ΟΧΙ στην συνενοχή, σε όλα αυτά που θα συμβούν

Ο κ. Γ. Παπανδρέου έδειξε χθες τη νύχτα τον πραγματικό του χαρακτήρα.
Αγκίστρωση στην εξουσία, εμμονή στη δική του γραμμή με σχεδόν πλήρη απόρριψη της πρότασης Σαμαρά και άρνηση να αποδεχθεί ότι η εντελώς παράλογη ιδέα του να κάνει λόγο για δημοψήφισμα, σε συνδυασμό με την αποδεδειγμένως αποτυχημένη πολιτική που ακολούθησε επί 24 μήνες, οδήγησε την χώρα στο χείλος του γκρεμού. Και αφού, με την παρανοϊκή απόφαση για δημοψήφισμα, ταπείνωσε την Ελλάδα, έκανε άνω κάτω τις διεθνείς αγορές,
ταρακούνησε συθέμελα την ευρωζώνη με την αρνητική επίπτωση να αρχίσει το κτύπημα των αγορών κατά της Ιταλίας όπου οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι πάρα πολύ εκτεθειμένες με τον τεράστιο όγκο ομολόγων που διαθέτουν, ανάγκασε τους ευρωπαίους εταίρους μας να μας εκβιάζουν με τον χειρότερο τρόπο και να θέλουν να μας επιβάλουν το τι πρέπει να κάνουμε, ακόμη και το είδος της κυβέρνησης που πρέπει να έχουμε, απλώς για να αποτρέψουν την κατάρρευση του ευρώ και τη διάλυση της ευρωζώνης.

Ακόμη και χθες, ο κ. Παπανδρέου αρνήθηκε να πει ότι αποσύρει την ιδέα περί δημοψηφίσματος, πράγμα που σημαίνει πως υπάρχει σαφώς η πιθανότητα να την επαναφέρει. Ας μην ξεχνούμε την περίφημη δικαιολόγηση αυτής της απόφασης: «Εάν υπήρχε συναίνεση δεν θα χρειαζόταν δημοψήφισμα». Δηλαδή, εάν και τώρα δεν επιτευχθεί, και όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα επιτευχθεί, η συγκρότηση μιάς ευρέως αποδεκτής κυβέρνησης, αφού θα πεί στους βουλευτές του, οι οποίοι του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης για να παραιτηθεί, ότι παρά τις προσπάθειές του δεν βρέθηκε λύση άρα παραμένει στο τιμόνι, μπορεί να κάνει εκ νέου λόγο για δημοψήφισμα.
Όλα αυτά οδηγούν στο ερώτημα:: Σε τι αποσκοπεί ο κ. Γ. Παπανδρέου;; Μήπως οι υπόνοιες πως βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία έχουν βάση;; Διατεταγμένη υπηρεσία, επικίνδυνη για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως την ευρωζώνη, η οποία μπορεί να οδηγηθεί σε κατάρρευση;;
Μήπως, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι βλέπουν όλα αυτά και, ζητώντας επιμόνως κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας, προσπαθούν να παραγκωνίσουν τον σημερινό πρωθυπουργό για να αποτραπούν τα χειρότερα για αυτούς, αλλά και για εμάς;;;

Ένα άλλο ερώτημα που γεννάται από την χθεσινή εμφάνιση του κ. Γ. Παπανδρέου είναι το για ποιόν λόγο, αφού για όλα του τα προβλήματα έφταιγε η ΝΔ και αφού αυτός τα έκανε όλα καλά, αλλά η διεθνής κρίση (τώρα την επικαλείται σε αντίθεση με ό,τι έλεγε στο παρελθόν του2009…) μας έφερε στη σημερινή οικτρή κατάσταση, και αφού διαθέτει την πλειοψηφία, έρχεται και ζητά συναίνεση και κυβέρνηση συνεργασίας;;; Μήπως τελικά, επιζητά συνενόχους;;
Διότι χθες δεν ανέφερε ούτε μία φορά τη λέξη «παραιτούμαι» ή «θα παραιτηθώ». Έδωσε εκ νέου συγχαρητήρια στον κ. Α. Σαμαρά επειδή «δέχθηκε να υπερψηφίσει τη δανειακή σύμβαση», έδειξε ότι ανοίγει κάπως μία πόρτα λέγοντας ότι θα ξεκινούσε τη διαδικασία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για μία κυβέρνηση συνεργασίας που «θα μπορούσε να έχει άλλο πρωθυπουργό» επειδή αυτός σκέπτεται «μόνον το καλό του τόπου» και δεν είναι «γαντζωμένος στην καρέκλα» του, αλλά η ουσία είναι μία:: πως άφησε εντελώς ανοιχτό το ενδεχόμενο να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός, σε περίπτωση που αποτύχει η απόπειρα συνεργατικής κυβέρνησης. Και έτσι κατόρθωσε να εγκλωβίσει και τους βουλευτές του, ακόμη και αυτούς που τον ψήφισαν για να παραιτηθεί.
Το ότι στη μάλλον ισχνή περίπτωση κυβέρνησης συνεργασίας είχε ήδη συνεννοηθεί με τον κ. Ε. Βενιζέλο να αναλάβει αυτός τα πρωθυπουργικά ηνία, φάνηκε καθαρά μετά τη χθεσινή ψήφο εμπιστοσύνης. Οκ. Βενιζέλος του έσφιξε το χέρι και ο κ. Παπανδρέου τον κτύπησε μαλακά στον ώμοσαν να του λέει «και στα δικά σου και καλή τύχη».

Τέλος, μία ακόμη αποστροφή του χθεσινού λόγου του κ. Γ. Παπανδρέου δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και ίσως ενισχύει την υποψία πως επιζητεί συνενόχους ώστε να μην αναγκασθεί να αντιμετωπίσει μόνος αυτός το βάρος ή την ενοχή διαφόρων αρνητικών εξελίξεων, που θα είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής του και ενδεχομένως και της διατεταγμένης υπηρεσίας στην οποία αναφέρθηκα. Εκεί που δεν το περίμενε κανείς, μιλώντας για τις προκλήσεις που θα έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση, έκανε λόγο για την απόφαση, σε λίγες εβδομάδες, του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τα Σκόπια. Και, δυστυχώς, σύμφωνα με συγκλίνουσες, αλλά ακόμη ανεπιβεβαίωτες, πληροφορίες η απόφαση αυτή δεν θα είναι ικανοποιητική. Ήδη έχει αναβληθεί η έκδοση της απόφασης τρεις φορές και τώρα αναμένεται για το τέλος Νοεμβρίου ή την αρχή Δεκεμβρίου. Το γεγονός ότι για δύο περίπου χρόνια η κυβέρνηση Παπανδρέου αδράνησε σε αυτό το ζήτημα, ενισχύει τις υποψίες πως οι πληροφορίες μπορεί να είναι βάσιμες. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, να επιζητά συνενόχους και γι’ αυτόν τον ενδεχόμενο εθνικό διασυρμό.

Μέσα σε αυτό το κλίμα αντέδρασε χθες τη νύχτα ο κ. Α. Σαμαράς. Φοβούμαι, όμως, ότι η αντίδραση αυτή έδωσε την εντύπωση πως ήταν περισσότερο συναισθηματική και όχι στηριζόμενη στην ψυχρή λογική. Και εξηγούμαι:: Όχι στην ουσία της, αλλά από άποψης επικοινωνιακής. Ο κ. Σαμαράς έδωσε την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε άλλους καλοθελητές να τον «ενοχοποιήσουν» για μία πιθανή αποτυχία συγκρότησης μιάς κυβέρνησης ευρείας συνεργασίας. Εγώ θα τον είχα συμβουλεύσει να κάνει κάτι άλλο :: Ναι, να κατακεραυνώσει τον κ. Γ. Παπανδρέου λέγοντας αυτό το «έπεσαν οι μάσκες και η μόνη λύση είναι οι εκλογές», συγχρόνως όμως, να πρόσθετε ότι για να μη νομισθεί πως δεν σκέπτεται εθνικά και δεν θέλει τη διάσωση της χώρας, αν του το ζητούσε ο κ. Παπανδρέου, θα πήγαινε να του επαναλάβει λεπτομερώς την πρότασή του, με έμφαση στην ανάγκη παραίτησής του και να δει κατά πόσον ο σημερινός πρωθυπουργός είχε πράγματι τη διάθεση να βάλει νερό στο κρασί του για να βοηθήσει την Ελλάδα. Θέλω να πιστεύω ότι έτσι θα είχε το πάνω χέρι και θα μπορούσε να επηρεάσει καταστάσεις. Μπορεί και να πέφτω έξω, αλλά νομίζω πως με τον τρόπο αυτό θα κέρδιζε πόντους και η εικόνα του θα ήταν πολύ πιο ηγετική από αυτή του παλινδρομούντος κ. Παπανδρέου.
ΣΝΕΒΕΜΠΤ