Ο Πόλεμος κατά των Δουλεμπόρων δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα

Του Δημητρίου Τσαϊλά* 

Οι πρόσφυγες από τις διακεκαυμένες ζώνες πολιτικών αναταραχών ή πολέμων και οι μετανάστες λόγω κοινωνικών αναταράξεων, διακινδυνεύοντας τις ζωές τους αποχωρούν με πλωτά φέρετρα δίνοντας μεγάλα χρηματικά ποσά στους σύγχρονους δουλεμπόρους. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας, ιδιαίτερα κατά
τους θερινούς μήνες, θα ξεκινήσουν το ταξίδι του τρόμου προς το άγνωστο από τη Λιβύη, τη Συρία και από οπουδήποτε υπάρχει αστάθεια, για να ξεφύγουν από την μιζέρια, τον πόλεμο, τις συγκρούσεις, και την καταπίεση.

Η επιχείρηση της EUNAVFOR MED υπογραμμίζει την αυξανόμενη ισχύ στις δυνατότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα ασφάλειας της ναυσιπλοΐας. Επίσης σηματοδοτεί την πολιτική βούληση της Ευρώπης να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για την περιφερειακή ασφάλεια.
Μέχρι σήμερα, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε το ΝΑΤΟ έχουν κληθεί να παράσχουν βοήθεια, αν και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, κ. Jens Stoltenberg δήλωσε ότι το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο να βοηθήσει, αν υπάρξει ανάλογο αίτημα, καθώς και εξέφρασε τις ανησυχίες του περί παρείσφρησης εξτρεμιστών τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Αναμφίβολα το μέγεθος της πρόκλησης είναι τεράστιο, και η EUNAVFOR MED θεωρείται ως ένα στοιχείο μιας ευρύτερης στρατηγικής για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης κρίσης. Σύμφωνα με τη Eurostat, ο αριθμός των αιτούντων άσυλο στην Ευρώπη αυξήθηκε από 431.000 το 2013 σε 626.000 το 2014, μια αύξηση δηλαδή της τάξεως του 45 τοις εκατό.
Το πιο αμφιλεγόμενο μέρος του σχεδίου της ΕΕ που παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι η επιδίωξη της Ευρώπης να δημιουργήσει ένα μηχανισμό έκτακτης ανάγκης μετεγκατάστασης των αιτούντων άσυλο εντός της ΕΕ, που θα βασίζεται σε ένα εθνικό σύστημα ποσοστώσεων.
Σήμερα, ένα δυσανάλογο βάρος αναλαμβάνει η χώρα μέσω της οποίας ο μετανάστης εισέρχεται στην ΕΕ, καθώς η χώρα εισόδου διατηρεί τη νομική ευθύνη για τον αιτούντα άσυλο και έχει την ευθύνη για την επεξεργασία της αίτησής του. Επειδή οι νότιες ευρωπαϊκές χώρες, που ήδη παραπαίουν από την εν εξελίξει οικονομική κρίση, είναι τα κύρια σημεία εισόδου για τους μετανάστες, ο μηχανισμός αυτός μετεγκατάστασης έχει ως στόχο να διανείμει ομοιόμορφα το βάρος της κρίσης μετανάστευσης μεταξύ των 28 χωρών της ΕΕ.
Η έννοια αυτή, ενώ υπογραμμίζει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, φέρνει τη μεταναστευτική πολιτική στο επίκεντρο της προσοχής σε μια εποχή που είναι πολύ φορτισμένη και αμφιλεγόμενη σε ολόκληρη την ΕΕ. Μεταξύ άλλων, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία εκφράσανε έντονα την αντίθεση τους σε αυτό το σχέδιο, καθώς υποστηρίζουν ότι οι ποσοστώσεις αυτές θα ερχόταν σε αντίθεση των υφιστάμενων κανόνων της ΕΕ για τη μετανάστευση. Η Γερμανία, ωστόσο, στηρίζει το σχέδιο της Επιτροπής.
Για την Ελλάδα, το σύστημα των ποσοστώσεων μπορεί πραγματικά να βοηθήσει να ανακουφιστεί από τον αριθμό των προσφύγων που θα δέχεται στο μέλλον.
Επίσης, είναι σαφές πως ενώ ο μηχανισμός αυτός θα λειτουργήσει τελικά, η συζήτηση θα συνεχιστεί για το προβλέψιμο μέλλον, αντικατοπτρίζοντας τη δύσκολη και ευαίσθητη φύση του ζητήματος αυτού στην Ευρώπη, τόσο σε εθνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτή η κρίση είναι μια κρίσιμη δοκιμασία της δέσμευσης της Ευρώπης για την ανθρωπιστική πολιτική και την ελευθερία μετακίνησης και εγκατάστασης.
Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι μόνο η αναταραχή στη Λιβύη και στη Συρία. Είναι, επίσης, η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η πολιτική καταπίεση, και η έλλειψη οποιασδήποτε οικονομικής προοπτικής για πολλούς στην περιοχή της Μεσογείου. Οι παράγοντες αυτοί έχουν οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στη φυγή για να βρουν μια νέα ζωή και την ασφάλεια στην Ευρώπη. Έτσι, μόνο η χρήση στρατιωτικών μέσων κατά των δουλεμπόρων δεν θα αντιμετωπίσουν τις ρίζες των προβλημάτων.
Εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν καταλαβαίνουν τα αίτια αυτών των μεταναστευτικών ροών, τότε η ικανότητά τους να πραγματοποιήσουν επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων είναι χωρίς νόημα. 
*Υποναύαρχος (εα) Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς ΠΝ
Στρατιωτικός Αναλυτής
http://www.komistes.gr