Οὐδ᾿ ὁ γέρων δολίης ἐπελήθετο τέχνης*

Με περισσήν αυταρέσκεια παρέδωσε μαθήματα πρακτικής αριθμητικής ο Πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, κατά την τηλεοπτικώς μεταδοθείσα ομιλία του στον Αιγάλεω:  168+12=180!, διακήρυξε, και έσπευσε να εξηγήσει τον συμβολισμό της μηδέποτε πραγματοποιηθείσης προσθέσεως:  Εμείς, είπε, οι 12 βουλευτές των Ανεξαρτήτων Ελλήνων μπλοκάραμε την προεδρική εκλογή!  Εμείς ρίξαμε τον Σαμαρά!   

Αυτή η διθυραμβική αποστροφή όλως
περιέργως ανεκάλεσε στην μνήμη πρόσφατη είδηση των ημερών κατά τις οποίες το Κοινοβούλιό μας κοιλοπονούσε, προσπαθώντας να αναδείξει τον πειθήνιο κύριο Δήμα ως διάδοχο του αείποτε σιωπώντος κυρίου Παπούλια (ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, θα μείνει στην ιστορία ως πρωθυπουργικός δανειστής).  Αλλά, τι συνέβη τω καιρώ εκείνω, μεταξύ δεύτερης και τρίτης (άγονης) ψηφοφορίας;  Ο Πρόεδρος Πάνος (αν ενθυμείσθε) επεσκέφθη τον (διά συμπιλιδείου χειρός Σαμαρά εκπεσόντα του πρωθυπουργικού θώκου) γέρο-Μητσοτάκη!   

Τότε, τα "δελτία τύπου" και τα "έγκυρα ρεπορτάζ" μάς έλεγαν πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσπαθούσε να πείσει τον Πάνο ώστε οι 12 ψήφοι του να προστεθούν στους 168, που ήδη είχε συλλέξει ο Αντώνης, -και ίσως πράγματι να είναι έτσι... Όμως, η αριθμητική υπενθύμιση του Αιγάλεω (που ασφαλώς επαναλαμβάνεται πολλαχού και πολλάκις) αφήνει κι ένα μικρό περιθώριο να σκεφτεί κανείς:  μήπως, η συνάντηση εκείνη στο γραφείο του πρώην Πρωθυπουργού είχε άλλο περιεχόμενο, π.χ. την "ενθάρρυνση"  του αμετακίνητου της δωδεκάδος στις αρχικές της θέσεις;  (λέμε τώρα...).  Μήπως, τελικά, η εκδίκηση δεν είναι απλώς ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, αλλά ενίοτε (και ιδίως όταν η αλεπού είναι και ληξιαρχικώς εκατό ετών) τρώγεται και "καμμένο";...

* ουδέ κι ο γέροντας λησμόνησε τις δολερές του τέχνες (Οδύσσεια, δ 455, μτφρ. Ν. Καζαντζάκη-Ι. Κακριδή)

οπ.