Το ίζημα της μεταπολίτευσης

Tου Στεφάνου Κασιμάτη

Είναι πολύ πιθανό να διέλαθε της προσοχής σας, αλλά στις 28 Δεκεμβρίου τα δημοκρατικά δικαιώματα δέχθηκαν δεινό πλήγμα από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους. Λίγο η εορταστική ατμόσφαιρα, που συνέβαλε στη χαλάρωση της επαγρύπνησης των κουκουλοφόρων φρουρών της δημοκρατίας, κάτι το γεγονός ότι ο πρόεδρος Αλέξης απουσίαζε στο εξωτερικό για διακοπές, κάπως έτσι λοιπόν η αστυνομία βρήκε την ευκαιρία να επέμβει στο Οικονομικό

Πανεπιστήμιο της οδού Πατησίων, όπου τα τελευταία χρόνια, υπό την προστασία αναρχικών, αριστεριστών και λαθρομεταναστών, λειτουργούσε ατύπως και ένα τμήμα παρεμπορίου. (Δίκην φόρου τιμής, υποθέτω, στο ένδοξο παρελθόν της σχολής ως Ανωτάτης Εμπορικής...)

Ωστόσο, την αστυνομική επιχείρηση κατήγγειλε αυθημερόν το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ με επίσημη ανακοίνωσή του: «Ανά πάσα στιγμή, ακόμη και μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων και ενώ τα πανεπιστήμια δεν λειτουργούν, η κυβέρνηση με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ψάχνει αφορμές για να επιτεθεί στους πολιτικούς χώρους που δραστηριοποιούνται στο εσωτερικό του πανεπιστήμιου, παραβιάζοντας το άσυλο με πρόσχημα τη δήθεν πάταξη του παρεμπορίου».

Εδώ εγείρονται ορισμένα ερωτήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν. Προς τι, λ. χ., η επίκληση του πανεπιστημιακού ασύλου, όταν το πανεπιστήμιο δεν λειτουργεί; Επίσης, προς όφελος ποίων μπορεί να υφίσταται ένα τέτοιο άσυλο, ο σκοπός του οποίου -αν δεν κάνω λάθος- είναι η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών; Δεν ξέρω ποιες ιδέες κατέστειλε η αστυνομία με την επέμβασή της, αλλά αν το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ εννοεί τους δεκαεπτά σάκους με μαϊμούδες Λουί Βιτόν και Γκούτσι, δέχομαι να το συζητήσω. (Ως γνωστόν, τα είδη της Λουί Βιτόν -παρ’ ημίν, «Βουιτόν» - και της Γκούτσι είναι ιδέα, η οποία εξακολουθεί να εμπνέει την κοινωνία μας παρά τη χρεοκοπία...) Αλλά οι σωροί από αντιασφυξιογόνες μάσκες, καδρόνια, πέτρες, άδεια μπουκάλια και κράνη μοτοσικλετιστών, που επίσης βρέθηκαν μέσα σε χώρους του πανεπιστημίου, τι είδους ιδέα μπορεί να είναι; Αντιλαμβάνομαι ότι ενδέχεται όλα αυτά να είναι μια ιδέα την οποία εγώ αδυνατώ να καταλάβω και, εν πάση περιπτώσει, όπως άκουσα έναν εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ να λέει από το ραδιόφωνο, όλα αυτά είναι πράγματα «που ο καθένας μπορεί να έχει στο σπίτι του». Συγγνώμη, αλλά δεν ξέρω κανέναν που να στοιβάζει στο σπίτι του πέτρες, καδρόνια, κράνη, άδεια μπουκάλια και αντιασφυξιογόνες μάσκες!

Την ίδια ώρα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγελλε την επέμβαση της αστυνομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο ως «επιχείρηση εμπέδωσης της τρομοκρατίας σε κάθε συλλογικότητα στο κέντρο της Αθήνας που δεν ευθυγραμμίζεται με τα πρότυπα της Χρυσής Αυγής» και, επίσης, ως «ευθεία επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και στη δημοκρατική λειτουργία των πανεπιστημίων», ο πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ Ν. Σταυρακάκης δήλωνε σχετικώς με το γεγονός ότι «τα όρια μεταξύ εκφυλισμένων πολιτικών δράσεων και πρακτικών του κοινού ποινικού δικαίου είναι ασαφή, επικαλυπτόμενα και ενίοτε διαπλεκόμενα». Ο άνθρωπος είπε με τον τρόπο του «πανεπιστημιακού» -δηλαδή, ακροθιγώς και ασαφώς όσο χρειάζεται ώστε να τα έχει καλά με όλους και να μην μπλέξει με κανέναν- αυτό που έχουμε καταλάβει οι πάντες, εκτός ενδεχομένως από το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ: ότι, έπειτα από σχεδόν σαράντα χρόνια ασυδοσίας, ο κόσμος των αναρχικών, αντιεξουσιαστών, μπαχαλάκηδων ή όπως αλλιώς είθισται να λέγονται αυτοί είναι πλέον, ως προς ορισμένες πλευρές του τουλάχιστον, συνυφασμένος με τον εγκληματικό υπόκοσμο του κοινού ποινικού. Το είδαμε με τους ληστές των τραπεζών, το βλέπουμε και τώρα με το παρεμπόριο. Είναι το ίζημα της μεταπολίτευσης αυτό που έβγαλε από το ΟΠΑ η αστυνομία: το σκωρ της μεταπολίτευσης, αν δεν σας τρομάζει η λέξη. Το ερώτημα που παραμένει, ωστόσο, είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να το καλύπτει...