα χρήματα δεν διευκρινίστηκαν. Το σημαντικό όμως είναι ότι η Ευρώπη κινήθηκε ταχύτατα και με αποφασιστικότητα έχτισε ένα τοίχος προστασίας γύρω από την Ισπανία αξίας 100 δις ευρώ.

Η Ισπανία Παραμένει Στην «Πρώτη Κατηγορία»

Με καθυστέρηση 24 ωρών, ο Ισπανός Πρωθυπουργός εξέφρασε την ικανοποίηση του για την συμφωνία, ενώ τόνισε ότι το Ισπανικό πρόγραμμα διάσωσης δεν έχει καμιά σχέση με αυτά της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Αφορά μόνο της τράπεζες, δεν περιλαμβάνει μέτρα λιτότητας και το ΔΝΤ έχει καθαρά ρόλο επόπτη. Η Ισπανία παραμένει στις αγορές και παρόλο ότι τα ομόλογα της βρίσκονται λίγο πιο πάνω από την κατηγορία «σκουπίδια» θα καταφέρει να δανειστεί τα 82.5 δις ευρώ που χρειάζεται για να χρηματοδοτήσει το χρέος της μέχρι το τέλος του χρόνου. Επίσης δήλωσε ότι η Ισπανία δεν δέχτηκε καμιά πίεση να ζητήσει βοήθεια για τις τράπεζες «εγώ ήθελα την συμφωνία με την ΕΕ, εγώ ήμουν που πίεσα προς αυτή την κατεύθυνση».

Είναι φανερό ότι η ικανοποίηση του Πρωθυπουργού Ραχόϊ δεν πηγάζει μόνο από την επίτευξη της συμφωνίας για την διάσωση των Ισπανικών τραπεζών. Αλλά και από το γεγονός ότι κατάφερε να πάρει την Ευρωπαϊκή βοήθεια χωρίς το μνημόνιο και το ταπεινωτικό πακέτο που το συνοδεύει.

Η Καγκελάριος Μέρκελ που μέχρι την τελευταία στιγμή επέμενε στην κλασική συνταγή της σκληρής λιτότητας ως μοναδική διέξοδο από την κρίση αναγκάστηκε να υποχωρήσει, επιτρέποντας έτσι στην Ισπανία να παραμείνει, για την ώρα, υπερήφανη και στην «πρώτη κατηγορία» της Ευρώπης.

Η Ανεπίλυτη Ευρωπαϊκή Κρίση Χρέους.   

Το μήνυμα που έστειλαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στις αγορές είναι ξεκάθαρο. Μπορεί να αφήσαμε την κρίση να έφτασε στο κατώφλι μας, όμως έχουμε τα χρήματα, τους μηχανισμούς και την ικανότητα να την διαχειριστούμε και να αποφύγουμε την οικονομική μας καταστροφή. Οι Ισπανικές τράπεζες θωρακίστηκαν. Ακόμη και στην πιθανότητα μετά της 18 Ιουνίου η Ελλάδα να προχωρήσει σε στάση πληρωμών προς τους ξένους πιστωτές της οι Ισπανοί δεν θα πρέπει να φοβούνται και να αποσύρουν της καταθέσεις τους.

Κατά γενική ομολογία η μεγάλη απειλή για την παγκόσμια οικονομία μέχρι σήμερα ήταν ότι οι Ισπανικές τράπεζες οι οποίες βρισκόντουσαν στην δυσχερέστατη θέση να αντιμετωπίζουν το σπάσιμο της φούσκας της Ισπανικής αγοράς ακινήτων.

Αυτή η αντίληψη έχει οδηγήσει πολλούς στο συμπέρασμα ότι τα τραπεζικά ιδρύματα των υπόλοιπων χωρών της Ευρωζώνης που δεν είχαν να αντιμετωπίσουν ανάλογο πρόβλημα είναι συγκριτικά ποιό υγιή από αυτά της Ισπανίας και βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση.

Η αλήθεια είναι όμως ότι στο σύνολο του, το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης έχει δανείσει κεφάλαια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις πολύ πάνω από τις δυνατότητες του. Το αποτέλεσμα σήμερα είναι η λειτουργία πολλών ιδρυμάτων, όπως το να πληρώνουν τόκους στους καταθέτες τους, να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον δανεισμό που αντλούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ποιο συγκεκριμένα κατά μέσω όρο η αναλογία δανείων προς καταθέσεις των τραπεζικών ιδρυμάτων της Ευρωζώνης βρίσκεται στο 110%. Πράγμα που σημαίνει ότι οι τράπεζες κρατάνε λιγότερα χρήματα στα χέρια τους από όσα συνολικά οφείλουν στους καταθέτες τους. Κάνοντας έτσι το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα ευάλωτο στην περίπτωση μαζικής απόσυρσης καταθέσεων . Η αντίστοιχη αναλογία για της Αμερικανικές τράπεζες βρίσκεται στο 78%.

Μπορεί λοιπόν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να κατάφεραν για την ώρα να χαλαρώσουν τους φόβους των αγορών για τραπεζικό πανικό στην Ισπανία, όμως το πρόβλημα παραμένει. Η ιστορία των Ευρωπαϊκών διασώσεων που περιορίζουν την φωτιά ενώ η εστία παραμένει έχουν μικρή χρονική διάρκεια καθώς οι επενδυτές αναμένουν σύντομα το νέο ξέσπασμα στην ανεπίλυτη Ευρωπαϊκή κρίση χρέους.   

http://kourdistoportocali.com/