Η ...... ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Συμπληρώθηκαν 37 έτη από την αποκατάσταση του Δημοκρατικού πολιτεύματος στην χώρα μας. Θυμάμαι με πόσο ενθουσιασμό, πόση θέρμη αλλά και πόσες προσδοκίες οι Έλληνες υποδέχθηκαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά την επιστροφή του από το Παρίσι, για να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν η δημοκρατία θεωρείτο πλέον δεδομένη, η ευημερία απασχολούσε τις κυβερνήσεις που μέχρι πριν λίγα χρόνια κυβερνούσαν τον τόπο. Από ένα σημείο και μετά η διαχείριση της ευημερίας ξέφυγε από τον έλεγχο της εκάστοτε κυβερνήσεως και εκχωρήθηκε στον κομματικό μηχανισμό τους. Η ευημερία μέσω της αναπτύξεως εκφυλίστηκε σε κομματική ευωχία με δανεικά χρήματα.
Το «τάϊσμα»
Στο σημείο αυτό κάνω μια παρένθεση. Σίγουρα όλοι έχει τύχει να βρεθούμε σε κάποιο
ταβερνάκι, δίπλα στην θάλασσα. Τελειώνοντας το φαγητό μας, μπήκαμε στον πειρασμό να ρίξουμε τα απομεινάρια από το ψωμί στο νερό και να χαζέψουμε τα ψαράκια να «τσιμπάνε». Διασκεδάσαμε, παρατηρώντας τα να συνωθούνται, να διαγκωνίζονται, να πηδάνε έξω από το νερό, για να μπορέσουν να κόψουν ένα κομματάκι από το ψωμί που σιγά σιγά βυθιζόταν. Έτσι ακριβώς, η κομματική ευωχία, προνόμιο των ολίγων, τάϊζε με ψιχουλάκια τους πολλούς, αποζητώντας την ψήφο τους. Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, τρώγοντας έρχεται η όρεξη και τα δανεικά, η πηγή της κομματικής επιβιώσεως και παραμονής στην εξουσία των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών της χώρας, ήταν η επικρατούσα οικονομική αντίληψη περί αναπτύξεως και ευημερίας.
Όμως η αδυναμία και ανικανότητα των κυβερνήσεων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και η μη τήρηση των υποσχέσεών τους, μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο και στην απαξίωση της πολιτικής. Σε ότι αφορά τους κομματικούς σχηματισμούς, που από το 1974 εναλλάσσονται στην εξουσία, μόνο αποστροφή προκαλεί η μετάλλαξή τους από κόμματα εξουσίας σε μηχανισμούς πλουτισμού των μελών τους.
Πριν ένα χρόνο, την ίδια ακριβώς ημέρα, έγραφα ότι «οι πάλαι ποτέ σύντροφοι, που δεν τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας που έμεναν, μετακόμισαν σε επαύλεις με πισίνες και απέκτησαν πολλά περιουσιακά στοιχεία και ακίνητα. Έτσι αντιστράφηκαν οι όροι και οι σύντροφοι δεν γνωρίζουν τους θυρωρούς των πολυκατοικιών στις οποίες έχουν διαμερίσματα. Και να ήταν μόνον αυτά…. Το ξεθεμελίωμα του κοινωνικού κράτους, η κατάργηση ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η ανασφάλεια, αλλά και η απαξιωτική αντιμετώπιση των πολιτών από το κράτος, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σύγχρονης διακυβέρνησης. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, που κατά την ταπεινή μου άποψη έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι η ανυπαρξία οράματος και προοπτικής που θα προσφέρει ανακούφιση στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας από τον εφιάλτη της καθημερινότητάς τους.»
Πολιτικό το χρέος
Οι επιπτώσεις όλων όσων προηγουμένως συνοπτικά ανέφερα, είχαν ως αποτέλεσμα η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αργά αλλά σταθερά, να χάνει χρόνο με τον χρόνο την αίγλη της κυρίως στην συνείδηση των Ελλήνων. Όπως ο καθένας γνωρίζει τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και σήμερα, ένα χρόνο μετά.
Οι πολίτες αγανακτισμένοι, στέκονται απέναντι στην πολιτική, αποδοκιμάζουν τους πολιτικούς, απαξιώνουν δημοκρατικούς θεσμούς και απαιτούν με θυμό το αυτονόητο. Ανθρώπινη και αξιοπρεπή διαβίωση. Οι πολίτες στην συντριπτική πλειονότητά τους, αδιαφορούν για τις αερολογίες της κατευθυνομένης ενημερώσεως περί χρέους, ΑΕΠ, επιλεκτικής χρεωκοπίας, και άλλων λογιστικών εφευρημάτων των πολιτικών. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η κρίση και το χρέος είναι προβλήματα που δημιούργησε η πολιτική και συνεπώς με πολιτικό τρόπο πρέπει να επιλυθούν. Αν ήταν λογιστικά προβλήματα θα επέλεγαν λογιστές για να τα επιλύσουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ