Τα μαργαριτάρια της τουρκικής διπλωματίας

Λιάνα Μυστακίδου

Εάν ήθελε να συνοψίσει κανείς τα αποτελέσματα της πολιτικής των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες που εφήρμοσε ο κ Νταβούτογλου θα διαπίστωνε τα εξής:
-Η Τουρκία αθέτησε την υπογραφή της στη συμφωνία που έκανε με την Αρμενία ενώπιον της Αμερικανίδας υπουργού των εξωτερικών κ. Κλίντον.
-Με την υπογραφή της συμφωνίας αυτής διασαλεύτηκαν οι σχέσεις της Άγκυρας με το
Αζερμπαϊτζάν, το οποίο έπαυσε να την εμπιστεύεται.
-Προσπάθησε να μεσολαβήσει για τη βελτίωση των σχέσεων της Συρίας με το Ισραήλ και κατάφερε να γίνει εχθρός και με τις δυο χώρες. Σήμερα απειλή με πόλεμο το Ισραήλ και συνεργάζεται με την Αμερική για την ανατροπή του Προέδρου της Συρίας κ. Άσαντ.
-Η κυβέρνηση του Ιράκ εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξάγει η Τουρκία στο Β. Ιράκ
-Διατηρεί το casus belli στο Αιγαίο και εμποδίζει την Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, κάτι που έχει κάνει η ίδια εδώ και χρόνια στη Μαύρη Θάλασσα.
-Απειλεί με πόλεμο το Ισραήλ και δηλώνει ότι θα το οδηγήσει στο Διεθνές Δικαστήριο, το οποίο, όμως, δεν αναγνωρίζει ούτε η Άγκυρα, ούτε το Τελ Αβίβ…
Παταγώδη αποτυχία χαρακτηρίζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Κιλιτστνάρογλου την πολιτική της κυβέρνησης έναντι της Γάζας. Επιγραμματικά οι δηλώσεις του αναφέρουν:
-Το Ισραήλ κατάφερε να νομιμοποιήσει τον άδικο και απάνθρωπο αποκλεισμό της Γάζας με την έκθεση των Η.Ε. Η Γάζα με την Έκθεση του ΟΗΕ παραδόθηκε στο Ισραήλ. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
-Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχημένη μια εξωτερική πολιτική όταν κατοχυρώνει το παράνομο εμπάργκο του Ισραήλ;
-Η Τουρκία είναι η χαμένη πλευρά από την αρχή της ιστορίας. Έχασε πολίτες και αγαθά της. Έχασε το νομικό αγώνα που έκανε. Μαζί με την Τουρκία έχασε και η Γάζα.
-Η έκθεση των Η.Ε αποτελεί τη μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία της διπλωματίας μας.
-Ο υπουργός εξωτερικών υποστηρίζει ότι η Έκθεση αυτή δεν έχει κανένα κύρος για εμάς. Πώς μπορεί να μην αναγνωρίζει μι Έκθεση την οποία προσυπογράφει η ίδια η Τουρκία.
-Οι αντιδράσεις του υπουργού έχουν συμβολικό μόνο χαρακτήρα.
-Γνώριζε το περιεχόμενο της Έκθεσης την ώρα που δεχόταν την εγκατάσταση του Ραντάρ του ΝΑΤΟ που θα προστατεύει το Ισραήλ στην Τουρκία;
-Ο πρωθυπουργός επιμένει να επισκεφθεί τι Γάζα. Τι θα αλλάξει, όμως με μια τέτοια επίσκεψη; Μήπως εκείνος δεν ζήτησε τη σύσταση της επιτροπής που συνέταξε την Έκθεση;
-Η κυβέρνηση δεν διεξάγει μυστικές συνομιλίες με το Ισραήλ από την 5η Δεκεμβρίου του 2010;
-Αφού ενημερωθήκατε για το περιεχόμενο της Έκθεσης, γιατί επιτρέψατε στον εκπρόσωπο της Τουρκίας να το υπογράψει;
Αμείλικτα τα ερωτηματικά της αντιπολίτευσης. Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί άραγε αυτή η εξωτερική πολιτική , ανικανότητα , αφέλεια , σύνδρομο οθωμανού σουλτάνου ή Δελαπατρίδη;
Η πρώτη ναυμαχία της Τουρκίας στη Μεσόγειο
Ο συνεργάτης της Χουρριέτ κ. Γιλμάζ Οζντίλ περιγράφει με τον γλαφυρό του τρόπο την πρώτη ναυμαχία της τουρκικής Δημοκρατίας στη Μεσόγειο. Ειδικότερα, γράφει:
«Είχε αρχίσει ο πόλεμος δεν ηχούσαν μόνο τα τύμπανα.
Είχαμε αποβιβαστεί στην Κύπρο.
Την επομένη ακριβώς τα θωρηκτά Κοτζάτεπε, Αντάτεπε και Μαρεσάλ Τσκαμάκ που είχαν αναχωρήσει από τη Μερσίνα βρισκόταν στα ανοιχτά της Κερύνειας. Όταν τα ανιχνευτικά αεροσκάφη μας , ενημέρωσαν το Αρχηγείο ότι μια ελληνική νηοπομπή με 12 πλοία ξεκίνησε από τη Ρόδο και κατευθύνεται στην Πάφο, το Γενικό Επιτελείο έδωσε την εντολή «Σταματήστε τους , χτυπήστε τους!».
Τα τρία πλοία μας έτρεξαν στην περιοχή, αλλά όσο και αν έψαξαν δεν συνάντησαν καμία νηοπομπή. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκαν τα αεροσκάφη μας.
Η πρώτη ναυμαχία της τουρκικής Δημοκρατίας ξεκίνησε με μια τραγωδία… Είχαν συμβουλέψει τους πιλότους μας ότι οι Έλληνες κάνουν κόλπα. Υψώνουν τουρκική σημαία στα πλοία τους και μιλούν τουρκικά στον ασύρματο. Έτσι, είπαν τότε… Αυτές τις πληροφορίες είχαν. Συνιστούσαν μάλιστα στους πιλότους να μην ξεγελαστούν.
Για αυτό δεν πίστεψαν στο μήνυμα που έστειλαν τα πλοία «Είμαστε Τούρκοι»! Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχαν δεν υπήρχαν τουρκικά πλοία στην περιοχή.
Έτσι, τα βομβάρδισαν.
Τα πλοία μας τα είχε δωρίσει η Αμερική. Δεν είχαν συστήματα αεράμυνας.
Χτυπήθηκε πρώτα το Κοτζάτεπε. Το πρώτο αεροσκάφος αστόχησε. Το δεύτερο έπληξε το πίσω μέρος του πλοίου και το τρίτο έριξε τη βόμβα μέσα στην καπνοδόχο του πλοίου και το διέλυσε. Ξέσπασε φωτιά. Έγινε διακοπή ρεύματος. Χτύπησαν επίσης το Αντάτεπε και το Μαρεσάλ Τσακμάκ. Όταν η φωτιά πλησίασε το οπλοστάσιο ο πλοίαρχος διέταξε την εγκατάλειψη του πλοίου.
Οι ναύτες πήραν ελαφρά όπλα , έβαλαν τα σωσίβια γιλέκα και επιβιβάστηκαν στις λέμβους. Ορισμένοι έπεσαν στη θάλασσα, γιατί το πλοίο ήταν έτοιμο να εκραγεί. Ο αξιωματικός των διαβιβάσεων Νετζατί Γκιύρκαγια κρέμασε στο λαιμό του τον φορητό ασύρματο που τον είχε τυλίξει σε μια πλαστική σακούλα και βούτηξε στα νερά.
Το γιλέκο του δεν φούσκωσε και ο άτυχος άνδρας βρέθηκε στο βυθό.
Το Κοτζάτεπε βυθίστηκε. Οι 30 σωσίβιες βάρκες έπρεπε να δεθούν μεταξύ τους και να παραμείνουν όλες μαζί. Οι ναύτες από τον πανικό τους έκοψαν τα σκοινιά και οι βάρκες διασκορπίστηκαν. Το Αντάτεπε και το Μαρεσάλ Τσκαμάκ χτυπημένα προσπάθησαν να βοηθήσουν τους τραυματίες. Τα αεροσκάφη χτυπούσαν ανελέητα διαρκώς. Δεν υπήρχε λύση. Ή θα εγκατέλειπαν τους ναυαγούς ή θα βυθίζονταν και αυτά. Τους παράτησαν και έφυγαν.
Στη λέμβο του πλοιάρχου επέβαιναν 20 άτομα. Δεν χωρούσαν. Έπρεπε να βουτήξουν στη θάλασσα που ήταν γεμάτη σκυλόψαρα. Άλειψαν με ένα κιτρινωπό υλικό τα κορμιά τους που μύριζε απαίσια και βούτηξαν στα νερά. Κρατιόντουσαν από τα σχοινιά.
Είκοσι τέσσερις ώρες μετά τους έσωσε ένα πλοίο. Ήταν το εκπαιδευτικό σκάφος του Εμπορικού Ναυτικού του Ισραήλ. Ονομαζόταν Mevuot Yam . Το σκάφος με 13 μαθητές έπλεε στα ανοιχτά της Σαντορίνης. Επέστρεφαν στο Ισραήλ μετά την έναρξη του πολέμου. Βρέθηκαν τυχαία εκεί. Ο καπετάνιος Reuen Pinhasi καταγόταν από την Πόλη, για αυτό ήξερε τουρκικά.
Ήταν ρωσοεβραίος. Η οικογένειά του μετά την Ρωσική Επανάσταση εγκαταστάθηκε στην Πόλη. Ο ίδιος σπούδασε στο Αυστριακό Σχολείο και μετά το θάνατο του πατέρα του μετανάστευσε στο Ισραήλ το 1943…
Τελικά έσωσαν 42 ναυτικούς , τους φρόντισαν τους τάισαν και τους ζέσταναν με κουβέρτες. Όταν έφθασαν στο Λιμάνι της Χάιφα το Ναυτικό του Ισραήλ τους υποδέχθηκε με τιμές. Μετά από επικοινωνία με την Άγκυρα, ο Ετζεβίτ έστειλε το αεροσκάφος Μπογάζιτσι των Τουρκικών Αερογραμμών και τους μετέφερε στην πατρίδα τους.
Τους υπόλοιπους ναύτες τους έσωσαν πλοία της Λιβύης. Ο ίδιος ο Καντάφι υποδέχθηκε τους ναύτες. Την εποχή του εμπάργκο ο ηγέτης της Λιβύης έδωσε πετρέλαιο και πολεμοφόδια που χρειαζόταν η Τουρκία. Άνοιξε τις αποθήκες και είπε «πάρτε ό,τι χρειάζεστε». Μετέφερε μάλιστα στους ώμους του πολλά από αυτά.
Ο απολογισμός της ναυμαχίας 54 νεκροί.
Δυστυχώς ο Τύπος μας έγραψε ότι τα αεροσκάφη μας έπληξαν ελληνικά πλοία. Η κατάσταση έγινε αντιληπτή μετά από πέντε ημέρες και την απέκρυψαν από το λαό επί ένα χρόνο.
Σήμερα, φτάσαμε στα πρόθυρα του πολέμου με το Ισραήλ που έσωσε τους ναύτες μας επειδή σκότωσαν εννιά πολίτες μας.
Πολεμούσαμε με τους Έλληνες στην Κύπρο.
Ήμασταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ.
Διακόψαμε τις σχέσεις μας μαζί του.
Οι Έλληνες αγοράζουν όπλα από το Ισραήλ.
Το Ισραήλ βγάζει πετρέλαιο στην Κύπρο.
Ο πλοίαρχος του Κοτζάτεπε Γκιουβέν Έρκαγια πήγε στο Ισραήλ και βρήκε τον Pinhasi. Τον κάλεσε και τον φιλοξένησε στην Πόλη. Εάν ζούσε σήμερα θα ήταν σίγουρα στη Φυλακή.
Το Κοτζάτεπε βυθίστηκε το Αντάτεπε έγινε ξυραφάκια, το Μαρεσάλ Τσκαμάκ τεντζερικά. Οι ΗΠΑ που μας είχαν δωρίσει τα πλοία χτύπησαν το Μuavenet, το οποία επίσης μας είχαν χαρίσει. Μας ζήτησαν συγνώμη και μας έδωσαν σαν αποζημίωση πλοία τα οποία μετά πληρώσαμε… Ο τουρκικός Τύπος απέκρυψε και αυτό το ρεζιλίκι.
Χτυπήσαμε με τα πλοία που μας χάρισε η Αμερική τον Καντάφι, ο οποίος μας βοήθησε την εποχή του εμπάργκο. Επίσης, χρηματοδοτούμε τους αντιπάλους του που επικήρυξαν ακόμα και το πτώμα του….»
Πόση πικρή αλήθεια κρύβουν τα λόγια του.