Το αφεντικό μπορεί να τρελαθεί

«Ο λαός είναι το αφεντικό», δηλαδή εμείς οι έλληνες είμαστε τα αφεντικά της κυβέρνησης, που μόλις έχει ξεκινήσει την καριέρα της, όπως μας διαβεβαίωσε ο νέος Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Για να το λέει, κάτι θα ξέρει παραπάνω, ώστε να το επισημαίνει από την πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Αρχικά λοιπόν, πολύ μου άρεσε, που ο Πρωθυπουργός, τους θύμισε ότι έχουν όλοι τους κάποιον πάνω από το κεφάλι τους για να λογοδοτήσουν. Διότι εδώ που τα λέμε, μέχρι τώρα οι Υπουργοί, πιάνανε την εξουσία και στη συνέχεια
καλούνταν ο λαός να λογοδοτήσει.
Ωραία, λοιπόν είμαστε τα αφεντικά αυτών που μας κυβερνούν και δεν χρειάζεται να περιμένουμε μέχρι τις επόμενες εκλογές για να τους κρίνουμε, όπως συνήθως ισχυρίζονται οι πολιτικοί, όταν βρίσκονται στριμωγμένοι.
Κατά το βραδάκι λοιπόν, εκεί που ετοιμαζόμουν να δω τη μπάλα, κάτι με έπιασε και μου κατέβηκε κρύος ιδρώτας, για την προηγούμενη ικανοποίηση που ένοιωσα για την αναβάθμιση του λαού, έναντι των πολιτικών και ιδιαιτέρως των κυβερνητικών.
Λέω λοιπόν που το έχω ακούσει ξανά αυτό και μου βγήκε ξινό; Και μετά θυμήθηκα, εκείνο το αλήστου μνήμης «ο λαός στην Εξουσία», του «παπανδρεϊκού» ΠΑΣΟΚ και μου κόπηκε η χαρά και η όρεξη.
Τότε λοιπόν δεν ήταν μόνο αφεντικό ο λαός, αλλά του ανήκε και η εξουσία και θυμάστε πολύ καλά, τι συνέβη από τότε και που καταλήξαμε.
Αυτό λοιπόν το «αφεντικό» άρχισε να με τρομοκρατεί… όσο κι αν έβαλα διάφορες άλλες παραμέτρους για να καταλαγιάσω την αγωνία μου. Είπα ότι είναι σχήμα λόγου, ότι αποτελεί μια πολιτική υπενθύμιση, ίσως και μια σημείωση για τη θέση τους έναντι της αποστολής τους. Σωστά μου φαίνονταν όλα, αλλά και πάλι το τρέμουλο από τις αμφιβολίες δεν έλεγε να κοπάσει.
Ακόμα και τις μειώσεις στις αποδοχές των Υπουργών έβαλα στο παιγνίδι, μπας και καλμάρει κάπως ο φόβος, μια και όπως σε όλους έχουν επιβληθεί περικοπές, το ίδιο κούρεμα θα υποστούν και οι κυβερνητικοί. Μόνο που εκεί μου ανέβηκε η πίεση ακόμα περισσότερο, γιατί σκέφτηκα, ότι αν η μείωση των αποδοχών είναι συμβολική κίνηση, η προηγούμενη τοποθέτηση περί του ποιος είναι το αφεντικό, μπορεί να κρύβει πολλές παγίδες.
Αφεντικό λοιπόν, κατά τον Πρωθυπουργό είναι οι έλληνες. Μόνο που δεν μπορούν να αποφασίσουν, ούτε να διατάξουν, ούτε να αρνηθούν, ούτε να παρέμβουν για να αλλάξουν δεδομένα. Είναι αφεντικά, που στην καλύτερη περίπτωση έχουν εκχωρήσει δια πληρεξουσίου τις εξουσίες τους στην κυβέρνηση. Το μόνο που τους έχει μείνει ως δυνατότητα, για να ασκήσουν το δικαίωμα του αφεντικού, μιας και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός το αναγνώρισε, είναι να επισκέπτονται συχνά – πυκνά τα «εργοστάσια» παραγωγής, δηλαδή τα Υπουργεία, και να τους θυμίζουν ποιος είναι το αφεντικό.
Μόνο που οφείλω να ομολογήσω ποιος είναι ο κρυφός μου φόβος περί της απόδοσης του τίτλου του αφεντικού, στο λαό, από τον κ. Πρωθυπουργό. Έχω την εντύπωση ότι ως αφεντικά, φορτωνόμαστε κατ’ ουσία την ευθύνη του τελικού αποτελέσματος. Κάτι σαν να πούμε μια παραγωγή, που δεν πήγε καλά για παράδειγμα, το εργοστάσιο κλείνει, πιθανώς από λάθη του πρωτομάστορα, αλλά το πακέτο, τη ζημιά και την ευθύνη την αναλαμβάνει το αφεντικό.
Αν πρόκειται λοιπόν ο λαός να είναι το αφεντικό που θα φορτωθεί την ευθύνη κάθε πράξης και το μόνο που θα έχει σαν δυνατότητα να πράξει είναι να απολύσει (στις εκλογές) το προσωπικό, τότε χαρήκαμε!
Αν είναι έτσι και κάτι τέτοιο ήθελε να πει ο Πρωθυπουργός, τότε θα προτιμούσα να παραβλέψουμε τα «αφεντιλίκια» και να παραμείνουμε στο απλά… κριτής.
Διότι ως αφεντικά, ενδέχεται και να τρελαθούμε, οπότε μπορεί να το χαρίσουμε το εμπόρευμα για να κάνουμε την πλάκα μας!
Ηλίας Βαλάρης

http://www.e-alitheia.gr/