Ο δράκος και το γκρέμλιν

Tου Στεφάνου Κασιμάτη

Το γεγονός και μόνον αρκεί για να θεωρείται ένοχη η τότε κυβέρνηση: το γεγονός ότι η λίστα Λαγκάρντ ήταν στην κατοχή της κυβέρνησης Παπανδρέου και αγνοήθηκε. Ως προς τι ακριβώς, όμως, θεωρείται ένοχη η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν μπορώ να πω. Εγκληματική βλακεία –εξαιτίας της οποίας θα έπρεπε να απαγορεύεται σε όποιον τη διαθέτει να ψηφίζει, πόσο μάλλον να κυβερνά– ή δόλια σκοπιμότητα; Διότι δεν ξέρουμε αν μέσα στη γενική ελαφρότητα των ημερών εκείνων η λίστα κάπως «ξεχάστηκε» (από καφκικούς τοπογράφους άλλο τίποτα στο ελληνικό κράτος...) ή αν απεκρύβη δολίως, επειδή αυτό ήθελαν οι γνωστές σκοτεινές δυνάμεις, που ξεκινούν από τους Νεφελίμ και μέσω μιας δαιδαλώδους διαδρομής

(Εβραίοι, Αμερικάνοι, τραπεζίτες κ. λπ.) καταλήγουν πάντα στον εκάστοτε πρωθυπουργό της Ελλάδος. Ο, τι από τα δύο και αν έχει συμβεί, η ζημιά ήταν η ίδια: φούντωσε η συνωμοσιολογία γύρω από τα σβησμένα ονόματα, για τα οποία ο θρύλος είχε δύο εκδοχές, είτε ότι απεικόνιζαν το κατεστημένο της Μεταπολίτευσης είτε τον διεθνή καπιταλισμό.

Προχθές, όμως, μάθαμε ότι όλη κι όλη η διαφορά ανάμεσα στην πειραγμένη λίστα Λαγκάρντ και την αυθεντική ήταν τρία ή τέσσερα ονόματα, κατά τις πληροφορίες συγγενών του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Δεν προσπαθώ διά της πλαγίας να μειώσω την ευθύνη του τέως υπουργού ούτε και προδικάζω την ενοχή του. Επισημαίνω, απλώς, ότι περιμέναμε δράκο ολόκληρο να ξεπεταχτεί από τη λίστα και ξεπρόβαλε ένα χνουδωτό γκρέμλιν...