Σενάριο τρόμου κρυμμένου πίσω από προεκλογικό εμπόριο ελπίδας

Στρατής Μαζίδης

"Ενα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο, που ιδιοτροπία μ' έκανε και τό 'καμα δικό μου· κι αφού κανένα δε μισώ στο κόσμο να σκοτώσω, φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου." (Νίκος Καββαδίας)
Σενάριο τρόμου αρχίζει να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας το τελευταίο διάστημα και αφορά στην πιθανή συνέχεια της συγκυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. μετά τις εκλογές.
Αλλά με τι να τρομάξουμε περισσότερο; Με μια πιθανή πραγματοποίηση του σεναρίου που θα σημάνει το τέλος μας (ήδη ακούγονται τα επόμενα εφιαλτικά νέα μέτρα του Ιουνίου) ή με το ότι τόσο απροκάλυπτα πλέον διατυπώνονται αυτά τα σενάρια με τον Ανδρέα Λοβέρδο μετά τις "τομές" στην υγεία να κάνει λόγο ακόμη και για προεκλογική τομή - συνεργασία των δύο κομμάτων; Επιπρόσθετα ο Θόδωρος Πάγκαλος σε
συνέντευξή του επιβεβαίωσε πως γίνονται συζητήσεις για μετεκλογική συνεργασία ανάμεσα στα δύο μέρη στις οποίες μετέχουν στελέχη από διάφορα επίπεδα.

Τόσο πια μεγάλη βεβαιότητα υπάρχει; Διότι για κρίση ειλικρίνειας δε μας πείθουν. Ή μας το σερβίρουν συνεχώς για να μας εξοικειώσουν με την ιδέα;

Η Ν.Δ. μπορεί για την ώρα να τα απορρίπτει αλλά ποιος την εμπιστεύεται; Και το Μνημόνιο απέρριπτε (άσχετα αν επιμέρους ψήφισε πολλές εφαρμογές του) και τελικά οδήγησε στην έξοδο όσους δεν υπερψήφισαν τη δεύτερη σκληρότερη και χειρότερη εκδοχή του. Θα πει κανείς, η ανάγκη το έφερε. Αυτό είπε κι ο Σαμαράς.

Η .ανάγκη -που πάντα προκύπτει από τον ευρωπαϊκό βορρά- μπορεί να τον κάνει να αλλάξει γνώμη.

Η .προεκλογική ανάγκη που φέρνει την κατάλληλη στιγμή στην επιφάνεια συζητήσεις για κουρέματα των χρεών των πολιτών στις τράπεζες, λόγια και αισιοδοξία για ανάπτυξη, φιλόδοξες εξαγγελίες για αδειοδοτήσεις γεωτρήσεων (κι ας μειώνεται η αποτρεπτική δυνατότητα της χώρας) και τρέξιμο του ΕΣΠΑ, ενέχει τον κίνδυνο να αλλάξουν πολλοί γνώμη. Για μια ακόμη τελευταία φορά.

Πολύ φοβάμαι μήπως τελικά ο στόχος των ευρωπαίων για συνέχεια της συγκυβέρνησης επιτευχθεί. Όχι τόσο γιατί κάποιες δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να αθροίζουν στο 38% τα κόμματα της συγκυβέρνησης, άλλωστε υπάρχουν και οι ηλεκτρονικές δημοσκοπήσεις που ανταποκρίνονται καλύτερα στο γενικότερο κλίμα, όσο γιατί το εμπόριο ελπίδας είναι πολύ άτιμο πράγμα και ο δρόμος για τις εκλογές (που ακόμη δεν προκηρύχθηκαν) μακρύς και πιασμένος από τέτοιους πραματευτάδες.

Κι όταν είναι κανείς απελπισμένος, την κρίσιμη στιγμή όπως μπορεί να σωθεί, μπορεί και να πλανηθεί οδηγούμενος στην καταστροφή. Με τη διαφορά πως θα πάρει κι άλλους μαζί του.

Ας μην στρέψουμε το μαχαίρι στον εαυτό μας.
http://freepen.gr/epikairotita/2868/