«Δεν είναι σπουδαίος αλλά είναι υπάκουος»

(Το χρονικό του ευτελισμού του ΠΑΣΟΚ)

Ποιος ορίζει τις ηγεσίες των κομμάτων;

Ό,τι κι αν  πιστεύει κανείς για τον Αντώνη Σαμαρά, ένα πράγμα δεν μπορεί να αμφισβητήσει: ότι τον εξέλεξε η βάση της ΝΔ αρχηγό σε πείσμα κομματικών τζακιών και οικογενειών, διαπλεκόμενων συμφερόντων και εκδοτικών συγκροτημάτων.

Δεν μπορεί όμως να πει κανείς το ίδιο και για όλες τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου.

«Η  απόπειρα εκδοτών και μεγάλων συμφερόντων να ελέγξουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πάει πίσω πολλές δεκαετίες και είχε πάντοτε ένα και μόνο στόχο, όχι την ανάδειξη μιας άξιας ηγεσίας αλλά μιας ηγεσίας υποτακτικής. Σε όλους τους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους που σχολίαζαν, την εδώ και τρία χρόνια υπονόμευση του Γιώργου από μεγαλοεκδότες ήταν γνωστή η κυνική του δήλωση ενός εξ

αυτών για τον Ευάγγελο Βενιζέλο: «Δεν είναι σπουδαίος αλλά είναι υπάκουος».

Δεν τα έγραψε αυτά το Antinews. Τα έγραφε στις 19 Σεπτεμβρίου 2007 κ. Ν. Νικολάου, φίλος πρωθυπουργών και επιχειρηματιών και στέλεχος επί σειρά ετών στο ΒΗΜΑ πριν προσχωρήσει στην «Καθημερινή» και το στρατόπεδο Αλαφούζου. Και ασφαλώς κάτι θα ήξερε παραπάνω από εμάς για να τα λέει.

Τρεις ημέρες προηγουμένως, την Κυριακή, 16 Σεπτεμβρίου η νέα και βαριά ήττα του ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ είναι γεγονός. Ο  Γ. Παπανδρέου προσπαθεί να βρει τι θα κάνει και ξαφνικά βγαίνει ο Γιώργος Κουρής και ζητά να αντικατασταθεί στην ηγεσία από τον Ευ. Βενιζέλο. Δεν ενήργησε φυσικά ιδία πρωτοβουλία ο άνθρωπος που εισήγαγε τον «αυριανισμό» και  «γκρέμισε τον Καραμανλισμό. Όλοι ξέρουν ότι τον έβαλε ο φίλος του ο Σταύρος Ψυχάρης, που μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές εκείνες έγραψε στην πρώτη σελίδα του «Βήματος» εκείνο το περίφημο: «Απορρίπτουμε την ιδεολογία και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, επιλέγομε για λόγους ιδεολογικής συνέπειας την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ – και οψόμεθα εις Φιλίππους». Και είδαμε τι εννοούσε όταν το στις 18/9 το ΒΗΜΑ είχε τίτλο απευθυνόμενο στον ΓΑΠ:  “Παραιτηθείτε κύριε Πρόεδρε”.

  

Το κλειστό κλαμπ των εκδοτών κυβερνά το ΠΑΣΟΚ

Αλλά, το συγκρότημα Λαμπράκη είχε χάσει ήδη την πρωτοκαθεδρία στην διαπλοκή. Η επικυριαρχία είχε περάσει σιγά – σιγά στο συγκρότημα Μπόμπολα που έκλεινε τότε το μάτι στην κ. Διαμαντοπούλου, η οποία δηλώνει ότι «είναι πιθανό να χρειαστεί ένα τρίτο ρεύμα».

Μετά το άδειασμα του Βενιζέλου από το ΕΘΝΟΣ ακολούθησε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του κ. Αλαφούζου η οποία τάχθηκε κι αυτή υπέρ μιας «τρίτης λύσης» που την στηρίζουν (εντελώς συμπτωματικά) οι Λαλιώτης, Σκανδαλίδης, Χρυσοχοΐδης, Πάγκαλος και της οποίας τα χαρακτηριστικά της τα έδωσε η Βάσω Παπανδρέου στην «Ελευθεροτυπία»: Μια ομάδα κορυφαίων στελεχών, που «αυτή τη στιγμή δεν τοποθετούνται υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου, αλλά θέλουν να συμβάλουν στην ανασυγκρότηση και στην ενότητα του κόμματος».

Κάπως έτσι ο κ. Βενιζέλος έχασε τότε το παιχνίδι από τον ….ευφυέστερο ΓΑΠ.  Όπως έγραψε τότε η «Ε» πνίγηκε  στον ωκεανό της ευφυΐας και της ακόρεστης, κακότεχνα εκδηλωμένης, φιλοδοξίας του..». Κάτι που δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν να επαναλαμβάνεται και σήμερα.

Η ταύτισή τότε του Βενιζέλου με τον Κ. Σημίτη, σε συνδυασμό με την  κραυγαλέα υποστήριξή του από το συγκρότημα Λαμπράκη και το συγκρότημα …Κουρή, διευκόλυνε τους εσωκομματικούς αντιπάλους του να τον εμφανίσουν σαν εκλεκτό της διαπλοκής (και όχι άδικα εδώ που τα λέμε) και προκάλεσε αντισυσπείρωση.

Έτσι, εξ αντιδιαστολής, ο Γ. Παπανδρέου από «καμένο χαρτί» απέκτησε και πάλι πολιτική υπόσταση. Στην πορεία προς τα εσωκομματικά όργανα δεν ήταν πλέον μόνος του με το στενό περιβάλλον του και στελέχη όπως οι κ. Αθανασάκης, Ρέππας, Καστανίδης, Παπουτσής, Παναγιωτακόπουλος, Στ. Τζουμάκας, Πετσάλνικος και  Παπαϊωάννου. Συγκυριακά τον στήριξε και η λεγόμενη «τρίτη κατάσταση» (Κ. Σκανδαλίδης, Θ. Πάγκαλος, Β. Παπανδρέου, Κ. Λαλιώτης, Π. Ευθυμίου κ.λπ.). και έτσι ξανάγινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, μετά πρωθυπουργός και μετά μας έφερε το ΔΝΤ και το Μνημόνιο.

Αυτά για να θυμηθούμε τότε και να καταλάβουμε τι επαναλαμβάνεται στο ΠΑΣΟΚ.

Η διαπλοκή αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις του ΠΑΣΟΚ μετά τις τρεις διαδοχικές ήττες την περίοδο 1989-1990. Οι αλλεπάλληλες εκείνες ήττες λόγω των μεγάλων σκανδάλων και της κυβερνητικής φθοράς  επηρέασαν αρνητικά την εικόνα του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά εμπρός στο φόβο μιας μεγάλης διάσπασης και ελλείψει διαδόχου, το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να παραμείνει ενωμένο. Έτσι μεθοδεύεται η απαλλαγή του Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, όπου πρωταγωνιστούν εκείνοι που υπονόμευσαν την εξουσία του: Ο Κ. Τεγόπουλος οι Δ. Λαμπράκης και ο Γ.Μπόμπολας .

Ακολουθεί το «διάλειμμα» Μητσοτάκη και το 1993, θέλοντας και μη το κλαμπ των εκδοτών επαναφέρει τον βαρύτατα ασθενή Ανδρέα. Ακολουθεί η «Πρωτοβουλία των Τεσσάρων» (Σημίτης, Πάγκαλος, Αυγερινός, Β. Παπανδρέου) και το 1996 επιβάλουν τελικά ως διάδοχο τον Κ. Σημίτη. Το θαύμα της «επικοινωνιακής» μπουρδολογίας. Ένας άχρωμος, άοσμος και άγευστος πολιτικός υψώνει το ανάστημά του και χρίζεται ηγέτης στα εκδοτικά γραφεία.

Η οκταετία του κ. Σημίτη (1996 – 2004) χαρακτηρίζεται από την πλήρη κυριαρχία της διαπλοκής. Αρχής γενομένης από την περίφημη «σύσκεψη της Μ. Βρετανίας, όπου μοιράζεται η πίτα, το δημόσιο χρήμα κατασπαταλιέται στα εξοπλιστικά προγράμματα, στα κατασκευαστικά έργα, στο Χρηματιστήριο και στην «Ολυμπιάδα».

Με αυτά και με άλλα το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» που εγκαθιδρύθηκε μετά τον Ανδρέα έφτασε στο τέλος του και για να αποφύγει την πανωλεθρία στις εκλογές του 2004, ο Σημίτης αποχώρησε και έβαλε τον Γιώργο Παπανδρέου να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Ένδεια προσώπων, οραμάτων και επιχειρημάτων

Τον Ιανουάριο του 1996 , στο τεύχος 596, με αφορμή την «διαδοχή» του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη (αντίπαλος του ήταν ο …Α. Τσοχατζόπουλος) έγραφε το «Αντί»: «Tο ζητούμενο είναι πώς θα εκλείψει ο παπανδρεϊσμός. Tο ζητούμενο είναι η δημοκρατία την οποίαν εβίαζε και βιάζει το ΠAΣOK, η κατ’ ευφημισμόν «δημοκρατική παράταξη». Διότι θα ήτο αφελές να πιστεύει κανείς ότι τώρα θα γνωρίσομε το “νέο” στην πολιτική ζωή! Aπό τα μέχρι χθες εκτελεστικά όργανα του A. Παπανδρέου! Aλλά έτσι βούλονται οι πάτρωνές τους. «Nέος» λοιπόν ο καινούργιος πρωθυπουργός. «Nέο» ΠAΣOK με τα παλιά υλικά, σκεύη και αγγεία. Nα ελπίσομε -αφελώς- το μίνιμουμ: τόση δα ευπρέπεια; Mα ούτε αφελείς είμαστε και τους γνωρίζομε πολύ καλά…».

Δεν είναι καθόλου αξιοπερίεργο ότι όσα γράφαμε τότε διατηρούν ακέραια τη σημασία τόσα χρόνια μετά. Πλήρης ένδεια προσώπων, οραμάτων και επιχειρημάτων. Μπορούν άραγε όλοι αυτοί οι ανωτέρω περιγραφέντες και  διαπαιδαγωγηθέντες στις καλύτερες παραδόσεις του «Ανδρεϊσμού», αλλά και του «αυριανισμού», να βρουν τάχατες μια λύση για το απελπισμένο ΠΑΣΟΚ; Και τι απέμεινε άραγε από το αρχικό ΠΑΣΟΚ για να το σώσουν; Ούτε καν εναλλακτικό του Γιωργάκη αρχηγό δεν διαθέτει.

Τι υπάρχει άραγε σήμερα από το «παλιό» ΠΑΣΟΚ. Τι απέμεινε από το Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας, πέρα από την «μηντιακή πλατφόρμα-εξέδρα» που σφυρηλάτησαν γι αυτό τα τελευταία χρόνια οι διαπλεκόμενοι εκδότες για να εγκαθιδρύουν εκεί τον εκάστοτε αρχηγό που επιλέγουν;

 FactorX

http://www.antinews.gr/