ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΕΛΗ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥΣ…

Ο αναγνώστης Τ.Τ., μας «ψέγει» επειδή στην μόνιμη στήλη «ΒΕΛΗ ΚΑΙ ΒΕΛΑΚΙΑ», τολμήσαμε να προτείνουμε την κατάργηση της Βουλής, πρωθυπουργού, υπουργών κλπ. Ως επιχείρημα προβάλλει ότι τέτοιες σκέψεις οδηγούν σε εκτροπή από το δημοκρατικό πολίτευμα, και συνεπώς ούτε για αστείο δεν πρέπει να τις αναφέρουμε.
Αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε στον Τ.Τ. και να του επισημάνουμε πως ναι μεν η στήλη «ΒΕΛΗ ΚΑΙ ΒΕΛΑΚΙΑ» έχει σαφώς χιουμοριστικό χαρακτήρα, ΟΜΩΣ επειδή πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μην χάνουμε τον προσανατολισμό μας στην ομίχλη και στην θολούρα διαφόρων
ταμπού, του υπενθυμίζουμε τους ΑΙΣΥΜΝΗΤΕΣ. Ο αισυμνήτης ήταν πρόσωπο εμπιστοσύνης στην αρχαία Ελλάδα, που εκλεγόταν κατά τη διάρκεια πολεμικών αναταραχών, για να διοικήσει προσωρινά την πολιτεία και να επιβάλει την τάξη. Οι αισυμνήτες ήταν πολιτικά ανεξάρτητοι, δηλ. ήταν συγχρόνως με το μέρος και του λαού και των ευγενών. Στον Όμηρο ( Οδύσσεια θ.255) η λέξη συναντάται με τη σημασία του "αγωνοδίκη", δηλ. αυτού που επιβλέπει τους αγώνες. Η περίοδος που είχε ο αισυμνήτης την εξουσία (απόλυτα) στα χέρια του ονομαζόταν "αισυμνητεία". Μόλις όμως τελείωνε η θητεία του, έπρεπε να λογοδοτήσει για τις πράξεις του. Ο Αριστοτέλης αναφέρει την αισυμνητεία ως μία κατάσταση μεταξύ βασιλείας και τυραννίας και την ονομάζει "αιρετή τυραννίδα". Την ίδια γνώμη έχει και ο Θεόφραστος. Γνωστοί αισυμνήτες υπήρξαν ο Πιττακός στη Λέσβο, ο Σόλωνας στην Αθήνα, ο Τυννώδας στην Εύβοια κ.ά.
Salus populi suprema lex esto
F.I.