Αυτή η ΕΕ δεν θα πάει μακριά

Γεώργιος ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Με την πολιτική που έχει επιβάλει το Βερολίνο στην Ευρωζώνη και στην υπόλοιπη ΕΕ, δεν υπάρχει περίπτωση να μακροημερεύσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στη σημερινή της μορφή! Αυτό το αδιανόητο πριν από μερικούς μόλις μήνες συμπέρασμα είναι πλέον διάχυτο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οποιο σοβαρό έντυπο, σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα και αν ανοίξει κανείς, θα διαβάσει σχετικά άρθρα.
Αλλεπάλληλες δηλώσεις κάνουν επί του θέματος και πολιτικοί πρώτης γραμμής, όπως η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, ο υπουργός της επί των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο
Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και ορδές άλλων πολιτικών ή ευρωκρατών. Δηλώσεις όμως όχι τυπικές, που να λένε ότι "θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια να υπερασπίσουμε το ευρώ πάση θυσία", αλλά δηλώσεις που αναφέρονται σε μια διαφορετική ΕΕ.
Γενικεύεται πλέον η άποψη ότι η Ευρωζώνη βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού ανεξάρτητα φυσικά από τα προβλήματα της Ελλάδας. "Κοιτάζοντας την άβυσσο" είναι π.χ. ο τίτλος 16σέλιδου αφιερώματος του βρετανικού περιοδικού "Εκόνομιστ" στο κοινό νόμισμα.
"Ευρώπη εναντίον των λαών;" αναρωτιέται ο τίτλος άρθρου του ίδιου περιοδικού. "Δύο ταμπού έσπασαν στις Κάνες. Ηταν η πρώτη φορά που οι ηγέτες της Ευρωζώνης δέχτηκαν ότι ένα μέλος της μπορεί να χρεοκοπήσει και να εγκαταλείψει το ευρώ - και από τη στιγμή που το αδιανόητο γίνει εφικτό, γιατί να σταματήσουν στην Ελλάδα;", επισημαίνει ο αρθρογράφος και συνεχίζει: "Ηταν, επίσης, η πρώτη φορά που οι ηγέτες εισέβαλαν απρόσκλητοι τόσο εσκεμμένα στην εσωτερική πολιτική άλλων χωρών ... Μερικοί το βλέπουν αυτό ως επίθεση κατά των εθνικών δημοκρατιών από την ευρωπαϊκή ελίτ, είτε αυτή είναι μη εκλεγμένη είτε αυτοανακηρυγμένη (όπως στην περίπτωση του γερμανογαλλικού ντουέτου του "μερκοζί" της Ανγκελα Μέρκελ και του Νικολά Σαρκοζί). Πολλά γράφτηκαν γύρω από την υποταγή της Ελλάδας, της κοιτίδας της Δημοκρατίας, σε μια δεύτερη γερμανική κατοχή".
Η επίσης βρετανική εφημερίδα "Γκάρντιαν", που πρόσκειται στους Εργατικούς και στην ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, έχει έναν πολύ πιο σκληρό τίτλο σε ολοσέλιδο σχετικό άρθρο της: "Ενα 50χρονο αποκύημα φαντασίας τελείωσε. Μια νέα Ευρώπη πρέπει να χτιστεί πάνω στα ερείπια της παλιάς!".
Δεν γράφουν μόνο οι Αγγλοι τέτοια πράγματα. "Ξεχάστε αυτή την ΕΕ" ήταν ο εντυπωσιακός τίτλος της εβδομαδιαίας γερμανικής εφημερίδας "Ντι Τσάιτ" σε συνέντευξη του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, Γιόσκα Φίσερ.
"Τώρα υπάρχουν δύο δυνατότητες: είτε η Ευρώπη καταρρέει είτε κάνουμε το βήμα προς την πολιτική ένωση - και μάλιστα όχι όποτε να 'ναι, αλλά μέσα στα επόμενα δύο με τρία χρόνια", δηλώνει ο Φίσερ και διακηρύσσει αμέσως μετά: "Ας ξεχάσουμε την ΕΕ των ''27''! Απλώς δεν βλέπω ότι αυτά τα 27 κράτη μπορούν να πραγματοποιήσουν οποιαδήποτε σημαντική μεταρρύθμιση. Επομένως πρέπει να σχηματίσουμε μια πρωτοπορία.
Αυτή η εμπροσθοφυλακή καθορίζεται από το κοινό συμφέρον της διατήρησης του ευρώ".
Από το σημείο αυτό άρχιζε το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της γαλλικής εφημερίδας "Λε Μοντ" το Σάββατο. "Η πορεία προς μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων" ήταν ο τίτλος του και ανάλογο ευθύς εξαρχής το περιεχόμενό του: "Η εξασφάλιση της διάσωσης της Ευρωζώνης θα μπορούσε πραγματικά να διαιρέσει μόνιμα την Ευρώπη και επομένως να την καταστήσει ακόμη λίγο πιο ασταθή", υποστήριζε η εφημερίδα.
Επικριτική ήταν, όμως, η επίσης γαλλική "Λιμπερασιόν" αναφορικά με τις συνέπειες αυτών των διαδικασιών της ΕΕ στη δημοκρατία που επικρατεί πλέον στην Ευρωζώνη. "Στις χώρες που ζήτησαν τη βοήθεια των εταίρων τους (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία) επιβλήθηκε ευθεία κηδεμονία", γράφει η φιλοσοσιαλιστική εφημερίδα.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ
Γερμανογαλλικό διευθυντήριο
Καταπέλτης είναι η γαλλική "Λιμπερασιόν" αναφορικά με τις τελευταίες εξελίξεις στην Ευρωζώνη, γράφοντας μεταξύ άλλων: "Στην επείγουσα κατάσταση της κρίσης του δημόσιου χρέους, οι ''17'' της Ευρωζώνης έστησαν όπως όπως μια ''οικονομική κυβέρνηση''. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή δεν είναι παρά ένα γαλλογερμανικό διευθυντήριο, το οποίο επιβάλλει όλο και πιο βάναυσα τις απόψεις του στους εταίρους του εν ονόματι της αρχής ''όποιος πληρώνει, αυτός αποφασίζει''... Οι αποφάσεις που παίρνει το ζεύγος Μέρκελ - Σαρκοζί και τις οποίες υιοθετούν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωζώνης αγγίζουν ήδη την ίδια την καρδιά της εθνικής κυριαρχίας... Αυτή η ανάμειξη στους εθνικούς προϋπολογισμούς γίνεται έξω από κάθε δημοκρατική διαδικασία", τονίζει η "Λιμπερασιόν".