Μία ολιγαρκής κοινωνία

Tου κ. Στεφάνου Κασιμάτη

Τελικά, όπως προέβλεπαν οι συνετοί, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν όλοι τους το χαράτσι Βενιζέλου στα ακίνητα και –για να παραφράσουμε τον ποιητή– ψηφίζοντας το πέρα πήγαν στην τιμή και την πεποίθησίν των. Τόσες ημέρες που προηγήθηκαν, όμως, γιατί μας έπρηξαν τα συκώτια με την αυτάρεσκη κλάψα τους; Γιατί Λιντζέρηδες και Βούροι, εκτός από την ωραιοπάθειά τους, περιέφεραν και την φιλάνθρωπον ευαισθησία τους στα κανάλια; Προδήλως, με τον σκοπό να κατευνάσουν την
οργή των ψηφοφόρων τους. Όμως, οι τελευταίοι είναι τόσο ανόητοι ώστε να πείθονται από τηλεοπτικά σόου;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα θίγει μία πτυχή του νεοελληνικού χαρακτήρα και δη του είδους homo pasokus: Ναι, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες οι ψηφοφόροι τους να μένουν ικανοποιημένοι από τους κλαυθμούς των πολιτευτών, διότι στην Ελλαδάρα του σοσιαλισμού μάθαμε ότι η προσπάθεια και μόνον αρκεί, ενώ το αποτέλεσμα δεν έχει σημασία. Γι’ αυτό, άνθρωποι που άσκησαν εξουσία και καταφανώς απέτυχαν επανεκλέγονται κανονικά• γι’ αυτό φτιάξαμε «ανώτατες σχολές» για τους μαθητές του 3 και του 4 κ.ο.κ. Ομως, όταν μια κοινωνία έχει μάθει να αρκείται στην απλή προσπάθεια και να μην απαιτεί περισσότερα, τότε ακόμη και η υποκριτική προσπάθεια μπορεί να γίνεται αποδεκτή...