Ρόμπες. Άθλιοι. Κοπρίτες. Γουρούνια.

Για να καταλάβουμε τα τελευταία δυο χρόνια θα πρέπει να δούμε τι έχει καταφέρει το πολιτικό προσωπικό που τα έχει πάει περίφημα σε ότι θεωρεί κρίσιμο. Ας δούμε τα επιτεύγματα του.

Σταδιακή αποκάλυψη της αληθείας.

Ξεκινώντας από το λεφτά υπάρχουν και έπειτα ο Έλληνας ανακαλύπτει σχεδόν μόνος του το τι έχει συμβεί στην χώρα μας. Δεν έγινε καμιά κοινοποίηση της τραγική μας κατάστασης. Ούτε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον πρόεδρο της Βουλής ούτε από κάποια αρχή και όμως

έχουμε βιώσει απώλεια εθνικής κυριαρχίας και το μαθαίνουμε από τον τρόπο που μας φέρονται οι γερμανοί και οι ευρωπαίοι.

 Ο τ. πρωθυπουργός κρύφτηκε και έκρυψε την αλήθεια και τα τραγικά του λάθη επιλέγοντας των εξωραϊσμό. Ακόμη και σήμερα παίζει ρόλο, ενώ κάποιοι κοιτούν στον Καραμανλή. Η αντιπολίτευση σιγοντάρισε βγάζοντας τον σκασμό για την αρρώστια της εθνικής οικονομίας και την τραγωδία. Έμεινε στο να διαφωνεί επικοινωνιακά μόνο για το Φάρμακο που το αποκάλεσε λάθος.

Δημοσιογράφοι ελεεινολογούσαν για μήνες εναντίων των θυμάτων του Μνημονίου. Υπήρχαν μέχρι πρότινος και ίσως υπάρχουν ακόμη βουλευτές που αγνοούσαν τι έχει συμβεί ή παρίσταναν πως αγνοούν. Ίσως και αρχηγοί κομμάτων! Μέσα σε όλο αυτό είναι πολύ λογικό να υπάρχουν πολίτες που αγνοούν τι έχει συμβεί ακόμη και σήμερα, μέχρι που ξυπνούν βίαια ένα πρωί άνεργοι, άστεγοι και μετανάστες.

Έλλειψη αληθινού Δημιουργικού και ζωτικού διαλόγου:

Η έλλειψη ανακοινώσεων σχετικά με την κατάσταση μας έχει επιτρέψει την ύπαρξη διαλόγου και την καλλιέργεια θεωρείων συνωμοσίας ακόμη και για αυτή την τραγική κατάσταση μας. Όμως έχει αποτρέψει την δημιουργία ζωτικού διαλόγου για το μέλλον. Ζωτικός διάλογος που μεταξύ άλλων σεναρίων αναγκαστικά θα περιλαμβάνει και την θεωρητική ανάλυση ή προεκτάσεις για έξοδο από το ευρώ. Όμως όπου στήθηκε τέτοιος διάλογος οι μετέχοντες λοιδορήθηκαν και «αποκλήθηκαν συμμορία της δραχμής»!

Μεταμόρφωση.

Αντί να κυνηγάμε πολιτικούς με τα κονσερβοκούτια τον Μάιο του 2010 αυτοί φόρεσαν λεοντή εθνοσωτήρα και παρέμειναν για να μας σώσουν. Με την βοήθεια των ΜΜΕ, αδαών διανοουμένων, χρησίμων ηλιθίων ή ακόμη και «πουλημένων τομαριών» που βρίσκονταν σε μεταρρυθμιστικό οίστρο, οι πολιτικοί αθωώθηκαν και σε δεύτερο χρόνο στράφηκαν εναντίων όλων των κοινωνικών ομάδων διαδοχικά και σε γύρους.

Ο κάθε διανοούμενος συγγραφέας, persona, ή απλώς τσουτσέκι με πρόσβαση στα ΜΜΕ, έβγαινε σε μια κάμερα και έβγαζε τα κόμπλεξ του εναντίων όσων τον ενοχλούσαν προσωπικά. Σίγουρα υπήρξαν πολλοί «ανεύθυνοι» με την έννοια ότι μιλάμε για άτομα χρειάζονται ψυχιατρική βοήθεια, αλλά όλο αυτό πυροδότησε ένα κοινωνικό εμφύλιο που κράτησε ενάμισι χρόνο.  Ζήσαμε μια αθλιότητα με ευθύνη όλων αυτών. Το χειρότερο ήταν ότι οι πολιτικοί μας μετατράπηκαν με αυτό τον τρόπο σε δημόσιοι κατήγοροι που εγκαλούσαν τους πάντες, πετυχαίνοντας να παραμείνουν στην θέση τους. Που χάθηκαν οι μνημονικοί “διανοούμενοι” σήμερα; Κρύβονται;

Μετακύλιση κόστους αποτυχίας.

Η μεγάλη επιτυχία του πολιτικού προσωπικού είναι ότι ενώ έχει γίνει ρόμπα παγκοσμίως με την αποτυχία του, καταφέρει να μεταφέρει την αποτυχία του στους πολίτες βάζοντας τους να πληρώσουν νέα μέτρα ανά τρίμηνο.  Και εμείς τους παρακολουθούμε σαν την αγελάδα που κοιτά το τρένο. Για να το πω με όρους αστικής ευγένειας θα χρησιμοποιήσω τον όρο «σαστισμένοι» ή «μουδιασμένοι».

Η παγκόσμια αναξιοπιστία του  ήταν το πρώτο που εντοπίστηκε  και οδήγησε τα spread  και τα επιτόκια δανεισμού σε δυσθεώρητα ύψη. Κι όμως το γεγονός “ότι δεν μας πιστεύει κανείς” αν και είναι βασική αιτία καταστροφής αποσιωπάται  συστηματικά ώστε να μην προκαλέσει αλλαγή σκηνικού και προσώπων. Η κυβέρνηση Παπαδήμου δημιουργήθηκε για καλύψει αυτό το έλλειμμα αλλά ο τρόπος λειτουργίας της  (συμβούλια αναξιόπιστων ψηφοθήρων αρχηγών κλπ) δεν κάλυψε το έλλειμμα αξιοπιστίας και αυτό φάνηκε στο χθεσινό (9-2-2012) eurogroup. Χθες ο Σαμαράς με το διάγγελμα έπεισε και τον τελευταίο ευρωπαίο ότι στην Ελλάδα το έλλειμμα αξιοπιστίας θα συνεχιστεί.

Αλλη επιτυχία είναι να καταφέρνει να στοχοποιεί τους εχθρούς του. Καθώς το σύστημα επικοινωνίας αποτελείται από κρωξίματα ψιττακών ανάμεσα στα δυο «μεγάλα Κόμματα» εύκολα μπορεί να στηθεί καβγαδάκι μεταξύ τους, αλλά και η εικόνα ότι αυτοί παλεύουν εναντίων ενός εξωτερικού ή εσωτερικού εχθρού κατά περιπτώσει.   Τους τελευταίους μήνες πια αυτοαποκλήθηκαν παλαιστές αρκετοί από  τους πολιτικούς μας.

Έτσι αυτοί που μας χρεοκόπησαν κυβερνούν ακόμη. Αυτοί που διώξαμε πριν δυο χρόνια ετοιμάζονται να επανέλθουν. Κάποιοι κοιτούν τα κομματικά μαγαζάκια τους σαν να μην άλλαξε τίποτα. Και εμείς εκεί «σαστισμένοι» ή «μουδιασμένοι».

Τα κρίσιμα για έναν πολιτικό που είναι η αναρρίχηση του στην εξουσία και η διατήρηση του με κάθε μέσο ακόμη και επί πτωμάτων. Σάμινα, Μαρφίν, Σινούκ και 2000 αυτοκτονίες για χρέη το πιστοποιούν. Για την ακρίβεια  σε μια τραγωδία η διατηρησιμότητα γίνεται αυτοσκοπός. Οι περισσότεροι πολιτικοί το έχουν πετύχει σε μεγάλο βαθμό. Η σωτηρία της χώρας δεν είναι κρίσιμος στόχος για ένα πολιτικό αυτού του είδους και για αυτό η χώρα δεν σώθηκε και ούτε πρόκειται να σωθεί με αυτούς.

Μοναδική σε όλα της η Ελλάδα θα πει ο Ντράγκι.

Και εμείς εκεί «σαστισμένοι» ή «μουδιασμένοι» Δεν ξέρουμε τι μας συμβαίνει χαζεύουμε. Σαν την αγελάδα που κοιτά το τρένο προορισμένη για πάχυνση για άρμεγμα ή για σφαγή.

http://papaioannou.wordpress.com/