Αν αυτοί δεν πετύχουν ή οι Γερμανοί τους ΡΙΞΟΥΝ, σε επόμενο Eurogroup θα πάει…

Σε σειρά προηγούμενης αρθρογραφίας, είχαμε επεξηγήσει αναλυτικότατα όλους τους λόγους, ότι στη φάση που είχαμε φτάσει (και συνεχίζαμε να διανύουμε), αυτό που προείχε ήταν να φύγουν αυτοί που κυβερνούσαν. Πέραν από όσους είχαμε εξαρχής πειστεί γι’ αυτό, τελικά πείστηκαν – με ΑΡΓΟ χρονικά ρυθμό – και κάποιες ακόμα μάζες του πληθυσμού. Που στις πρόσφατες εκλογές αποφάσισαν κι αυτοί το …αυτονόητο: Να φύγει αυτή η ΔΙΑΡΚΗΣ καταστροφή της χώρας, με τη συγκεκριμένη πολιτική που ασκούσε (καθώς και με το …ανάλογο ύφος εξουσίας της)!!!

Η κάλπη μίλησε λοιπόν, με την πρόθεση του βασανισμένου ελληνικού λαού να σηκώσει
κεφάλι. Να μην υποκύπτει σε ό,τι του ζητούν. Σε ό,τι του κλέβουν. Να πει και ένα ΟΧΙ (έστω για την τιμή του …ηττημένου).

– Η ήττα για τη ΝΔ και το θλιβερό τωρινό απομεινάρι του πάλαι ποτέ “ένδοξου” και ιστορικού ΠΑΣΟΚ είναι τεράστια. Ειδικά αν συνυπολογιστεί, όχι μόνο το ποσοστό που πήρε το καθένα από αυτά τα κόμματα, όχι μόνο η διαφορά από τον πρωτεύσαντα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί ένα τουλάχιστον 7 με 8% δεν ήθελε να ψηφίσει τη ΝΔ αλλά την ψήφισε ΜΟΝΟ από «πανικό», πιστεύοντας την φοβική εκστρατεία της.
Γιατί αυτό έγινε (κι ας τα έριξαν ΜΕΤΑ τις εκλογές και με το παραπάνω στην προεκλογική της εκστρατεία, ακόμα και κάποιοι μέσα από το κόμμα αυτό): Αφού ναι μεν εξόργισε αρκετούς που όμως από αυτούς οι περισσότεροι δεν θα την ψήφιζαν έτσι κι αλλιώς, ναι μεν έδιωξε κάποιος αμφιταλαντευόμενους που σκέφτηκαν ότι δεν λέει τίποτα άλλο εκτός από το φόβο και την τρομοκρατία, αλλά από την άλλη πήρε αυτούς που προανέφερα. Που πιθανότατα, με πιο …ήπια προεκλογική εκστρατεία, κι αφού δεν είχε και τίποτα άλλο να πει, αυτούς δεν θα τους έπαιρνε.
“Ρεαλιστική” ήταν δηλαδή αυτή η τακτική για τα δικά της “κυβικά” και την κατάσταση της. Αν και βέβαια το …παρατράβηξε, και στον τρόπο (“θα κατεβάσουν τις εικόνες αυτοί”, κ.τ.λ.) και στον τόνο και στην ποσότητα.
Κάποιες τέτοιες – πολύ λιγότερες βέβαια κατ’ αριθμητική αναλογία – πήρε και το ΠΑΣΟΚ.
“Δικές τους” ψήφους λοιπόν, πήραν στην ουσία ακόμα λιγότερες κι από τα ποσοστά που τυπικά κατέγραψαν…

– Σε συνδυασμό και με τη γνωστή από τα προηγούμενα χρόνια, βολική κατάσταση του συστήματος πέριξ της απερχόμενης κυβέρνησης (δηλαδή έχοντας μαζί της κι όλα τα μεγάλα κανάλια, τις μεγαλύτερες εφημερίδες, ιστοσελίδες, κ.τ.λ.), θέλοντας να περισωθούν όσο γινόταν περισσότερο, όταν οριστικοποιήθηκε ότι ούτε αν γέμιζαν τις κάλπες με ψηφοδέλτια από το προηγούμενο βράδυ, δεν υπήρχε περίπτωση να μην είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησαν επίσης τα εξής:

1) Να υπήρχε μικρή διαφορά ΣΥΡΙΖΑ με ΝΔ στις εκλογές, μια διαφορά που θα περιοριζόταν στο 2,5% με 3% (ώστε να εξασφαλιστεί 100% ότι δεν θα έχει προφανώς αυτοδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ και θα έμενε και μακριά από αυτήν, και η γενικότερη εικόνα, κ.τ.λ.)

2) Να μην έμπαιναν στη Βουλή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου (για τον ξεκάθαρο λόγο να μην υπάρχει άλλος κυβερνητικός συνεργάτης).

3) Να καθορίσουν και το τρίτο κόμμα. Προφανέστατα ήθελαν το Ποτάμι να είναι τρίτο κόμμα και ακόμα πιο προφανώς, όχι η Χρυσή Αυγή.
Να αναφερθεί εδώ με την ευκαιρία (ως η ηπιότερη σχετική για το κόμμα αυτό κριτική) ότι το Ποτάμι έχει ως τώρα θέσεις που σαφώς εξυπηρετούν συμφέροντα και γενικά υπάρχουν πολλά ερωτηματικά για το μετέπειτα ρόλο του. Τα οποία και θα απαντηθούν οριστικά μόνο με την πάροδο κάποιου χρόνου ακόμα… (είπα, η ηπιότερη – ούτε δηλαδή να πω ακόμα “πέμπτη φάλαγγα του κατεστημένου”, ούτε κάτι παρόμοιο).

4) Να μπει στη Βουλή το κόμμα Γιώργου Παπανδρέου (σε σχετικούς σχεδιασμούς, κι αν πετύχαιναν και τα παραπάνω, ο ρόλος του κρινόταν ότι θα ήταν σημαντικός για τις πολιτικές ισορροπίες…).

Υπήρξε αποτυχία ΚΑΙ στα τέσσερα προαναφερόμενα (πολύ καλώς και ΕΥΤΥΧΩΣ λέω εγώ)!!!

Η κατάσταση και οι στόχοι

Βέβαια, δεν λύθηκαν τα προβλήματα. Αφού είναι τόσο βαθιά ριζωμένα, όσο είναι βαθιά ριζωμένη και η κατάσταση της μνημονιακής και διαλυμένης (ανύπαρκτου στοιχειώδους έστω κρατικού μηχανισμού, κ.τ.λ.) Ελλάδας!
Δεν πήγαν καν να παραδώσουν (με τη μικρόψυχη και πολιτικά τουλάχιστον αγενέστατη κίνηση Σαμαρά…) μια χώρα όπου υπάρχουν πλέον σχεδόν 1.700.000 άνεργοι.
Μια χώρα που η δυστυχία δεν είναι σκέτο σχήμα λόγου.
Μια χώρα που υπάρχει κόσμος που πεινάει.

Και κάποιοι ευθύνονται γι’ αυτό!
Η χρεωκοπία έχει ονοματεπώνυμο! Όπως επίσης ονοματεπώνυμο έχει και η μνημονιακή σφαγή των τελευταίων ετών!

– Από πολιτικούς με τους οποίους έφτασε η πατρίδα μας να γίνει ο περίγελος και η χλεύη του πλανήτη ολόκληρου…
– Πολιτικούς οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να προσκυνήσουν ακόμα και τον διάβολο, προκειμένου οι ίδιοι να «επιπλεύσουν» εις βάρος της κοινωνίας …
– Πολιτικούς που θα τους αρκούσε να κυβερνούν τη χώρα, ακόμα και αν αυτή η χώρα έφτανε μέχρι τη Λαμία…
– Πολιτικούς οι οποίοι πολλές φορές επιλέγονται από διάφορα παράκεντρα εξουσίας εντός κι εκτός Ελλάδας και οι οποίοι δεν «χάνονται» ποτέ, εφόσον πάντα για κάποιους είναι χρήσιμοι …

Η «δημοκρατία» νικήθηκε από αυτούς!
Όπως όταν ο Αντ. Σαμαράς έκανε τις “οβιδιακές” μεταμορφώσεις του ’11-’12, όταν δεν φοβήθηκε ούτε για μια στιγμή να «κλέψει» την ψήφο του ελληνικού λαού, λέγοντας πλήρεις αναλήθειες για επαναδιαπραγματεύσεις το ’12 κ.τ.λ., όταν θα ήταν αυτός ο οποίος θα έκανε τις «εξεταστικές» και θα έστελνε το ΠΑΣΟΚ στο ειδικό δικαστήριο, και «ορκιζόταν» πως δεν θα συγκυβερνήσει ποτέ με το ΠΑΣΟΚ (και τελικά κυβέρνησε μόνο με το ΠΑΣΟΚ), αυτός ο οποίος δεν θα «έσωζε» το ΠΑΣΟΚ (και τελικά το «έσωσε»). Κι όπως όταν τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ έγιναν “σάρκα μια” με τη ΝΔ και το Σαμαρά (χάριν της καρέκλας) κ.τ.λ.

Με τις “ευλογίες” εννοείται των έξω «ιδιοκτητών»! Και με τελικό πλάνο ότι, οι Έλληνες θα διάλεγαν «ελεύθερα» αυτά, τα οποία θα τους έβαζαν «αναγκαστικά» μπροστά τους οι «ιδιοκτήτες».
Έγινε τώρα, ένα μεγάλο πρώτο βήμα να μην πετυχαίνει ΚΑΙ αυτό το γενικό πλάνο!

* * * Η τωρινή κυβέρνηση καλείται να δίνει διαρκή και καθημερινό αγώνα με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ – ΔΙΚΑΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Να μην προδώσουν την ψήφο – ελπίδα των Ελλήνων, αλλά και την ακόμα μεγαλύτερη αποδοχή – ιστορικών και τεράστιων μεγεθών, που καταγράφεται και το διάστημα μετά τις εκλογές.

Σίγουρα η εξουσία αλλάζει τους ανθρώπους και πόσο μάλλον τους νεόβγαλτους και άπειρους πολιτικούς. Αλλά καλούνται να αντισταθούν ΚΑΙ σε αυτό!
Η κοινωνία έχει ΑΠΟΛΥΤΗ ανάγκη από στήριξη.
Το υποσχεθήκατε, μην κάνετε πισωγυρίσματα ΣΕ ΑΥΤΟ!!!

Έχουμε πει και τόσες φορές πριν τις εκλογές:
“Άλλωστε, κι όποιος βγει μετά, δεν θα μπορέσει να σταθεί αν δεν κάνει τουλάχιστον δύο βασικά πράγματα:
α) ΚΑΝΟΝΙΚΗ επαναδιαπραγμάτευση και με άμεση αλλαγή πολιτικής σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ τομείς.
β) Δίκες, για να στείλει φυλακή ή όπου αλλού τους υπεύθυνους που μας έφτασαν εδώ (όχι απλά εξεταστικές επιτροπές και τέτοια, δίκες).

Αν δεν δηλαδή δεν δείξει ΑΜΕΣΩΣ και χειροπιαστά όταν βγει, ότι θα έχουμε μια διακυβέρνηση όπου θα κάνουμε ΟΛΟΙ αιματηρές θυσίες, για κάποιο διάστημα ακόμα (που θα αναφερθεί ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ποιό θα είναι) αλλά που στο τέλος θα μας βάλουν ΣΙΓΟΥΡΑ σε ένα δρόμο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ανάκαμψης και ευημερίας”.
Αυτά λέγαμε και γράφαμε (μεταξύ άλλων) από ΠΡΙΝ.

Το δυσμενές – ασφυκτικό περιβάλλον

Προχωράμε, και για να δούμε που βρισκόμαστε τώρα. Σε σχέση με τη διαμορφωμένη και δυστυχώς παγιωμένη, ειδικά τα τελευταία χρόνια, κατάσταση με τους έξω, και τα σχετικά:

Ξέρουμε καταρχήν ότι χρωστάμε (έστω όχι ακριβώς αυτά που μας καταλογίζουν ως χώρα)…
Αλλά δεν γίνεται να τα πάρουν αυτοί έτσι όπως λένε και καθορίζουν, ένα πρωί που …ξύπνησαν και το …ανακάλυψαν (γιατί τότε τους βόλευε).
Δεν γίνεται να πεθάνει ο κόσμος! Δεν γίνεται να ξεπουληθεί η έστω διαλυμένη αυτή χώρα!
Μια χώρα που πρέπει να έχει πολίτες! Κι όχι υπήκοους – δούλους!
Για τους οποίους μάλιστα, έχει ήδη διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, η εξής κατάσταση (επαναλαμβάνουμε):
α. Τα σπίτια τους δεν είναι δικά τους, αφού (εκτός από τις κατασχέσεις) πληρώνουν φόρο-ενοίκιο όλο και αυξανόμενο, στο όποιο κράτος
β. Τα αυτοκίνητά τους δεν είναι δικά τους, αφού πληρώνουν για αυτά συνεχείς φόρους κάθε χρόνο στο κράτος
γ. Οι οικονομίες τους στις τράπεζες δεν είναι δικές τους αφού ανά πάσα στιγμή γίνεται ένα …μπαμ και τους τα παίρνουν όλα

– Η Γερμανία μας έδειξε και πάλι (φρόντισε και προεκλογικά) τα νύχια της! Εξουσιάζοντας όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και γνωρίζοντας ότι:

Η ΧΡΕΩΚΟΠΗΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2015 ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ (παρά μόνο τουρισμό και λίγα φρούτα)!
Το “σκληρό” νόμισμα όπως είναι το ευρώ, βοηθάει βασικά χώρες με προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, όπως τεχνολογικά προηγμένα, που είτε δεν μπορεί να τα παράγει άλλη χώρα, ή μόνο ελάχιστες μπορούν (π.χ., αυτοκίνητα, οπλικά συστήματα, μηχανήματα για βιομηχανίες, κ.τ.λ.)
Η Ελλάδα μπορεί να παράγει προϊόντα όπως, τσιμέντα, καλώδια, νήματα, σωλήνες, δέρματα, υποδήματα, ρούχα, τζην, τούβλα, αλουμίνια, πρώτες ύλες, κ.τ.λ.
Αυτά όμως ΘΕΛΟΥΝ “μαλακό” νόμισμα για να έχουν εξαγωγικό πλεονέκτημα (και ειδικά στις γενικότερες σημερινές συνθήκες)…

Η Γερμανία, που βέβαια είναι πολύ πιο έτοιμη για το Grexit αν χρειαστεί, από όσο ήταν το 2010, το 2011 ή και το 2012, ουσιαστικά ευνοείται όσο αδυνατίζει το ευρώ.
Το χρηματιστήριο τους έγραψε υψηλό ιστορικό πρόσφατα (ξεπέρασε για πρώτη φορά τις 11.000 μονάδες).
Τα αποτελέσματα του 2014 για τις γερμανικές επιχειρήσεις ήταν τα καλύτερα της τελευταίας δεκαετίας.
Αντίθετα ο Ομπάμα ανησυχεί γιατί ανεβαίνει το δολάριο, και για αυτό πιέζει την Ευρώπη να βρεθεί λύση, για να ισορροπήσει το ευρώ λίγο υψηλότερα. Αν η ισοτιμία φτάσει 1:1 οι Γερμανοί θα πανηγυρίζουν πολύ (έστω στα κρυφά)…

Η υπόλοιπη εικόνα και (τα) συμπεράσματα

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομισιόν της, το Eurogroup της, η Κεντρική Τράπεζά της, ο Σόιμπλε της, που αφού μετέτρεψαν τις μαύρες τρύπες των τραπεζών σε χρέος, που μαζί με τους εγχώριους «πατριώτες» το φόρτωσαν στην καμπούρα του ελληνικού λαού, και τώρα εκβιάζουν τους Έλληνες με οικονομική ασφυξία, ΔΕΝ είναι «εταίροι», ΔΕΝ είναι «φίλοι», ΔΕΝ είναι «σύμμαχοι»…

Εκείνος κι εκείνοι που το μόνο που …ευαρεστούνται να …επιτρέψουν στον ελληνικό λαό είναι να τον βλέπουν να σέρνεται στα γόνατα, εκείνος κι εκείνοι που …δημοκρατικότατα φωνάζουν ότι “δεν θα αλλάξουμε ΤΙΠΟΤΑ επειδή είχαμε ένα …εκλογικό αποτέλεσμα και μια αλλαγή κυβέρνησης” στην Ελλάδα”, ΔΕΝ είναι «εταίροι», ΔΕΝ είναι «φίλοι», ΔΕΝ είναι «σύμμαχοι»…

Σήμερα, η ιδέα της “ενωμένης Ευρώπης” είναι μόνο το κοινό νόμισμα των τραπεζιτών.
Και το «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» είναι απλά το σφαγείο των εργαζομένων και η κατάλυση δικαιωμάτων και ελευθεριών, που στέκονται εμπόδιο στην…«ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων.
Η …«ανταγωνιστικότητα» η οποία ΜΟΝΟ κάνει κινέζικους μισθούς, καταργεί συντάξεις και «αυτοκτονεί» ανθρώπους…

* * * Για τη σημερινή Ελλάδα, μέσα στο ευρώ, είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν υπάρχει ανόρθωση, ούτε καν ανάκαμψη μέσα σε αυτό το περιβάλλον. Έχω αναφερθεί κατ’ επανάληψη και αναλυτικότητα (και) σε αυτό.

Μέσα όμως στην όλη αυτή κατάσταση, η Ελλάδα – από μόνη της κι όσο εξαρτάται από αυτήν – δεν μπορεί και δεν πρέπει να πέσει τώρα θύμα της ασφυξίας και του “ξαφνικού …πλήρους θανάτου” που της έχουν έτοιμο (οι Γερμανοί).

– Και γιατί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν έχει (ακόμα…) την άποψη αυτή για το ευρώ (σεβαστό).
– Και γιατί ο …άλλος δρόμος, θέλει προετοιμασία και θέλει επίσης όσο το δυνατόν πιο “ΦΙΛΙΚΗ” λύση (όταν γίνει, κι αν γίνει). Κι όχι “μπαμ και κάτω”!
– Και γιατί θέλει και μερικά ακόμα τέτοια, σχετικά (όταν γίνει, κι αν γίνει).
– Αλλά και γιατί ΑΥΤΗ η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δεν πρέπει να “χρεωθεί” ΤΩΡΑ κάτι τέτοιο!

Η κυβέρνηση Τσίπρα βρήκε ήδη μπροστά της – και παλεύει να ξεφύγει από αυτήν – ήδη την πρώτη και πολύ μεγάλη παγίδα, ασφυξίας (και χρόνου) στα περί τέλους του υπάρχοντος μνημονίου στα τέλη Φεβρουαρίου. Χωρίς καλά – καλά να έχει προλάβει να αναλάβει την κυβέρνηση…
Κι αυτό που προέχει τώρα, είναι να ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΧΡΟΝΟ! Τώρα, αυτό προέχει!
Να “σπρώξει” όσο γίνεται τον καιρό.

* * * Δεν είναι μεμψιμοιρία τα αμέσως παραπάνω. Είναι ρεαλιστική ανάλυση των δεδομένων. Που δεν έχει καμία σχέση με την…χαιρεκακία κάποιων αχαρακτήριστων της εγχώριας πολιτικής σκηνής, που αντιπολιτεύονται όπως κυβερνούσαν: Με τα μέιλ της τρόικας και με τα “Yes men”.

Είναι ρεαλισμός στη βάση της ανάλυσης της πραγματικότητας. Που δεν έχει να κάνει με «κωλοτούμπα» του διαπραγματευτή. Έχει να κάνει με το ΞΕΚΑΘΑΡΟ:
Εκεί μέσα είναι το Κολοσσαίο και τα όρια της διαπραγμάτευσης τα ορίζουν οι τίγρεις του Κολοσσαίου.
Στο Κολοσσαίο κοιτάς ΠΡΩΤΑ να αγωνιστείς για το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις…

– Θα ήθελα (για πολλούς λόγους), έτσι όπως έστω με ΑΡΓΟ χρονικά ρυθμό έγινε η αριθμητική μεταστροφή κι έχασαν την εξουσία μέσω των εκλογών οι προηγούμενοι «υπάκουοι», να γίνει έτσι και ανάλογη αριθμητική πλειοψηφία του ελληνικού λαού η άποψη για το ευρώ. Δεν την έχει (ακόμα…). Δεν παραβλέπω π.χ. ότι πολλοί από όσους κατά τ’ άλλα λένε ότι είναι αναφανδόν με την κυβέρνηση και διαμαρτύρονται που «δεν τα κάναμε ακόμα …λίμπα» κ.τ.λ., είναι οι …ίδιοι που θα χτύπαγαν κατσαρόλες την ίδια ώρα, αν έκλειναν τα ΑΤΜ’ς την Τρίτη…

Βέβαια, όσο συνεχίζεται αυτό το ευρωπαϊκό περιβάλλον κι αυτή η στάση της Γερμανίας, οι επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα είναι μικρές και περιορισμένες.
Αν δεν αλλάξουν αυτοί στάση, τότε ΑΡΓΑ ή ΓΡΗΓΟΡΑ θα πιέσουν πάλι και θα φέρουν άλλο, νέο μνημόνιο (έστω και με άλλο όνομα…)
Θα δούμε…

– Την δε σημερινή κυβέρνηση, η Γερμανία (και σύμμαχοι της…) δεν θέλουν απλά να την …ταπεινώσουν! Θέλουν να τη ΡΙΞΟΥΝ! Αυτό. Απλά και συγκεκριμένα για το τι θέλουν. Γιατί δεν την …γουστάρουν, γιατί πιστεύουν ότι “εισάγει καινά δαιμόνια…” και δίνει “κακό παράδειγμα”, κι άλλα σχετικά.

* Βέβαια, αν δεν πετύχει από μόνη της η κυβέρνηση στα εσωτερικά τουλάχιστον που ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ να κάνει ή αν τη ΡΙΞΟΥΝ τελικά αυτοί, τότε σε όχι πολύ μακρινού μέλλοντος Eurogroup εκ μέρους της Ελλάδας θα είναι ο …Ηλίας. Και το ποιός από τους δυο, μικρότερη σημασία θα έχει.

Όπως επίσης, μπορούν συνεχίζοντας τη στάση τους αυτή, να βάλουν στο ίδιο τραπέζι – έστω για μια και μοναδική φορά (σε τέτοιο κοινό τραπέζι…) – και τη Μαρίν, και τον Χούλιο και τον Μπέπε…

Τι ακριβώς θέλουν; Θα το τραβήξουν (μόνο) ως εκεί που …δεν πάει άλλο; Ή έχουν μπει στο επόμενο βήμα της στρατηγικής τους;
Ακριβέστερη απάντηση ως το φθινόπωρο (το πολύ)…

Νάσος Σκούρας – Πύργος

ΥΓ. 1 Σε κάθε περίπτωση κι ότι κι αν γίνει, το μοντέλο των οσφυοκαμπτών όπως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει. Μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω μα πίσω ΔΕΝ γυρίζω! Γελάει πλέον ο κόσμος μες στα προβλήματα του (όταν δεν εξοργίζεται…) συνεχίζοντας να βλέπει τα “σφάξε αγά μου να αγιάσω” κι ότι οι συνεχιζόμενες επίσης, πολιτικές θέσεις κάποιων κομμάτων είναι ακόμα (ΜΟΝΟ) το τι γράφουν τα μνημόνια του Σόιμπλε..
Και να δίνουν ΑΥΤΟΙ και συμβουλές στην κυβέρνηση για το τι πρέπει να κάνει!!! Ειδικά στα άλλα (πλην διαπραγμάτευσης) θέματα.
Ε, αφού τόσο καιρό που ήσασταν στα πράγματα δεν τα κάνατε εσείς αυτά (και που θα) λέτε ότι πρέπει να γίνουν, δεν δικαιούστε καν δια να ομιλείτε!!! Ειδικά η ΝΔ όσο έχει και την ίδια ηγεσία. Και το δε εναπομείναν ΠΑΣΟΚ έτσι κι αλλιώς (είτε αλλάξει αυτό ηγεσία, είτε όχι)…

ΥΓ. 2 Το πρόβλημα της εσωτερικής ανομοιογένειας του ΣΥΡΙΖΑ και των ακραίων θέσεων από τάσεις κ.τ.λ., είναι γνωστό. Το πότε θα δημιουργήσει προβλήματα κυβερνητικής συνοχής και πόσο μεγάλα, επίσης είναι θέμα που ακριβέστερα θα απαντηθεί προσεχώς (από τα ίδια τα γεγονότα). Έχω γράψει ήδη από ΠΡΙΝ τις εκλογές ότι πιθανότατα “…μια αποχώρηση των περισσότερων από αυτούς, θα είναι ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ! Πρώτα από όλα, για τον ίδιο τον Τσίπρα (που ως τώρα δείχνει να είναι αρκετά ΜΠΡΟΣΤΑ από το κόμμα του), κι έπειτα για το ίδιο αυτό το κόμμα και τον καθοριστικό ρόλο του στα πράγματα, από εδώ και πέρα”…

ΥΓ. 3 Στη μετά-ναζιστική Γερμανία το 1953 αν και δεν είχε κανένα απολύτως ηθικό δικαίωμα να ζητήσει διαγραφή των χρεών (σε δυο Παγκοσμίους Πολέμους, του 1914 – 1918 και 1939 – 1945, είχε ήδη αιματοκυλίσει την Ευρώπη και τον πλανήτη), της τα χαρίσανε τα χρέη.

Ένα περίπου χρόνο νωρίτερα, ιδρύθηκε (το 1952) ο προπομπός της μετέπειτα ΕΟΚ και στην εξέλιξη της σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, η τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, σε ισχύ της σχετικής Συνθήκης των Παρισίων και έβαλαν μέσα και τη Δυτική Γερμανία…
Η αρχική εκείνη Ένωση αποτελείτο από τη Γαλλία (που ήταν ο πρωτεργάτης της κίνησης), την Ιταλία, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Δυτική Γερμανία.
Σκοπός της ήταν να θέσει την παραγωγή και εμπορία του άνθρακα και του χάλυβα, δηλαδή των δύο κύριων πρώτων υλών της πολεμικής βιομηχανίας μέχρι και το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπό κοινή διαχείριση.

Ενω λίγο πιο νωρίς κι από τα παραπάνω, είχε χαθεί μάλλον μια ακόμα ευκαιρία (για να μην επαναληφθεί η ιστορία της ευρωπαϊκής δυστυχίας στις μέρες μας…), όταν οι Αγγλοι κι οι Αμερικανοί δεν είχαν δεχτεί στην διάσκεψη της Καζαμπλάνκα την άποψη του Ντε Γκωλ που ζητούσε την οριστική και αμετάκλητη διάλυση της Γερμανίας σε 5 ή 6 χωριστά κρατίδια…