ΜΟΝΑ-ΖΥΓΑ : ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ

Είναι τουλάχιστο λυπηρό να σκέπτεται κανείς ότι η χώρα ενδεχομένως να οδηγηθεί σε χρεοκοπία, είτε ψηφισθεί είτε όχι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Εάν δεν ψηφισθεί, οι εταίροι μας, η διεθνής κοινότητα μας «απειλούν» ότι δεν θα καταβάλουν την 5η δόση και δεν θα υπάρξει νέος δανεισμός, οπότε στις αρχές Ιουλίου θα πτωχεύσουμε, θα έχουμε στάση πληρωμών και όλα τα δεινά, αλλά και την βέβαιη κοινωνική αναταραχή ή και εξέγερση που αυτό συνεπάγεται.
Εάν ψηφισθεί, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι της αγοράς, Έλληνες και ξένοι, πάρα πολλοί διεθνείς οικονομολόγοι πιστεύουν ότι δεν θα μπορέσει να βοηθήσει. Κι’ αυτό, διότι δίνοντας έμφαση στα έσοδα και επιβάλλοντας αβάσταχτα φορολογικά μέτρα και περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων, θα οδηγήσει σε ακόμη πολύ μεγαλύτερη οικονομική ύφεση. Αποτέλεσμα θα είναι να μην είναι δυνατό να επιτευχθούν οι στόχοι των εσόδων, να μην υπάρχει έστω και στοιχειώδης ανάπτυξη, άρα να μην δημιουργούνται εθνικοί πόροι και έτσι να μην μπορεί να μειωθεί το έλλειμμα όσο θα θέλαμε ή θα έπρεπε και έτσι να οδηγείται σε νέα διόγκωση το δημόσιο χρέος, που ήδη
προβλέπεται να αυξηθεί στο160% του ΑΕΠ το 2015. Με άλλα λόγια, θα διατηρηθεί ο φαύλος κύκλος, θα είναι απαραίτητος ο συνεχής δανεισμός, όχι για να καλυφθούν παραγωγικές ή αναπτυξιακές ανάγκες, αλλά για να εξοφλούνται οι δόσεις και οι τόκοι των δανείων. Δηλαδή πορεία προς σαφή πτώχευση.
Μπροστά σε αυτή την σκληρή πραγματικότητα, ο απλός πολίτης θα ήθελε να δει τους πολιτικούς του να συναισθάνονται τις τεράστιες ευθύνες τους, να συνειδητοποιούν ότι η αναξιοπιστία και η γελοιοποίησή τους έχουν φθάσει στο ζενίθ τους. Αντ’ αυτού βλέπουμε την επικράτηση των κομματικών σκέψεων, νοοτροπιών και αλαζονείας.
Είναι βέβαιο ότι το μεσοπρόθεσμο συνεχίζει την εφαρμογή μιάς λάθος πολιτικής, η οποία είδαμε που μας οδήγησε. Είναι βέβαιο ότι χρειάζεται ένα νέο μίγμα πολιτικής ούτως ώστε να υπάρξουν μεν έσοδα, αλλά να περικοπούν περισσότερο οι δαπάνες και οι σπατάλες, ενώ συγχρόνως να δίνεται η δυνατότητα στην αγορά να αρχίσει να επαναλειτουργεί ώστε να δημιουργηθεί εισόδημα. Επιπλέον, θέτοντας σαν πρωταρχικό στόχο (όπως και το πρώτο μνημόνιο)την δραστική μείωση του ελλείμματος μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, αποτελεί θηλιά κρεμάλας τόσα σφιχτά δεμένη στο λαιμό της χώρας, που είναι αδύνατο να λυθεί.
Θα ήθελα, λοιπόν, να δω τους πολιτικούς μας ηγέτες, όσους τουλάχιστον δεν πάσχουν από τις γνωστές αγκυλώσεις του παρελθόντος και του πλήρους κρατισμού, να συνεννοηθούν χωρίς επικοινωνιακά τρικ, χωρίς καμία δημοσιότητα ούτως ώστε να συμφωνηθεί ένα κοινής αποδοχής πρόγραμμα που θα εφάρμοζε αυτή τη νέου μίγματος πολιτική. Και θα μπορούσαν τότε να επαναδιαπραγματευθούν με πολύ μεγαλύτερη αξιοπιστία, καθώς θα αντιπροσώπευαν την τεράστια πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου και του λαού, μία νέα δανειακή σύμβαση, ένα νέο μνημόνιο. Με βασικό στόχο την επιμήκυνση του χρόνου μείωσης του ελλείμματος από τα τρία ή τέσσερα χρόνια στα εννέα ή στα δέκα.
Το ερώτημα είναι εάν οι δανειστές μας θα δέχονταν μία τέτοια λύση, μια και κατά τα φαινόμενα το κύριο μέλημα και ενδιαφέρον τους είναι η ταχεία μείωση του ελλείμματος, χωρίς ίσως να υπολογίζουν ότι με τη σημερινή συνταγή κάτι τέτοιο θα είναι μάλλον αδύνατο. Σε αυτήν την ενδεχόμενη αντίρρηση των δανειστών, το μόνο όπλο θα ήταν η παρουσία στο διαπραγματευτικό τραπέζι του συνόλου σχεδόν των πολιτικών κομμάτων. Θα είχαν να αντιμετωπίσουν το σύνολο της χώρας και όχι μόνον την κυβέρνησή της, για την οποία γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχει χάσει πολύ μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας της ακόμη και μέσα στο ΠΑΣΟΚ, που οι βουλευτές του σύρονται στην ψήφιση του μεσοπρόθεσμου για να μην κατηγορηθούν για αποστασία ή εθνική προδοσία.
Μπορεί να ακούγεται αρκετά απατηλό, να φαίνεται ότι είναι ουτοπικό, αλλά ακόμη και μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, η έστω και καθυστερημένη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Και, ίσως, η στιγμή να είναι κατάλληλη ακόμη και για διαπραγματευτικούς «εκβιασμούς» καθώς η παγκόσμια και βεβαίως η ευρωπαϊκή οικονομία δεν έχει βγει ακόμη από την κρίση και οπωσδήποτε ένα ελληνικό στραβοπάτημα -είτε αυτό είναι πτώχευση, είτε είναι απειλή προς έξοδο από την Ευρωζώνη- θα είχε τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις.
Οι πολιτικοί μας, από τον Πρωθυπουργό, τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μέχρι και την κυρία Μπακογιάννη και τον κύριο Καρατζαφέρη ας σταθούν στο ύψος τους για καλό της χώρας. Δεν γίνεται λόγος για συναίνεση στο πρόγραμμα που δέχθηκε η κυβέρνηση, αλλά για συμφωνία για να δοθεί η δυνατότητα διαπραγμάτευσης κάτι νέου.
ΣΝΕΒΕΜΠΤ