ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                          Αθήνα, 4 Μαΐου 2015

ΕΙΝΑΙ  ΩΡΑ  ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Να αναλάβουμε τις ευθύνες απέναντι σε μια αλλοπρόσαλλη Κυβέρνηση και μια απαξιωμένη Αντιπολίτευση

Η ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου μοναδική διέξοδος από το
πολιτικό αδιέξοδο που οδηγούμαστε

Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις θα θέλαμε να εκφράσουμε την έντονη ανησυχία μας για την πορεία της χώρας.
Η Κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, δέσμια των αντιφάσεων και των αδυναμιών της, όπως εμφανίστηκαν από την πρώτη στιγμή, αδυνατεί να ανταποκριθεί στην κρισιμότητα των περιστάσεων.
Συνειδητοποιεί πως η απόσταση ανάμεσα στις προσδοκίες που καλλιέργησε και την πραγματικότητα ολοένα μεγαλώνει, την ίδια στιγμή που μικραίνουν καθημερινά τα περιθώρια αποφάσεων. Εγκλωβισμένη στον αδιέξοδο λαϊκισμό που εξέθρεψε, οδηγεί τη χώρα σε ολοένα και μεγαλύτερη απομόνωση, αναδεικνύοντας σε πρωταρχική της προτεραιότητα, όχι την επίλυση των προβλημάτων, αλλά την επικοινωνιακή τους διαχείριση.
Υπουργοί αλληλοδιαψεύδονται, πολιτικές αποφάσεις αφού πρώτα εξαγγέλλονται μετά αποσύρονται, ενώ καθημερινά αναιρούνται στην πράξη οι προεκλογικές τους εξαγγελίες.
Ο ΕΝΦΙΑ δεν καταργείται, το αφορολόγητο δεν αλλάζει, νέοι φόροι, κατ’ εντολή των ξένων, ετοιμάζονται, τα εργασιακά και οι επικουρικές βρίσκονται στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων», ενώ στο εσωτερικό της Κυβέρνησης μαίνεται η μάχη των δηλώσεων όσων επιδιώκουν τη σύγκρουση και την επιστροφή στην δραχμή και εκείνων που αντιλαμβάνονται πως μια πτωχευμένη Ελλάδα θα είναι μια χώρα κοινωνικά, εθνικά και οικονομικά διαλυμένη.
Οι λαϊκιστές της λεγόμενης Αριστεράς, χέρι – χέρι με τους λαϊκιστές της καθαρόαιμης Δεξιάς, μοιράζουν απλόχερα εκατομμύρια ευρώ σε παρωχημένους εξοπλισμούς, απαλλάσσουν πολιτικά την Διακυβέρνηση Καραμανλή, απελευθερώνουν δια νόμου τρομοκράτες, επεμβαίνουν, χωρίς καμία στρατηγική, στην Παιδεία και αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της μετανάστευσης με τρόπο ερασιτεχνικό και με σοβαρότητα αντίστοιχη των δηλώσεων των αρμοδίων Υπουργών και αναβιώνουν με τις ίδιες λογικές τον χειρότερο παλαιοκομματισμό που έζησε ποτέ η χώρα.
Οι υπεύθυνοι της «διαπραγμάτευσης» αλλάζουν, ο Υπουργός Οικονομικών δηλώνει, μετά χαράς, πως ξαναπήγε στα Εξάρχεια (λες και αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας), τα ταμεία αδειάζουν, τα αποθεματικά ταμείων και Τ.Α. επιτάσσονται με διαδικασίες που θυμίζουν άλλα χρόνια και κανείς – ούτε οι ίδιοι – δεν γνωρίζει τι επιφυλάσσει η επόμενη ημέρα.
Οι εκλογές ξαναέρχονται στο προσκήνιο με ολίγο δημοψήφισμα, για να δώσουν τη χαριστική βολή στη χώρα και το λαό.
Απέναντι σε αυτή την αλλοπρόσαλλη κυβερνητική πολιτική η αντιπολίτευση, δέσμια των επιλογών της τα προηγούμενα χρόνια, βρίσκεται σε μόνιμη κρίση πολιτικής και στρατηγικής, όντας άμεσα συνδεδεμένη με τις πιο αντιλαϊκές επιλογές που υπήρξαν ποτέ!
Σαμαράς και Βενιζέλος αφού αμφισβητήθηκαν από το λαό,  βρίσκονται σε μόνιμη διαδικασία αμφισβήτησης από τα κόμματά τους (ή ότι έχει απομείνει από αυτά).
Η κρίση αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά και η κατάσταση της κοινωνίας γίνεται μη αναστρέψιμη.
Αυτές τις στιγμές είναι φανερή η έλλειψη ενός συγκροτημένου προοδευτικού χώρου που θα μπορούσε να παρέμβει θετικά στις εξελίξεις. Η διάλυση του  χώρου που εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ, με ευθύνη των κατά καιρούς ηγεσιών του, η αδυναμία συνειδητοποίησης των αιτιών που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση από τους φερόμενους διεκδικητές μιας απόμακρης από το λαό κομματικής εξουσίας, αλλά και η μονότονη και επίμονη επιλογή  να συμπορεύονται με τους γνήσιους εκφραστές της συντήρησης, μονιμοποιεί τα αδιέξοδα.
Η ανασυγκρότηση του χώρου, η δημιουργία μιας ενιαίας σοσιαλιστικής παράταξης με σαφέστατο προοδευτικό πρόσημο, η διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής, συγκροτημένης και νικηφόρας στρατηγικής εξόδου από το σημερινό αδιέξοδο απαιτεί τη συμμετοχή όλων όσων μπορούν να προσφέρουν, όχι με πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά βάζοντας πλάτη σε ένα ουσιαστικό εγχείρημα που θα αναδείξει νέους πρωταγωνιστές, νέους ανθρώπους και νέες απόψεις.
Στην αντίθετη περίπτωση η αυξανόμενη απογοήτευση, ο φόβος για την καθημερινότητα, οι εθνικά επικίνδυνες επιλογές ανίκανων πολιτικών θα γεμίζουν το ποτήρι της πιο σκοτεινής πλευράς της πολιτικής μας ζωής.
Τα περιθώρια είναι στενά, ο χρόνος ελάχιστος και οι απαιτήσεις της κοινωνίας τεράστιες.
Η ελπίδα – που δεν ήρθε – παραμένει ζωντανή, αρκεί να ανταποκριθούμε σήμερα στις απαιτήσεις των καιρών.