ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΧΡΕΟΥΣ

Tου κ. Σεραφείμ Kωνσταντινίδη
Τώρα που όλοι έγιναν ειδικοί στη διαχείριση χρεών και την… αναδιάρθρωση, καιρός να επιστρέψουμε στα απλά. Μια υγιής οικονομία επιβιώνει, όποιο κι αν είναι το νόμισμά της. Εμείς μπήκαμε στην ΟΝΕ και μετά στο ευρώ, προκειμένου να εξυγιανθούμε αναγκαστικά (!), ενώ το σωστό θα ήταν να εξυγιανθούμε πρώτα και μετά να ενταχθούμε στην ισχυρή ομάδα…
Είναι επίσης αλήθεια ότι δεν ήμασταν μόνοι στον δρόμο αυτό. Οι ισχυρές χώρες ήθελαν όσο το δυνατόν περισσότερους στο νέο νόμισμα, ώστε να υπάρχει μια μεγάλη ενιαία αγορά, που παράγει μεγάλο ΑΕΠ, το μεγαλύτερο του κόσμου. Έτσι, κι άλλες χώρες με περιορισμένη ανταγωνιστικότητα αξιοποίησαν τα χαμηλά επιτόκια, δηλαδή την ισχύ που συνεισέφεραν οι αξιόπιστες χώρες της Ευρωζώνης. Ηταν μια ευκαιρία που χάθηκε. Η ιστορική ευκαιρία δανεισμού με χαμηλά επιτόκια, σπαταλήθηκε στην περίπτωση της Ελλάδας σε (οδικά και αθλητικά) έργα που δεν είχαν άμεση απόδοση σε καταναλωτικές δαπάνες (μισθοί, επιδόματα του δημόσιου τομέα και της γεωργίας) και σε ακριβές προμήθειες του Δημοσίου. Τα νέα χρέη δεν κατευθύνθηκαν σε έργα που βελτιώνουν την παραγωγικότητα και δημιουργούν διατηρήσιμη ανάπτυξη.
Όλες οι κυβερνήσεις εξυπηρέτησαν το σύστημα ψηφοφόρων, συνδικαλιστών, λαϊκισμού, αξιοποιώντας τη νέα δυνατότητά τους. Κατάφεραν να δανείζονται φθηνά, αφού είχαν ισχυρό νόμισμα, ίδιο με όλους τους άλλους. Ήταν όμως το ίδιο; Η σημερινή εξέλιξη δείχνει ότι κινδυνεύουν να θεωρηθούν διαφορετικά νομίσματα το ιρλανδικό ευρώ, το ελληνικό ευρώ και το γερμανικό ευρώ. Δεν έχουν την ίδια αποδοχή και γι’ αυτό η αγορά τα αξιολογεί με διαφορετικά επιτόκια και σπρεντ.
Είναι αναγκαία η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους; Προφανώς. Αυτό το γνωρίζει και ο τελευταίος σε τηλεθέαση αναλυτής. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει μετά. Ορισμένοι από τα «αστέρια της αναδιάρθρωσης» ζούνε σε φανταστικό κόσμο. Προτείνουν απλά να μην πληρώσουμε τις οφειλές μας και δεν αναρωτιούνται με ποια κεφάλαια θα γίνουν στη συνέχεια οι εισαγωγές τροφίμων, φαρμάκων και καυσίμων. Δεν τους απασχολούσαν τα θέματα αυτά ούτε στην κομμουνιστική Αλβανία ή τη Ρουμανία.
Η αναδιάρθρωση μάς εξασφαλίζει ότι θα πληρώνουμε μικρότερη ετήσια δόση, γεγονός που μας διευκολύνει ακόμα κι αν πληρώνουμε για περισσότερα χρόνια. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα έχουμε τη δυνατότητα να καταβάλλουμε τη μικρότερη δόση, δηλαδή αν οι δαπάνες καλύπτονται από τα τρέχοντα έσοδα του κράτους. Επίσης, σημαντικό είναι η όποια αναδιάρθρωση να γίνει με τρόπο ώστε να συνεχίζουν να μας δανείζουν…
Οι πιστωτές της χώρας θα δεχθούν να μειωθεί η δόση που εισπράττουν, εφόσον βεβαιωθούν ότι μπορούμε να την καταβάλλουμε… Ορισμένοι θα δεχθούν τη ρύθμιση εφόσον βεβαιωθούν ότι διαφορετικά θα έχουν μεγαλύτερες απώλειες. Άλλοι θα συμφωνήσουν εφόσον πειστούν ότι δεν κινδυνεύει η θέση του ευρώ στη διεθνή αγορά. Κάθε πλευρά έχει τις δικές της προτεραιότητες…
http://www.kathimerini.gr/