Θλιβεροί, δειλοί, μοιραίοι, άβουλοι, κάνουν μνημόσυνα χωρίς αιδώ…

Είναι τραγικά και κωμικά τα όσα διαδραματίζονται στο Ζάππειο αυτές τις μέρες. Και δείχνουν με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, το πολιτικό ήθος, την πολιτική κουλτούρα των πρωταγωνιστών, του Β. Βενιζέλου και του Γ. Παπανδρέου.

Του Μάρκου Μουζάκη 

Και οι δυο τους ουσιαστικά σκυλεύουν ένα πολιτικό πτώμα.
Καθότι με ευθύνες και των δυο, συνέργεια και των δυο (είχε βέβαια προηγηθεί ο αλήστου μνήμης Σημίτης, ο οποίος ξεκίνησε την οριστική
μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και ήρθαν οι διάδοχοι να του βάλουν την οριστική ταφόπλακα) το ΠΑΣΟΚ πια δεν υπάρχει. Πέθανε!
Μα αρνούνται να το παραδεχτούν. Τους λείπουν και η ειλικρίνεια και το θάρρος.
Κι αντί να βγουν και με παρρησία να ομολογήσουν «σύντροφοι το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, πέθανε, ας δούμε τι μπορεί να γίνει με τη σοσιαλδημοκρατία, με την Δημοκρατική
Παράταξη», με ό,τι άλλο θέλουν επιτέλους να «παίξουν», βγαίνουν και με θράσος οργανώνουν μνημόσυνα ασέλγειας και παράτες εντυπώσεων, μπας και «τσιμπήσει» το πόπολο και διασωθούν τα πολιτικά τους σαρκία!
Είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει.
Από κει και πέρα, το ποιος απ’ τους δυο κερδίζει επικοινωνιακές εντυπώσεις, το ποιος αποδοκιμάστηκε και από ποιους, είναι όλα άνευ του παραμικρού ενδιαφέροντος.
Και το χειρότερο για τους θλιβερούς επιγόνους: Το πόπολο πια δεν «τσιμπά», έχει αναχωρήσει για άλλες πολιτείες…
Και δεν συγκινείται από κλασικές, ανούσιες, ψευδείς επαναλήψεις του τύπου «Ζήτω η 3η Σεπτέμβρη, εμείς τη συνεχίζουμε, αλλά… προσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες»!
Τι λέτε, ωρέ κωμικά απομεινάρια μιας εποχής;
Δηλαδή οι σημερινές συνθήκες υπαγορεύουν αντί της 3ης του Σεπτέμβρη το να είστε δούλοι των μνημονίων που εσείς φέρατε, το να είστε συνιστώσα της Δεξιάς του Σαμαρά, το να έχετε καταντήσει πυλώνας του καθεστώτος, το να υπηρετείτε τη διαπλοκή της οποίας είστε τα χαϊδεμένα πολιτικά τέκνα;
Σε πόσο ηλίθιους βαυκαλίζεστε ότι απευθύνεστε;
Και καταναλώνεστε σε ασκήσεις ψυχοθεραπείας;
Διότι τι άλλο είναι αυτές οι θλιβερές εκδηλώσεις;
Ποια σχέση έχετε με την 3η του Σεπτέμβρη;
Ο Αντρέας τόνιζε, ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται, δεν τεμαχίζεται».
Σεις και το χαρίσατε στη Δεξιά και το κληρονομήσατε στο γιό του ιδρυτή και το τεμαχίσατε. Μάλλον το κάνατε σκορποχώρι!
Και μαζεύεστε κάθε χρόνο για να σπεκουλάρετε επί των ερειπίων.
Ορισμένα, ελάχιστα δυστυχώς, ιστορικά στελέχη έχοντας επίγνωση της σημερινής θλιβερής πραγματικότητας, απουσιάζουν απ’ αυτά τα μνημόσυνα.
Μα κανένας, κανένας εξ όσων έχουν ευθύνες –μικρότερες ή μεγαλύτερες- για τη σημερινή κατάντια, διάλυση, παρακμή, πολιτικό θάνατο εν τέλει, δε βγήκε να ζητήσει τίμια μια συγγνώμη απ’ το λαό!
Κανένας!
Απ’ το λαό, που στη μεγάλη πλειοψηφία του (61%) έχει έστω μια φορά ψηφίσει ΠΑΣΟΚ, έχει κάνει με το ΠΑΣΟΚ όνειρα, αγώνες, έχει «περπατήσει» μια διαδρομή όμορφη, έχει ταξιδέψει με ένα Κίνημα που όντως στις 3 Σεπτέμβρη του 1974 έφερε προσδοκίες, υποσχέθηκε αγώνες για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση…
Σήμερα, θλιβεροί επίγονοι, δεν μπορείτε καν να πείτε ότι «τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα».
Πόσο θα συνεχίσετε το διασυρμό;
Πόσο θα βρίσκεστε εκτός πάσης πραγματικότητας και θα περιφέρετε τη γύμνια σας προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη αγανάκτηση και αποστροφή;