Ο Γιώργος, ο Ντέϊβιντ και το τεράστιο «Αν»

Γεώργιος Π. Μαλούχος

Τη χρεοκοπία της Ελλάδας στα τέλη του έτους προέβλεψε ρητά, λιτά και κατηγορηματικά χθες η επιθετικότερη από όλες τις εταιρίες αξιολόγησης, η Standard & Poor's δια του στελέχους της Ντέϊβιντ Μπιρς. Μόλις μία ημέρα πριν, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε πει ότι αν όλοι κάνουμε τη δουλειά μας όχι μόνον θα τα καταφέρουμε, αλλά θα αρθούν και οι αδικίες που έχουν σωρευθεί από τα μέτρα. Δυστυχώς, όσο κι αν θα ήλπιζε κανείς για το αντίθετο, ανάμεσα
στις δύο κάθετα αντικρουόμενες αυτές τοποθετήσεις, εκείνη που μοιάζει πιο κοντά στην αλήθεια δεν είναι του πρωθυπουργού, αλλά του στελέχους της εταιρίας. Αλλωστε, η μία είναι κατηγορηματική ενώ, η άλλη, έχει μέσα της ένα μεγάλο, τεράστιο «Αν»…
Όμως για τον Μπιρς, δεν υπάρχει «Αν». Ξέρει καλά ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί, αλλά, από την περασμένη εβδομάδα ξέρει, χωρίς αμφιβολία πια, και ότι η Ευρώπη, επί της ουσίας δηλαδή η Γερμανία, δεν θέλει.
Ο Μπιρς προφανώς θυμάται πολύ καλά πώς γεννήθηκε το πρόγραμμα που εξαγγέλθηκε τον Ιούλιο. Ηταν το άμεσο αποτέλεσμα της εξαιρετικά επίμονης πίεσης που δέχθηκε η Γερμανίδα καγκελάριος στην Ουάσιγκτον από τον Αμερικανό πρόεδρο. Αμέσως μετά την επιστροφή της, πέρασε τις σχετικές αποφάσεις στον κυβερνητικό συνασπισμό της. Όμως, τώρα, οι αποφάσεις τώρα είναι μετέωρες. Γιατί; Επειδή το Βερολίνο έδωσε με ποικίλους τρόπους το μήνυμα ότι δεν έχει και μεγάλη θέρμη για το πρόγραμμα – λ.χ. οι γερμανικές τράπεζες, για τις οποίες έγινε τόση φασαρία και υπήρξε τέτοια καθυστέρηση μηνών, το κοιτούν παράξενα, σε αντίθεση με τις γαλλικές και τις ισπανικές. Επειδή όταν εκδηλώθηκαν οι αιτιάσεις της Φινλανδίας και άλλων χωρών για τις εγγυήσεις, ενώ η Ευρωπαική Επιτροπή θέλησε να τις περιορίσει, το Βερολίνο έμεινε να κοιτά με απάθεια – και η Moody’s επισήμανε, επίσης χθες, ότι οι εγγυήσεις φέρνουν πιο κοντά τη χρεοκοπία. Επειδή, εν τω μεταξύ, οι ανακοινώσεις Μέρκελ – Σαρκοζί έστειλαν το ξεκάθαρο μήνυμα σε όλους τους Μπιρς αυτού του κόσμου, ότι, επί της ουσίας, η Ευρώπη δεν πρόκειται να κάνει τίποτα. Τα χρηματιστήρια σείστηκαν, αλλά, η απάθεια, παρέμεινε απόλυτη.
Ο Μπιρς δεν βάζει «Αν» γιατί ξέρει κι άλλα: ξέρει ότι η κυβέρνηση εγγράφει έσοδα που δεν θα έχει, ξέρει ότι οι αποκρατικοποιήσεις θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να προχωρήσουν, ξέρει ότι ακόμα και τα συγκριτικά πιο απλά από αυτά που είναι να γίνουν δεν περνάνε, ξέρει ότι η ύφεση ξέφυγε εντελώς και θα ξεφύγει κι άλλο, ξέρει ότι η ελληνική κοινωνία βράζει, ξέρει ότι η ανυπέρβλητη γραφειοκρατία θα εξακολουθήσει να καθιστά εχθρό και όχι σύμμαχο κάθε προσπάθειας για παραγωγικότητα και ανάπτυξη τη δημόσια διοίκηση, η οποία, δημόσια διοίκηση, θα συνεχίσει να επικάθεται στο σβέρκο της χώρας αντί να τη βοηθά να προχωρήσει. Ο Μπιρς ξέρει και για τον Παπασπύρο και για τον Φωτόπουλο, ακόμα κι αν δεν ξέρει τα ονόματά τους.
Σίγουρα ο Μπιρς τα ξέρει όλα αυτά, όπως και πολλά άλλα, για μέσα στη χώρα και έξω από αυτήν. Ολοι οι Μπιρς τα ξέρουν. Το ερώτημα είναι πώς δεν τα ξέρει ο Παπανδρέου. Γιατί όταν καλεί όλους να κάνουν τη δουλειά τους, το μόνο που ομολογεί, είναι ότι δεν τα ξέρει. Κι αυτό, επειδή η δική του δουλειά είναι κυρίως αυτή που δεν γίνεται σωστά όλο αυτό τον καιρό. Η δουλειά του ήταν να τα γνωρίζει όλα αυτά πριν να τα μάθει ο κάθε Μπιρς. Και να έχει κάνει κάτι αποτελεσματικό για να τα αλλάξει. Δεν φταίνε λοιπόν οι αδιευκρίνιστοι «όλοι» που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Πριν απ’ όλους αυτούς τους «όλους» φταίνε εκείνοι που κρατούν το τιμόνι της χώρας.
http://www.tovima.gr