Εuropäische Union Aktiengesellschaft, AG.

Είναι βαρετό και συνάμα προσβάλλει την νοημοσύνη μου να μου λένε καθημερινά, εδώ και πέντε χρόνια, από τα δελτία ειδήσεων και άλλες «ενημερωτικές» εκπομπές ότι «το επόμενο eurogroup είναι το κρισιμότερο για την Ελλάδα», «οι δανειστές δεν είναι ικανοποιημένοι από την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων», «ξεμένουμε από ρευστότητα» και άλλες τέτοιες παρλαπίπες. 
Πέντε χρόνια τώρα το κάθε eurogroup είναι πιο κρίσιμο από το προηγούμενο και λιγώτερο κρίσιμο από το επόμενο. Η κρισιμότητα κατάντησε θλιβερή μονοτονία και ο επιτήδεια καλλιεργούμενος φόβος για δήθεν έξοδο από το ευρώ παραμύθι με δράκους. Όμως το αποτέλεσμα όλης αυτής
της επικοινωνιακής στρατηγικής του γερμανικού άξονα είχε, δυστυχώς, ως αποτέλεσμα κάθε φορά την επιβολή ανακόλουθων και αναποτελεσματικών μέτρων σε βάρος των πολιτών που με σκυμμένο κεφάλι δεχόντουσαν απανωτά χτυπήματα με την ελπίδα να δούν φως στην άκρη του τούνελ.

Δυστυχώς όμως δεν είδαμε ποτέ φως και μάλιστα οι «εταίροι και φίλοι μας» φρόντισαν με την βοήθεια των ντόπιων υπαλλήλων τους, πολιτικών και δημοσιογράφων, να φράξουν τις εξόδους του τούνελ και να μείνουμε εγκλωβισμένοι σ’ αυτό, περιμένοντας τους διασώστες να μας δώσουν λίγο αέρα και τροφή ίσα-ίσα για να μην πεθάνουμε από ασφυξία και πείνα.

Ακόμα και σήμερα παίζουν το ίδιο παιχνίδι όπως η γάτα με το ποντίκι, μας εκβιάζουν, μας απειλούν, μας προσβάλλουν, μας ελεεινολογούν με σκοπό να κάμψουν τις όποιες τελευταίες αντιστάσεις μας, να συνθηκολογήσουμε άνευ όρων και να εκχωρήσουμε τον εθνικό πλούτο μας με αντάλλαγμα τον υπέρογκο δανεισμό ώστε να εξοφλήσουμε τα χρέη μας, όπως ακριβώς κάνουν οι τράπεζες,  που δίνουν δηλαδή στους χρεωμένους πολίτες δανεικά με υποθήκες για να εξοφλήσουν τα παλαιά δάνειά τους. Και ο φαύλος κύκλος του δανεισμού δεν  τελειώνει…

Επειδή λοιπόν για τα επόμενα 100 χρόνια δεν υπάρχει προοπτική -μετά βλέπουμε- χρήσιμο είναι η παρούσα κυβέρνηση να ζητήσει από τους έλληνες πολίτες να αποφασίσουν αν επιθυμούν να παραμείνουν στο ευρώ και να απολαμβάνουν τα «πλεονεκτήματά» του ή να αποχωρήσουμε από την ευρωζώνη, με το κεφάλι ψηλά, αναλαμβάνοντας την δέσμευση να εξοφλήσουμε το μη επαχθές και επονείδιστο μέρος του χρέους μας όταν και όπως θα μπορούμε. Η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να χάσει από αυτή την κίνηση.

Αν μεν οι πολίτες αποφασίσουν ότι πρέπει  να παραμείνουμε στο ευρώ με ό,τι τούτο συνεπάγεται, η κυβέρνηση Τσίπρα θα έχει ευδοκίμως τερματίσει την θητεία της έχοντας όμως προσφέρει στους Έλληνες μια μεγάλη υπηρεσία : θα τους έχει δώσει την ευκαιρία να αντιληφθούν τι σημαίνει ανάληψη ατομικής ευθύνης και πως πρέπει να λειτουργεί η δημοκρατία για την οποία όλοι κόπτονται αλλά ελάχιστοι πιστεύουν και ακόμα λιγώτεροι υπηρετούν. Μέχρι σήμερα η ατομική ευθύνη των Ελλήνων, εξικνείτο μέχρι τον προθάλαμο των υπουργικών ή βουλευτικών γραφείων για κάποιο διορισμό, για το σβήσιμο κάποιας τροχαίας παράβασης. Όμως, όχι δεν τα φάγαμε μαζί αλλά εμείς τους στηρίξαμε με αντάλλαγμα κάποιο κόκκαλο που μας πέταγαν και γλύφαμε κάτω από το τραπέζι όπου γινόταν το μεγάλο τσιμπούσι της λαμογιάς. Κατά τούτο είμαστε όλοι υπεύθυνοι και τα αποτελέσματα είναι σήμερα γνωστά αλλά και επώδυνα.

Αν πάλι οι πολίτες αποφασίσουν ότι η παραμονή της Ελλάδος στο ευρώ ήταν, είναι και θα παραμείνει επιζήμια, τότε ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για την κυβέρνηση να εργασθεί για την ανάταξη της χώρας και των κατοίκων της.

Άλλη λύση δεν υπάρχει, εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι η αξιοπρέπεια αλλά και η επιβίωση των πολιτών μπορεί να εξαρτάται στο διηνεκές από την δόση-κόκκαλο που θα του πετάνε με περιφρόνηση κάτω από το τραπέζι όπου στοιβάζουν σήμερα η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε, αύριο κάποιοι άλλοι, τα τρισεκατομμύρια των κερδών του χρυσορυχείου της πολυεθνικής εταιρίας Ευρωπαϊκή Ένωση Α.Ε. ή αν προτιμάτε Εuropäische Union Aktiengesellschaft, AG.

Τάσος Καρ.