Οι Ρώσοι και η στρατηγική του “κεραυνοβόλου πολέμου” (Blitzkrieg)

του Δημήτρη Τσαϊλά, υποναυάρχου ε.α.

Στις ΗΠΑ οι αξιωματούχοι δηλώνουν εξοργισμένοι, όμως εκτιμώ ότι μάλλον είναι αιφνιδιασμένοι από την εκπληκτικά γρήγορη τροπή των γεγονότων στη Συρία, όπου σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η Ρωσία εξαπέλυσε μια αστραπιαία μαζική αεροπορική επιχείρηση, εναντίον στόχων που ελέγχουν οι αυτοαποκαλούμενοι μαχητές του ισλαμικού
κράτους (ISIS).  Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, κατηγορούν τους ρώσους, ότι πλήττουν τους “μετριοπαθείς αντάρτες”, οι οποίοι αντιστέκονται στο καθεστώς του Άσαντ, και ότι παραβιάζουν τη Συριακή κυριαρχία. Από την πλευρά τους οι ρώσοι απορρίπτουν τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ διότι αναγνωρίζοντας οι ίδιοι ως επίσημη ηγεσία το καθεστώς του Άσαντ, αντικρούουν τις κατηγορίες, καθώς η Συρία τους προσκάλεσε για να εξαλείψουν την «τρομοκρατική απειλή» που είναι ο ISIS.
Μπορούν όμως μόνο οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί να καταπολεμήσουν τον  ISIS; Η απάντηση είναι, όχι.  Λογική συνέπεια λοιπόν είναι, η Συρία να καλέσει στη συνέχεια, αν αυτό δεν έχει ήδη γίνει έτσι, χερσαία ρωσικά στρατεύματα ώστε να ενταχθούν στις επιχειρήσεις, όσον αφορά την εξάλειψη του ISIS.
Έτσι διακρίνουμε μια ανατροπή του στρατηγικού σκηνικού που μέχρι πρόσφατα αναζητείτο το πρόσχημα για επέμβαση «δυτικού συνασπισμού» δυνάμεων εις βάρος της Συρίας με πρόθεση να καταστραφεί ο στρατός του Άσαντ. Ανεξάρτητα από το αν η εκτίμηση αυτή είναι ακριβής το γεγονός είναι ότι οι ΗΠΑ αποφάσισαν την επαναξιολόγηση της δραστηριότητας της Μόσχας στη δυτική Συρία.
Σύμφωνα με αμερικανικές πηγές, αναφέρουν ότι «η Ρωσία έχει αναπτύξει αρκετά μεγάλο οπλισμό στο συριακό έδαφος καθώς και παρατάξει στρατεύματα στην περιοχή, που μαζί με εφεδρικές συριακές δυνάμεις έχουν πλήρη ετοιμότητα για να επιτεθούν κατά του οποιουδήποτε δυνητικού αντιπάλου». Επίσης θεωρούν ότι οι ρώσοι σχεδιάζουν την «ενίσχυση χερσαίων δραστηριοτήτων» στη Συρία για να καταβάλουν όλες τις αντίπαλες στον Άσαντ δυνάμεις, και όχι μόνο τους μαχητές της ISIS.
Κάνοντας μια ταχεία εκτίμηση καταστάσεως για το τι έχει καταφέρει ο Πούτιν στη Συρία, μέχρι τώρα, διαπιστώνουμε τα εξής:
Πρώτον, συντασσόμενη η Ρωσία με το καθεστώς Άσαντ, ακόμη πιο καθαρά από ότι την προηγούμενη περίοδο, δείχνει τη διάθεση της να συμμαχήσει ακόμη πιο στενά με το Ιράν και να εξοντώσει τους εκ Ρωσίας μαχητές ισλαμιστές της ISIS ώστε να μην επιστρέψουν στη Ρωσία καθώς θεωρούνται τρομοκράτες που έδρασαν κατά των ρωσικών συμφερόντων.
Δεύτερον, ένα γρήγορο αποτέλεσμα στη Συρία θα μπορούσε να βοηθήσει να μετριαστούν οι διεθνείς αρνητικές αντιδράσεις των αεροπορικών επιδρομών, αν και ο αραβικός κόσμος είναι απίθανο να εκλάβει θετικά τη διάσωση του καθεστώτος των Αλεβιτών.
Αν ο Πούτιν δεν καταφέρει άμεσα αποτελέσματα, είναι πιθανό να μπει στον πειρασμό για την εναλλακτική λύση της πορείας του Άσαντ προς την εξορία. Όμως η σκληρή ισχύς που επιδεικνύει και οι επιχειρήσεις που έχει διατάξει θα καταστήσουν πιο δύσκολο για αυτόν να αναθεωρήσει την πολιτική του διότι θα θεωρηθεί ως υποχώρηση. Ως συνέπεια αυτού θα πρέπει να αποδεχθεί την ανάγκη να συνεργαστεί με έναν ευρύτερο συνασπισμό στην αναζήτηση μιας λύσης στη συριακό εμφύλιο πόλεμο. Αυτό εκτιμάται ότι θα είναι προς το εθνικό συμφέρον της Ρωσίας, αλλά όχι, όπως φαίνεται, στο προσωπικό του Πούτιν, γι’ αυτό θα προσπαθήσει να το αποφύγει.
Τέλος μετά την απόφαση των ρώσων και για ναυτικό αποκλεισμό στην θαλάσσια περιοχή της Συρίας, θα έχουμε μια κατακόρυφη κλιμάκωση στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο ως ένα επόμενο βήμα, και με τις δύο υπερδυνάμεις παρούσες έχοντας ένα νόμιμο δικαίωμα, έστω και μόνο στα δικά τους μάτια.
Τι περιμένουμε να συμβεί στη συνέχεια; Είναι πολύ πιθανό να έχουμε μια νέα πορεία των γεγονότων, καθώς το Πεντάγωνο εκτιμάται ότι σχεδιάζει αφού πάρει άδεια από το Κογκρέσο να στείλει ένα “μικρό εκστρατευτικό σώμα”, στη Συρία, για την “καταπολέμηση του ISIS”, αλλά πραγματικά θα αποσταλούν για να αποτρέψουν την κατάληψη βασικών στρατηγικών θέσεων και προγεφυρωμάτων από τα ρωσικά στρατεύματα.
Δεν θα ήθελα να επικαλεστώ το όνομα του Θεού σε γεωστρατηγικές αναλύσεις, αλλά πιστεύω ότι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και ήρθε πλέον η ώρα να προσευχηθούμε στο Θεό να ενισχύσει τη διαλεκτική των ισχυρών, ώστε να υπάρξουν πραγματικές δράσεις αποτροπής, για να αποφευχθεί μια μαζική καταστροφή ενός περιφερειακού πολέμου στον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους και στη Δύση αν δεν έχουμε εμπλοκή, θα έχουμε σίγουρα ακόμη μεγαλύτερη βάθυνση σε μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις και ανεξέλεγκτες ροές μεταναστών.
Σε αυτό το σημείο εκτιμάται ότι, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία, ο κόσμος θα βρεθεί πολύ κοντά σε αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε Παγκόσμιο Πόλεμο, μόνο που αυτή τη φορά αυτός που θα τον ξεκινήσει δεν θα είναι η Σερβία αλλά η Συρία.