ΒΕΛΗ ΚΑΙ... ΒΕΛΑΚΙΑ

>>> Μην με παρεξηγήσετε >>> αλλά ο τρόπος παρουσίασης από τα ΜΜΕ >>> του πολέμου στην Ουκρανία και των επιπτώσεών του >>> θυμίζει τηλεοπτική εκπομπή, με τοποθέτηση προϊόντος >>> και το προϊόν είναι το αμερικανικό LNG >>> το "καλό", το ακριβό, το αμερικάνικο LNG....
__________________________________________________________________________________________________

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Η αγωνία του «προοδευτικού» Στ. Θεοδωράκη χρονιάρες μέρες

Τελικά δεν έχω καταλάβει τι σόι κόμμα είναι το Ποτάμι. Μεταρρυθμιστικό-νεοφιλελεύθερο; Κεντρώο-προοδευτικό; Μνημονιακό και… ξερό ψωμί; Ή απλά κόμμα του Σταύρακα, του αρχηγού που εκφράζει τα προσωπικά του πάθη και τις αγωνίες;..
Δείτε, για παράδειγμα, την τελευταία επιθετική ανακοίνωση για το σχέδιο «προαιρετικής

στράτευσης» όσων Ελληνίδων επιλέγουν να κάνουν καριέρα στον Στρατό και στα σώματα ασφαλείας. Ποιαν ακριβώς λογική εξυπηρετεί η…αγανάκτηση του Ποταμιού;
Αν εξυπηρετεί την αγωνία του Σταύρου να βγαίνει κόντρα σε ό,τι λέει ο Καμμένος, μήπως και του φάει τη θέση στην κυβέρνηση, πάω πάσο. Πρόκειται για ένα είδος μανιοκαταθλιπτικής προσέγγισης της πραγματικότητας, που συναντάται συχνά στην πολιτική. Αλλη λογική, πάντως, δεν μπορώ να δω. Εκτός και αν το… προοδευτικό Ποτάμι, που κατανοεί και συμπαρίσταται στη «διαφορετικότητα» των ομοφυλοφίλων, δυσκολεύεται να αντιληφθεί ότι στην εποχή μας οι γυναίκες, εκτός από υποχρεώσεις, έχουν ίδια δικαιώματα με τους άντρες στην επιλογή επαγγελματικού προσανατολισμού.
Σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες οι γυναίκες έχουν κατακτήσει καίριες θέσεις στη στρατιωτική ιεραρχία και μάλιστα σε ειδικότητες που μέχρι πριν από κάποια χρόνια θεωρούνταν «αντρικό προνόμιο». Η στράτευση των γυναικών έχει πάψει να αποτελεί κοινωνικό ταμπού εδώ και δεκαετίες. Στον αμερικανικό και τον ισραηλινό στρατό γυναίκες αξιωματικοί υπηρετούν σε μάχιμες θέσεις πρώτης γραμμής. Στη χώρα μας υπάρχουν γυναίκες, αξιοθαύμαστες από κάθε άποψη, που υπηρετούν σε δυνάμεις καταδρομών σταθμευμένες στις εσχατιές του ελληνικού αρχιπελάγους και άλλες που υπερασπίζονται τα σύνορά μας από αέρος, πετώντας με υπερσύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη.
Επομένως τι το παράλογο βρίσκει το Ποτάμι στην κατάταξη γυναικών που έχουν ιδιαίτερα προσόντα και επιθυμούν να υπηρετήσουν την πατρίδα ντυμένες στο χακί; Θεωρεί μήπως ότι αυτό προάγει μία «κακώς εννοούμενη» στρατιωτική κουλτούρα;
Μα, καημένε Σταύρο, στις μέρες που ζούμε ο μοναδικός θεσμός που έχει απομείνει όρθιος και απολαμβάνει τον σεβασμό της κοινωνίας είναι οι Ενοπλες Δυνάμεις, η Αστυνομία, η Πυροσβεστική και το Λιμενικό. Μέσα από εκεί αναδύονται οι σύγχρονοι ήρωες-πρότυπα σε έναν λαό που ζει στο φάσμα της απελπισίας.
Και επιπλέον, καημένε Σταύρο, μία χώρα που δεν έχει λύσει τα προβλήματα ασφάλειας στα σύνορά της, όπως το Λουξεμβούργο του Γιούνκερ και το Βέλγιο του φιλαράκου σου, του Φέρχοφσταντ, επιβάλλεται να έχει (και) στρατιωτική κουλτούρα. Αλλιώς, την ώρα που θα μπουκάρουν οι Τούρκοι σε κάνα νησί τράβα βρες Βέλγους γρεναδιέρους να το υπερασπιστούν.
Γι’ αυτό σου λέω, Σταύρο. Κατανοητή η αγωνία σου. Αλλά πάψε να μας ζαλίζεις, χρονιάρες μέρες…
Γιώργος Χαρβαλιάς – Δημοκρατία

0 Σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια και παρατηρήσεις