Το σενάριο της επόμενης μέρας…

«Η Ελλάδα επιπλέον έχει την υποχρέωση να περάσει στο πρωτογενές της δίκαιο και στη συνέχεια και στο Σύνταγμα τη ρήτρα της απόλυτης προτεραιότητας εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους.» τάδε έφη το Εurogroup ξημέρωμα 21/2/2012.
Και το μπαλάκι πάλι πίσω πάλι σε μας…
Έστω λοιπόν ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα πρόβλημα να ακολουθήσει κατά γράμμα τις αποφάσεις αυτές. Άμεσα περνάει από τη Βουλή τα οικονομικά, δημοσιονομικά και λοιπά και μένει το
θέμα της προσθήκης στο Σύνταγμα…
Όπως ορίζεται ρητά, η οιαδήποτε αλλαγή ή προσθήκη στο Σύνταγμα της χώρας, προϋποθέτει η παρούσα Βουλή να ορίσει τα αναθεωρητέα άρθρα και εν συνεχεία να ψηφίσει αν η επόμενη Βουλή θα προβεί στην οριστικοποίηση των όποιων αλλαγών, οι οποίες θα ισχύσουν από τη μεθεπόμενη Βουλή…

Και έστω ότι η παρούσα Βουλή ορίζει την επόμενη ως αναθεωρητέα. Και έστω πάλι ότι η επόμενη Βουλή ψηφίζει τις αλλαγές και πάει και σε δημοψήφισμα και ζητά την άμεση εφαρμογή τους και ότι ο λαός εγκρίνει (το ξυπνητήρι βάρεσε;)…

Εκλογές πότε με το καλό; Γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν (α) να ορίσει τώρα η παρούσα βουλή την επόμενη ως αναθεωρητέα και (β) να γίνουν το ταχύτερο εκλογές ούτως ώστε να προλάβουμε να είμαστε «εντάξει» με όλα τα καινούργια κριτήρια για να «μας δώσουν τα λεφτά» (πολύ γέλιο εδώ, γιατί λεφτά δεν έχουν να μας δώσουν και ακόμα και αν τα είχανε δεν θέλουν να μας τα δώσουν)…

Η Ε.Ε. γι άλλη μια φορά μας πέταξε το μπαλάκι. Το ίδιο που η Ελλάς της πέταξε την προηγούμενη βδομάδα με την μη αναμενόμενη από τους Ευρωπαίους «συμμάχους μας» υπερψήφιση από τα 2/3 της Βουλής της δανειακής σύμβασης (που εξακολουθώ να πιστεύω πως δε θα εφαρμοστεί ποτέ) και του PSI (που επίσης δεν έχει καμία ελπίδα εφαρμογής, ειδικά μετά τις χθεσινές αποφάσεις). Και όλα αυτά γιατί; Για να παρατείνουν την παράταση παίζοντας κατενάτσιο; Αφού εμείς τους γυρίσαμε το μπαλάκι της ευθύνης για την αποτυχία του Μνημονίου και της γελοίας νομισματικής ένωσης, το οποίο όμως εξακολουθούν να μη θέλουν να κρατήσουν γιατί (α) δε θέλουν να ομολογήσουν την αποτυχία τους, (β) δε θέλουν να αντιληφθούν τις συνέπειες της στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και σε καμία περίπτωση δεν είναι έτοιμοι (και αμφιβάλω αν θά ‘ναι ποτέ) να προφέρουν εκείνοι την ανακοίνωση της ουσιαστικής πτώχευσης όχι τόσο της Ελλάδας (αυτή είναι δεδομένη από το Μάιο του 2010), αλλά όλης της Νομισματικής Ένωσης και βέβαια (γ) έχουν κι εκείνοι εκλογές και ψηφοφόρους να ικανοποιήσουν (δεν είναι μόνον οι δικοί μας πολιτικοί «λαϊκιστές και ψηφοθήρες»).

Κι έτσι θα συνεχίσει για μερικές ακόμα μέρες το ανούσιο παιχνίδια εντυπώσεων, μέχρι να αποτύχει το εθελοντικό κούρεμα, να ψηφιστεί νόμος οριστικού και υποχρεωτικού κουρέματος του χρέους (να δείς που τελικά θα γίνει και ήρωας ο Παπαδήμος έτσι) και εν συνεχεία να γίνει τελικά δημοψήφισμα (με ή χωρίς αναθεώρηση του συντάγματος από τη Βουλή) για την «προτεραιότητα εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους» και να επανέλθει θριαμβευτής στο άρμα του ΠΑΣΟΚ ο ΓΑΠ (κι αν νομίζετε πως κάνω πλάκα ή μεταφέρω τις ονειρώξεις του Τζέφρυ, φοβάμαι πως θα διαψευστείτε…). Όσο για τους ένθεν κακείθεν αντάρτες… για βρούβες φυσικά (εκτός κι αν βρούν παράθυρο να πούν τον πόνο τους και να εξηγήσουν πώς θα αρνηθούν την ψήφο τους στην «λεβέντικη» υποχρεωτική διαγραφή του εξωτερικού χρέους της χώρας). Άντε ντέ!

Σε κάθε περίπτωση το σενάριο της επόμενης μέρας απαιτεί αναθεώρηση του Συντάγματος άμεσα, αφού ακόμα και η κατάργηση της μονιμότητας των Δημοσίων υπαλλήλων την οποίαν πρεσβεύει ο Αντώνης Σαμαράς ήδη από το 1993 (ανατρέξτε στα εκλογικά φυλλάδια της Πολιτικής Άνοιξης να το δείτε) την προϋποθέτει. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν για την πατρίδα να κερδίσει και κάτι από όλα αυτά τα μνημονιακά. Την εκ βάθρων αλλαγή του Συντάγματός μας. Ναι στην άμεση εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από το λαό. Ναι στην κατάργηση της μονιμότητας για τους νεοπροσλαμβανόμενους. Ναι στην απόδοση υπηκοότητας και δικαιώματος ψήφου σε όλους τους ομογενείς. Ναι στην ουσιαστική αποκέντρωση της κρατικής διοίκησης. Ναι στην πλήρη απελευθέρωση της Δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία. Ναι στην κατάργηση της ρύθμισης Βενιζέλου για την ευθύνη των Υπουργών, τη βουλευτική ασυλία και τις παραγραφές. Ναι στη ρύθμιση του βασικού μετόχου για την απεξάρτηση από τη διαπλοκή. Όχι στη ρύθμιση Καστανίδη για την ιθαγένεια στους μετανάστες. Όχι στις αναδρομικές φοροκαταιγίδες. Σίγουρα είναι κι άλλα που πρέπει να αναθεωρήσουμε ή να προσθέσουμε, ίσως ακόμα και τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Σε κάθε περίπτωση, να η ευκαιρία! Εδώ και τώρα να ορίσουμε την επόμενη Βουλή ως αναθεωρητέα και τάχιστα εκλογές!

Ν. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Εκπαιδευτικός, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Σάμου

http://logia-starata.blogspot.com/