Φαρσοκωμωδία με το PSI στις πλάτες ενός λαού

Όταν ξεκίνησε η θριαμβολογία γύρω από την επιτυχή έκβαση του PSI αισθανθήκαμε την ανάγκη να ταρακουνήσουμε τους αναγνώστες μας. Κάτι δεν πήγαινε καλά, κάποιος προσπαθούσε να δημιουργήσει ‘’κλίμα’’. Αν δεν τύχαινε να είχαμε μια άριστη πληροφόρηση, πιθανόν θα πέφταμε και εμείς στην παγίδα.
Δεν πρόλαβε να κρυώσει το πληκτρολόγιο και άρχισαν τα όργανα. Και η psiολογία συνεχίζεται.
Ευτυχώς δηλαδή που οι διαπραγματεύσεις
‘’πήγαιναν καλά’’ . Ήτανε και μια καλή ευκαιρία όλη αυτή η παραπληροφόρηση, για να τσιμπήσει καμία μονάδα το χρηματιστήριο, το οποίο έχει γυρίσει αυτοβούλως στην εποχή της δραχμής. Πώς το λένε αυτό στη δικονομία ; Χειραγώγηση; Ψιλά γράμματα, με τόσα που έχουμε δει και ακούσει το τελευταίο τρίμηνο, δεν μας αγγίζει τίποτα.
Και η μακάρια κυβέρνηση συνεχίζει το εθνοσωτήριο έργο της. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Βέβαια δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να παραδεχθεί ο τεχνοκράτης ότι τα έκανε θάλασσα. Αλλά όταν βγαίνει επίσημα η άλλη πλευρά και προειδοποιεί για το ναυάγιο, θα ήταν φρόνιμο να υπάρξει τουλάχιστον ένας προβληματισμός.
Το γεγονός ότι το PSI αμφισβητείται επισήμως, σημαίνει ότι επισήμως η θητεία της κυβέρνησης έχει λήξει. Το ότι η κυβέρνηση είναι ακόμα εκεί διορίζοντας κολλητούς (Βορίδης), μιζάροντας διεθνείς οίκους (Lazard) και κουκουλώνοντας σκανδαλάκια (Airbus) είναι άκρως ανησυχητικό. Που θέλουν να το πάνε; Πόσο θα κρατήσει η εκτροπή;
Εθελοντικός βιασμός και ολίγον έγκυος
Το PSI γεννήθηκε προβληματικό. Ήταν μια παραξενιά της κ. Μέρκελ, που σαν κομπλεξική παιδούλα, τσαντίστηκε και δεν ήθελε να παραδεχθεί ότι έχασε.
Τι πάει να πει ‘’εθελοντικό κούρεμα’’; Πώς είναι δυνατόν κάτι που πραγματοποιείται υπό καθεστώς εκβιασμού να βαφτίζεται εθελοντικό; Και αν ένας, μονάχα ένας, από τη διαδικασία καταγγείλει το βιασμό, τι θα γίνει; Τελικά όταν μειώνεται η ονομαστική αξία του χρέους και μεγαλώνει η διάρκειά του, έχουμε κούρεμα η όχι; Υπάρχει κανονικό κούρεμα και ολίγον κούρεμα;
Αυτές οι ηλίθιες γερμανικές πατέντες μπέρδεψαν το σύμπαν ολόκληρο και έχουν οδηγήσει τη μεν Ελλάδα στο καναβάτσο, τη δε παγκόσμια οικονομία σε απόγνωση.
Η κατάσταση θα ήταν σωστή κωμωδία, αν δεν παιζόταν στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού, που στέκει σα χαμένος και δεν ξέρει τι τον χτύπησε.
Θυμίζει κάτι φαρσοκωμωδίες που ξεκινάν με ένα μικρό ψέμα, το οποίο φέρνει ένα μεγαλύτερο και πάει λέγοντας.
Το δικό μας μικρό ψέμα ήταν το μνημόνιο.
Όταν δόθηκαν στη δημοσιότητα τα πρώτα στοιχεία της ελληνικής κρίσης χρέους, όλοι οι γνώστες κατάλαβαν ένα απλό πράγμα. Χρειαζόταν αμέσως αναδιάρθρωση, ένα γενναίο haircut. Δεν θα ήταν το πρώτο στην ιστορία, ούτε το τελευταίο.
Αυτό το haircut όμως είχε μια μικρή ιδιαιτερότητα: Επηρέαζε άμεσα την ΕΚΤ και κατ’ επέκτασιν όλη την, σαθρή όπως αποδείχθηκε, οικονομία της ευρωζώνης. Πολλοί τότε ευχήθηκαν να μην είχε μπει ποτέ η Ελλάδα στο ευρώ.
Η πρώτη αντίδραση της Γερμανίας ήταν η απαγόρευση κάθε σκέψης για αναδιάρθρωση. Το πρώτο ψέμα. Η δεύτερη αντίδραση, η απαγόρευση εξόδου από το ευρώ, για να μην κινδυνεύσει η ευρωζώνη. Το δεύτερο ψέμα. Η Τρίτη αντίδραση, η εσωτερική υποτίμηση και η συνεπαγόμενη γιγάντωση της ύφεσης. Το τρίτο ψέμα.
Κάπως έτσι φτάσαμε στη γελοιότητα του ‘’εθελοντισμού’’.
Τα προβλήματα που δημιουργεί το PSI είναι περισσότερα από αυτά που προσπαθεί να λύσει. Και βέβαια μη νομίζετε ότι λύνει και πολλά. Πρόκειται σαφώς για μια ακόμα παράταση, μέχρι να δούμε, σαν Ευρώπη, τι θα κάνουμε.
Φαίνεται ότι υπάρχουν ομολογιούχοι, που, είτε δεν εμπιστεύονται το αξιόχρεο της χώρας μας (πολύ σωστά, αν κρίνουμε από το πρόσφατο παρελθόν και την πλήρη αποτυχία σε όλους τους τομείς), είτε πιστεύουν ότι η νομική οδός μαζί με την ενεργοποίηση των ασφαλίστρων κινδύνου, θα τους επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα (ξανά σωστά, γιατί η νομική οδός παίρνει ευρωπαϊκές προεκτάσεις λόγω του κοινού νομίσματος).
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η συμμετοχή στο κούρεμα να είναι πολύ μικρή (πληροφορίες λένε 50%), πράγμα που δεν καθιστά σε καμία περίπτωση βιώσιμο το χρέος, ακόμα και αν χρησιμοποιήσουμε μεθόδους πρόβλεψης και μέτρησης ΠΑΣΟΚ.
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι, είτε θα πρέπει να ενεργοποιηθούν οι ρήτρες συλλογικής ευθύνης, είτε το κούρεμα θα πρέπει να γίνει υποχρεωτικό.
Και οι δύο περιπτώσεις αποτελούν casus belli για τη Γερμανία και απειλούν την ευρωζώνη με ένα μεταμοντέρνο Κούγκι.
Τώρα έρχεται η ώρα για επώδυνες αποφάσεις:
Προφανώς η Γερμανία κρίνει ότι ένα κούρεμα εντός της ευρωζώνης θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για τους εταίρους και να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο την εξυπηρέτηση των χρεών και άλλων αδύναμων χωρών.
Αν όμως η Ελλάδα εξαναγκαστεί σε έξοδο, ο κίνδυνος μπορεί να είναι ακόμα μεγαλύτερος, καθώς η ευρωζώνη θα απειληθεί με οριστική διάσπαση.
Αναλύοντας με προσοχή τα δεδομένα, όπως έχουν διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες, ένα συνολικό haircut των χρεών του νότου μαζί με μια συντεταγμένη διάσπαση της ευρωζώνης στα δύο, ίσως δεν είναι πολύ μακριά.
Μέχρι να γίνει αυτό, ή καμία νέα γερμανική εξυπνάδα, ίσως ζήσουμε το μαρτύριο της σταγόνας, δηλαδή οι πιστωτές μας να μας κρατούν στη ζωή με μικρές ελεγχόμενες δόσεις, την ώρα που θα μας επιβάλλουν τη γνωστή πια υφεσιακή τιμωρία, ‘’για να μη χρεοκοπήσουμε’’ και εμείς θα τρώμε τις σάρκες μας.
Κακοφωνίξ
http://www.antinews.gr/