Λύση διαρχίας για την ΝΔ

Η ισχύς εν τη ενώσει. Γιατί να υπάρχει ένας, μόνος και μαγκούφης πρόεδρος στο κόμμα και να μην διορίσουν οι οπαδοί ένα ανδρόγυνο;

8 Φεβρουαρίου 2004. Μια κορυφαία στιγμή της νεότερης Ιστορίας μας. Μας ήρθε φορώντας γόβες, ένα ελαφρά ιλαρό χρώμα στις παρειές της, τάνγκα και μπαντάνα αμερικανού ράπερ. Μιλάμε για την εκλογή του Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέου στο ύπατο εθνοδιαλυτικό αξίωμα: την αρχηγία της
πασοκάρας. Ήταν ντέρμπι. Αντίπαλος του Γιώργου το άλλο του μισό – δηλαδή κανείς. Ο επιδέξιος κωπηλάτης μάζεψε περισσότερο από ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους. Πήγαν όλοι στις πράσινες κάλπες με τα στήθια φουσκωμένα από περηφάνεια, αισιοδοξία και βούληση για ακόμα μία πολύτιμη εμπειρία πολιτικής φάρσας. Μερικοί εξ αυτών σατανικά σκεπτόμενοι δεξιοί, αθεράπευτοι...
χαβαλέδες και ίσως τόσο δα ιδιοτελείς: «Σιγουράκι! Αν ψηφίσουμε ΓΑΠ και εκλεγεί πανηγυρικά κατατροπώνοντας τον αντίπαλό του (που δεν υπάρχει) η Νέα Δημοκρατία θα κυβερνά μέχρι να καταρρεύσει το ηλιακό σύστημα. Τελικά κατέρρευσε η Ελλάς και μαζί της κόντεψε να κρασάρει ολόκληρος ο πλανήτης.

Τζέφρυ

Γιατί τα θυμίζουμε όλα αυτά; Για να αναδειχθεί το προφανές: στις εσωκομματικές διαδικασίες, όπως τις έχει καθορίσει η σφοδρή αναμέτρηση του Παπανδρέου εναντίον του Κανένα μπορεί ο πας εις να θυσιάσει ένα δίευρω ή και τάληρο ακόμα για να κάνει την πλάκα του. Ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να κάνει μεγαλύτερη πλάκα αν αποπειραθεί να συμπεριφερθεί «σοβαρά» αν δεν είναι σοβαρή η κατάρτισή του στα πολιτικά, κοινωνικά, εθνικά και οικονομικά ζητήματα. Λίγο το έχετε να πάνε οι ψηφοφόροι του Τζέφρυ να χριστούν νεοδημοκράτες αυθημερόν και να ψηφίσουν τους… καλύτερους – ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω, δηλαδή επιλέγοντας τον χειρότερο ελπίζοντας να γίνει το βέλτιστο;
Για να μην μπει το κόμμα σε περιπέτειες η στήλη ανοιχτά και απροκάλυπτα τοποθετείται υπέρ της διαρχίας. Δηλαδή, να αναλάβει το ζεύγος Πατούλη όλες τις αρμοδιότητες και τις εξουσίες στην Νέα Δημοκρατία. Πέρα από την αναμφίβολη δημοφιλία υπάρχουν και αυταπόδεικτες επικοινωνιακές και καλλιτεχνικές δεξιότητες, άκρως απαραίτητες στις γκρίζες ημέρες που περνάμε…