«Oχι» είπαν πάλι οι διαγραφέντες

Γεώργιος ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Απέτυχε παταγωδώς η επιχείρηση επιστροφής των διαγραφέντων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η προσπάθεια δελεασμού τους από τις αντίστοιχες ηγεσίες έπεσε στο κενό. Ενας και μοναδικός από τους 22 διαγραφέντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «αλλαξοπίστησε» και ψήφισε «Ναι». Αλλά και στη ΝΔ 16 βουλευτές είτε είπαν εκ νέου «Oχι» είτε απείχαν από την ψηφοφορία. Μόλις 5 ήταν αυτοί που ανταποκρίθηκαν στην κατ' ουσίαν
έκκληση του Αντώνη Σαμαρά και υπερψήφισαν τον εφαρμοστικό νόμο, ανοίγοντας τον δρόμο ενδεχόμενης επιστροφής τους στο κόμμα.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι αυτό που ενδιαφέρει τα εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών είναι τα ολέθρια για τα εισοδήματα και το βιοτικό τους επίπεδο μέτρα που ψηφίστηκαν τη νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη.
Η επιστροφή του λαού μας είκοσι, τριάντα ή και περισσότερα χρόνια πίσω είναι αυτό που βασανίζει και τρομάζει τον κόσμο. Ο εφιάλτης της φτώχειας και όχι το κομματικό θέατρο σκιών επισύρει την προσοχή όλων. Η ανατριχιαστική «Ελλάδα του νέου Μνημονίου» είναι το καθοριστικό, όχι η μοίρα και το βόλεμα των ανάξιων εκπροσώπων του στο Κοινοβούλιο. Αυτό είναι δεδομένο. Δεδομένο, όμως, είναι και ότι η πολιτική ζωή θα συνεχιστεί και μάλιστα με πρωταγωνιστές τους υπαίτιους της οικονομικής συμφοράς. Ως εκ τούτου δεν είναι άνευ νοήματος η προσπάθεια ανάλυσης των επιπτώσεων που θα έχουν στο πολιτικό σκηνικό όσα συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες.
Το γεγονός ότι 21 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και 16 βουλευτές της ΝΔ βρίσκονται εκτός των κομμάτων με τα οποία εξελέγησαν έχει ιδιαίτερη σημασία. Δίνει θεωρητικά τη δυνατότητα να αποκτήσουν υπολογίσιμη οντότητα και να προσδοκούν βάσιμα την είσοδό τους στη Βουλή τα νέα αντιμνημονιακά κόμματα στους χώρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - τόσο δηλαδή το ιδρυθέν κόμμα το Πάνου Καμμένου όσο και το υπό ίδρυση κόμμα της Λούκας Κατσέλη και του Χάρη Καστανίδη.
Αναγκαία προϋπόθεση για να αποκτήσουν θεωρητικά τέτοια δυνατότητα είναι βεβαίως να ενταχθούν στο καθένα από αυτά αρκετοί από τους διαγραμμένους βουλευτές. Αναγκαία συνθήκη πολιτικής εμβέλειας, αλλά όχι και ικανή για να διασφαλίσει την κοινοβουλευτική τους εκπροσώπηση. Και για τα δύο νέα κόμματα, πάντως, σε καμιά περίπτωση δεν είναι ανυπέρβλητος ο στόχος της υπέρβασης του 3% εφόσον, φυσικά, συντρέξουν μια σειρά προϋποθέσεις. Το καθένα από τα δύο κόμματα έχει διαφορετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Το κόμμα του Π. Καμμένου έχει πρωτίστως μια ιδεολογική υπεροχή. Εμφανίζεται ως συνεχιστής της αντιμνημονιακής γραμμής στην οποία διαπαιδαγώγησε τους οπαδούς και ψηφοφόρους της ΝΔ ο Α. Σαμαράς. Στην αντιμνημονιακή γραμμή του, άλλωστε, εδραίωσε την πολιτική κυριαρχία του στο κόμμα της ΝΔ ο πρόεδρός της και βεβαίως καθόλου δεν ενθουσίασε τους δεξιούς ψηφοφόρους η «πολιτική κωλοτούμπα» του.
Ο Π. Καμμένος δηλαδή απευθύνεται σε μια δεξαμενή ψηφοφόρων που ενστερνίζεται τα όσα λέει αυτός, ασχέτως αν παραμένει στη μεγάλη πλειοψηφία της στη ΝΔ. Αν μάλιστα υλοποιηθεί η προσχώρηση του Γιάννη Μανώλη με την απήχηση και τη διεισδυτικότητα που αυτός έχει στα λαϊκά και εργατικά στρώματα, η υπέρβαση του 3% θα αποδειχθεί εφικτή, βοηθούσης και της προσχώρησης αριθμού διαγραφέντων βουλευτών.
Το υπό ίδρυση κόμμα Κατσέλη - Καστανίδη δεν έχει βεβαίως ιδεολογικό πλεονέκτημα, αφού τόσο οι μέχρι στιγμής ηγέτες του όσο και εκείνοι οι διαγραφέντες βουλευτές που θα το ακολουθήσουν βαρύνονται με την υπερψήφιση του πρώτου Μνημονίου και την υπηρέτηση ακόμη και από υπουργικούς θώκους της κυβερνητικής γραμμής του Γιώργου Παπανδρέου.
Το κόμμα αυτό έχει ένα άλλο πλεονέκτημα. Μπορεί να αλιεύσει ψηφοφόρους από εκείνο το ποσοστό ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, το οποίο παραμένει ΠΑΣΟΚ, αλλά δημοσκοπικά και μόνο τάσσεται χαλαρά υπέρ του Φώτη Κουβέλη. Το ποσοστό αυτό υπερβαίνει ίσως το 10% κατά την άποψή μας και ενδεχομένως πολλοί από αυτούς εύκολα θα στρέφονταν προς ένα αμιγώς ΠΑΣΟΚογενές κόμμα, το οποίο ταυτόχρονα θα διαφοροποιείται από την ευρύτατα αποδοκιμαζόμενη πολιτική του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ.
ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
Μεταβατικά σχήματα σε ρόλο καταλύτη
Η ίδρυση και η ενδεχόμενη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των δύο αντιμνημονιακών κομμάτων στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κατά κανένα τρόπο δεν σημαίνει ότι τα κόμματα αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η αιτία γέννησής τους (τα μνημόνια και η εξ αυτών απορρέουσα κυβερνητική πολιτική) τα καθιστά μεταβατικά κόμματα, όπως η Πολιτική Ανοιξη ή το ΔΗΚΚΙ στο παρελθόν. Είναι όμως βέβαιο ότι η δημιουργία τους και ιδίως η κοινοβουλευτική τους εκπροσώπηση, αν λάβει χώρα, θα παίξουν ρόλο καταλύτη στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Τα κόμματα αυτά θα καλύψουν τεράστιο κοινωνικό και πολιτικό κενό στη Δεξιά και στο Κέντρο, γι' αυτό και η επιρροή τους στις εξελίξεις θα υπερβεί κατά πολύ το ποσοστό τους.